Διαβάστε

Είναι ένα από εκείνα τα μιμίδια (meme) που κυκλοφορούν στα κομμάτια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και που σχετίζονται με τις πολεμικές τέχνες –πιθανότατα ο αναγνώστης κάπου θα το έχει πετύχει,

Ο Σεβάσμιος Ηγούμενος Σι Μιάο Σινγκ 释妙兴 (1891-1927) υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονες μορφές του Ναού Σαολίν και των πολεμικών τεχνών, υψηλός δάσκαλος τόσο του κουνγκ φου όσο και του βουδισμού Τσαν.

Αυτό που κάνουμε στο ντότζο πρέπει να είναι πραγματικό. Είναι μπούντο, όχι σπορ ή γυμναστική ή κάποιο παιχνίδι. Ασκούμαστε στην σοβαρή τέχνη της ελεγχόμενης βίας, μια τέχνη όπου τα λάθη έχουν συνέπειες.

Η ιδέα του ΠΟΠΤ για τη συγγραφή ενός άρθρου ήταν μια όμορφη αφορμή να αδράξω την ευκαιρία να ενισχύσω τον χρόνο μου δημιουργικά.

Αν και είμαι άνθρωπος βερμπαλιστής—έως και φλύαρος—δεν έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση τον συμβολικό λόγο και την αναλυτική σκέψη. Αυτό που πραγματικά αναζητώ στην ζωή μου είναι η άμεση, τελεσίδικη, και αμετάκλητη—αν και συνήθως πρόσκαιρη και φευγαλέα—αλήθεια των βιωμάτων.

Στο πρόσφατο ταξίδι μου στην Κίνα, στα πλαίσια της καθιερωμένης ετήσιας αναζήτησης γνώσης, άσκησης και κατάρτισης στις "πηγές" των τεχνών που ασκώ και πρεσβεύω, μου έγινε περισσότερο σαφές ένα ερώτημα

Έχουν περάσει 22 χρόνια από τότε που η Νταϊάν Σκος ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα ονόματα στον χώρο των κλασικών ιαπωνικών πολεμικών τεχνών, έγραφε στο στο τεύχος 107 του “Aikido Journal” το άρθρο “Θέλετε κορίου; Ελάτε στην Ιαπωνία!”

Ο Μουσάσι, εκτός από το «Βιβλίο των Πέντε Δακτυλιδιών» συνέγραψε κι άλλα κείμενα- λιγότερα γνωστά- τα οποία θα σας παρουσιάσω στο παρόν άρθρο του Πανελλήνιου Οδηγού Πολεμικών Tεχνών.

Το ίδιο κόμπλεξ δυστυχώς πολλές φορές έχει και ο δάσκαλος. Είναι αυτός ο οποίος δεν μπορεί να επιβληθεί στον κάποτε συμμαθητή του.

Η Αμάτσου Τατάρα είναι ένα ολοκληρωμένο ιαπωνικό θεραπευτικό σύστημα με ιστορία τουλάχιστον 2700 χρόνων.