Διαβάστε

Οι κινέζικες μαχητικές τέχνες περιλαμβάνουν δεκάδες στυλ, το καθένα με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Με την πρώτη ματιά η επιδεξιότητα του ασκούμενου ξεχωρίζει από το πόσο καλά χρησιμοποιεί τα χέρια του για να χτυπήσει και να αμυνθεί ή τα πόδια του προκειμένου να εκτελέσει λακτίσματα.

Από το στοκ των βασικών 20 ερωτήσεων (και ενίοτε ανυπόστατων “απόψεων”) των άσχετων με τις ιαπωνικές πολεμικές τέχνες, αυτή που έχει ίσως το περισσότερο νόημα είναι αυτή που σχετίζεται με την εθιμοτυπία που ακολουθείται στους χώρους εξάσκησης και που συνήθως γίνεται άμεσα εμφανής ακόμα και σε ανθρώπους που τους επισκέπτονται για πρώτη φορά “Γιατί υποκλίνεστε διαρκώς ο ένας στον άλλον;”

Ήταν η τελευταία προγραμματισμένη προπόνηση στο πρόσφατο ταξίδι μου στην Ιαπωνία και φτάνοντας στο ντότζο (τον χώρο εξάσκησης) που έχει ο δάσκαλός μου στον κήπο του, είδα ότι ήμουν μόνος. Άναψα λοιπόν το φως, σκούπισα το πάτωμα και βρήκα μερικές πετσέτες ώστε να σκουπίσω τα στρώματα πριν την προπόνηση.

Μετά από τη κυκλοφορία του βιβλίου “Στο Ντότζο” άλλο ένα έρχεται να προστεθεί στην ελληνική βιβλιογραφία. Ο λόγος για τη βιογραφία του Μοριχέϊ Ουεσίμπα “Αϊκίντο, το έργο μιας ζωής”. Τα ωραία σχόλια είναι περιττά.

Θα ξεκινήσω το κείμενο αυτό, ζητώντας συγνώμη από τους αναγνώστες: δεν πρόκειται να αποπειραθώ να αναλύσω καμία έννοια των κλασικών πολεμικών τεχνών, ούτε πρόκειται να μεταφέρω κάποια εμπειρία από την εξάσκηση -τη δική μου ή κάποιου άλλου- στην Χ ή την Ψ πολεμική τέχνη.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν μια φυσική αίσθηση ασφάλειας μέσα στο σπίτι τους. Η εισβολή και κατ’ επέκταση η ληστεία μέσα σε οικίες είναι πιθανώς ένα από τα πιο τραυματικά εγκλήματα διότι εμπλέκονται άμεσα όχι μόνο η ιδιοκτησία αλλά και ο θύτης με το θύμα.

Μετά από προσπάθειες δεκαετιών η πολυπληθέστερη κοινότητα των μαχητικών αθλημάτων, το Καράτε, έλαβε επιτέλους το εισιτήριο για να παρουσιαστεί ως άθλημα επίδειξης στους Ολυμπιακούς αγώνες που θα γίνουν στο Τόκυο το έτος 2020.

Χαίρομαι πάρα πολύ όταν διαβάζω κείμενα που αφορούν όχι μόνο την μαχητική πλευρά του τάι τσι αλλά και την θεραπευτική.

Συχνά πυκνά, γονείς με ρωτούν, αν είναι σωστό να παρακολουθούν τις προπονήσεις των παιδιών τους ή είναι προτιμότερο να το αποφεύγουν.

Το ίδιο το περιστατικό θα μπορούσε να περάσει εντελώς απαρατήρητο –και πιστεύω ότι αν δε ζούσαμε στην εποχή της παντοδυναμίας των σόσιαλ μίντια, πιθανότατα θα είχε περάσει. Όμως το βίντεο έκανε τον γύρο του κόσμου