Μαχητικά Αθλήματα

Το Βραζιλιανικο Ζιου Ζιτσου ή αλλιώς Gracie Jiu-Jitsu είναι μια πολεμική τέχνη, που συνδυάζει το παραδοσιακό Ju-Jitsu και του Judo. Εμφανίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα και εξαπλώθηκε από τους αδερφούς Carlos και Helio Gracie, μαθητές του Mitsuyo Maeda, ο οποίος αποφάσισε να τους δείξει τα μυστικά της τέχνης, όντας προσκεκλημένος της ιαπωνικής πρεσβείας στη Βραζιλία, και, εξατίας της στενής φιλικής του σχέσης με τον πατέρα τους, Gastao

Το Κικ Μποξινγκ είναι ένα άθλημα, το οποίο, όσον αφορά στην εξάσκηση και την εφαρμογή του, παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με άλλες μαχητικές τέχνες, όπως το Full Contact Karate, το Thai boxing, το Savate, ακόμη και με το Παγκράτιο, αλλά ιδιαίτερα με το Thai boxing, με το οποίο και έχουν παράλληλη πορεία ανάπτυξης τα τελευταία χρόνια.

Οι μεικτές πολεμικές τέχνες (δική μας απόδοση για την ονομασία «mixed martial arts» με την οποία το άθλημα είναι γνωστό σε όλον τον κόσμο, είναι η εξέλιξη μιας διαδικασίας που ξεκινάει από την εποχή του αρχαίου ελληνικού παγκρατίου, περνάει από τους αγώνες «βάλι τούντο» που υπήρξαν πολύ δημοφιλείς στη Βραζιλία από τη δεκαετία του 1920 μέχρι και σήμερα (και που υπήρξαν η αφετηρία για την οικογένεια Γκρέισι του βραζιλιάνικου ζίου ζίτσου) και από τις πολύ δημοφιλείς στη δεκαετία του 1970 διοργανώσεις «ίσου κακουτόγκι σεν» της Ιαπωνίας στους οποίους διέπρεψε ο αθλητής και διοργανωτής αγώνων Αντόνιο Ινόκι.

Το μποξ σαβάτ είναι ένα μαχητικό άθλημα διαφορετικό από τα περισσότερα που γνωρίζουμε: αφενός προέρχεται από τη Γαλλία, μια χώρα που ταυτισμένη με την υψηλή κουλτούρα και αφετέρου δεν κρύβει την καταγωγή του από τους δρόμους (και ενίοτε τους κακόφημους δρόμους) των γαλλικών πόλεων και των λιμανιών του 18ου και 19ου αιώνα. Όπως συνέβη και με την πυγμαχία, με την οποία στη διαδρομή διασταυρώθηκε και από την οποία επηρεάστηκε, το μποξ σαβάτ ξεκίνησε χωρίς κανόνες όμως με το πέρασμα των χρόνων συστηματοποιήθηκε και το 1825 άρχισε να διδάσκεται επίσημα, στο γυμναστήριο του Μισέλ Κασό (ή Πισό) μεταξύ των μαθητών του οποίου λέγεται ότι συγκαταλεγόταν ο Αλέξανδρος Δουμάς υιός. Παίρνοντας από την πυγμαχία τον εξοπλισμό των χεριών, τα γάντια, και ορισμένους κανόνες σχετικά με τα χτυπήματα στην πλάτη, το μποξ σαβάτ απομακρύνθηκε ακόμα περισσότερο από τους δρόμους και μεταμορφώθηκε σε ένα μαχητικό άθλημα για κάθε ενδιαφερόμενο.

Η ξιφασκία είναι ένα σύγχρονο, σύνθετο άθλημα, που με τη σημερινή του μορφή έχει ιστορία πέντε περίπου αιώνων. Στις αρχές του 16ου αιώνα εμφανίζονται στην Ευρώπη, οι πρώτες σχολές οπλομαχίας και τα πρώτα συγγράμματα από Ισπανούς, Ιταλούς και Γάλλους οπλοδιδασκάλους. Οι σχολές αυτές βασικό σκοπό είχαν να προετοιμάσουν τους ευγενείς, ώστε να μπορούν να προασπίσουν την τιμή τους κατά τις μονομαχίες και όχι για να λάβουν μέρος σε αγώνες.

Το Σεμι Κοντακτ είναι ένα άθλημα που πλησιάζει κατα πολύ τη λογική των διαφόρων στιλ Καράτε ή Κουνγκ φου, όσον αφορά στη χρήση χτυπημάτων με τα χέρια και τα λακτίσματα. Η διαφορά τους είναι ότι τόσο οι κανόνες (τα χτυπήματα δεν γίνονται με πλήρη επαφή), όσο και τα προστατευτικά που χρησιμοποιούνται από τους αθλητές, εξασφαλίζουν ότι οι αγώνες (αλλά και η προπόνηση) μπορούν να γίνουν με μια αίσθηση ρεαλισμού μεν αλλά χωρίς την… εξολόθρευση του ασκούμενου.

Λίγα είναι τα μαχητικά αθλήματα που είναι τόσο διάσημα και ταυτόχρονα τόσο παρεξηγημένα στο δυτικό κόσμο όσο το σούμο, το εθνικό άθλημα της Ιαπωνίας και το κλασσικότερο σύστημα ζίου ζίτσου στην παράδοση της χώρας. Με τις ρίζες του να χάνονται στους τελετουργικούς χορούς και στις παραστάσεις των σιντοϊστικών τεμενών και με αναφορές στο αρχαίο κείμενο «Κοτζίκι», σύμφωνα με το οποίο δύο θεοί αποφάσισαν παλεύοντας σε ποιον ανήκουν τα νησιά που αποτελούν την Ιαπωνία

Το τόξο χρησιμοποιήθηκε από τον πρωτόγονο άνθρωπο ως κυνηγητικό όπλο και ως μέσο άμυνας. Με βάση την ετυμολογία των λέξεων τόξο, τοξεύω, τοξότης οδηγούμαστε στη σανσκριτική λέξη taksaka που είναι όνομα δέντρου, από τα κλαδιά του οποίου οι πρωτόγονοι κατασκεύαζαν τα τόξα. Το τόξο και το βέλος εμφανίζονται για πρώτη φορά ζωγραφισμένα στο ισπανικό σπήλαιο της Valltorte.