Διαβάστε

Τακτικά μέσα στο Τατάμι εμφανίζονται κράμπες οι οποίες συνήθως αποκαθιστώνται γρήγορα. Ωστόσο μπορεί να οδηγήσουν σε διακοπή της δραστηριότητας

Αν προσπαθήσουμε να απαριθμήσουμε ονομαστικά και μόνον τις διαφορετικές τεχνοτροπίες (στυλ) του Καράτε-ντο μάλλον θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε αρκετές από τις σελίδες του Oδηγού.

Κουβεντιάζοντας με πελάτες μου, κυρίως από το χώρο του αθλητισμού, ακούω πολύ συχνά τη φράση: «αυτό που κάνω με βοηθά να γίνω καλύτερος άνθρωπος».

Η εξάσκηση στο μπούντο είναι κάτι ιδιαίτερο: έχουμε ιδιαίτερες ώρες στις οποίες κάνουμε εξάσκηση, έχουμε ιδιαίτερους χώρους και κτίρια που είναι αφιερωμένα στην εξάσκησή μας, έχουμε ιδιαίτερα ρούχα που φοράμε μόνο όταν κάνουμε εξάσκηση, υπάρχουν συγκεκριμένα τελετουργικά που εκτελούμε όταν μπαίνουμε στον χώρο και όταν φεύγουμε από αυτόν καθώς και στην αρχή και στο τέλος της εξάσκησης.

Είχα την τύχη όχι μόνο να ξεκινήσω να ασκούμαι κατευθείαν την πολεμική τέχνη που μου ταίριαζε, αλλά και στη σωστή Σχολή, με έναν εξαιρετικό Δάσκαλο.

Είμαι σίγουρος ότι όσοι διαβάσουν το κείμενο αυτό θα σκεφτούν ότι πρόκειται για μια ακόμα εσωτερική διαφήμιση (“πάσες” τις έλεγαν παλιά στα έντυπα ΜΜΕ) για το νέο πρόγραμμα του Oδηγού που σχετίζεται με τη διδασκαλία ουκέμι

Η γροθιά του μεθυσμένου, τσούι τσουάν (zui quan 醉拳), είναι μια ιδιαίτερη κινέζικη μορφή εικονογραφικής πυγμαχίας, στην οποία ο ασκούμενος μιμείται τις ασταθείς κινήσεις ενός μεθυσμένου, για να παραπλανήσει και να εξουδετερώσει τον αντίπαλο, έχοντας στην πραγματικότητα πλήρη διαύγεια.

«Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», μια ελληνική παροιμία που επιβεβαιώνει την εξαίρεση του κανόνα, διότι κατά τ’ άλλα, οι ελληνικές παροιμίες φημίζονται για τη θυμοσοφία τους. Στην περίπτωση των παιδιών-και όχι μόνο,- κάθε είδους τιμωρητικές πράξεις προσφέρουν μονάχα εικονική «εξωτερική συμμόρφωση», φόβο, θυμό, μίσος και πόνο στα παιδιά.

Σε σκέψεις με έβαλε ένα μήνυμα που ήρθε πριν από λίγον καιρό στη σελίδα του ΠΟΠΤ στο Facebook: ένας φίλος ρωτούσε τη γνώμη μας και, ίσως, τη συμβουλή μας καθώς είχε φτάσει σε ένα κομβικό σημείο της σχέσης του με την πολεμική τέχνη με την οποία ασχολείται.

Πριν αρκετά χρόνια αποφάσισα υποκινούμενος από ένα φίλο και δάσκαλο πολεμικών τεχνών να παρακολουθήσω ένα μάθημα Αϊκίντο. Πήγα στη σχολή που εκείνη την εποχή υπήρχε και για καλή μου τύχη απείχε είκοσι λεπτά με το λεωφορείο (δεν είχα μεταφορικό μέσο) από το σπίτι μου. Παλαιότερη ενασχόληση μου με πολεμικές τέχνες με βοήθησε να διακρίνω την ομορφιά και την αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης τέχνης. Είναι λίγο να πω ότι εντυπωσιάστηκα.