Γου Τανγκ

Τα όρη Βουτάν (ή Γουτάν, αναλόγως πώς το διαβάζει κανείς) στην επαρχία Χουμπέι της κεντρικής Κίνας είναι η δεύτερη περιοχή της χώρας που συνδέεται στενά με τις πολεμικές τέχνες –η πρώτη είναι, βεβαίως, ο ναός Σαολίν της επαρχίας Χενάν στη βορειοανατολική πλευρά της χώρας. Ο λόγος που η περιοχή συνδέεται με τις πολεμικές τέχνες είναι επειδή για κάποιο απροσδιόριστο χρονικό διάστημα φέρεται να έζησε εκεί ένας δάσκαλος που βρίσκεται στα όρια της ιστορίας και της μυθολογίας, ο ταοϊστής «αθάνατος» ιερέας Ζανγκ Σανφένγκ. Ο Ζανγκ, πιστώνεται τη δημιουργία των λεγόμενων «νεϊτζιά» ή «εσωτερικών πολεμικών τεχνών» στις οποίες συγκαταλέγονται το τάι τσι τσουάν, το μπα κουά τσανγκ, το σινγκ γι τσουάν, το μπατζί τσουάν και το βουτάν τζιάν (ή ξίφος βουτάν). Εκτός από νεϊτζιά, οι τέχνες αυτές ονομάζονται από κάποιους και «βουτάν τσουάν» και ως τέτοιες τις καταγράφουμε κι εμείς στον οδηγό που διαβάζετε.

Το τάι τσι τσουάν και το μπα κουά τσανγκ έχουν τις δικές τους καταχωρήσεις –αυτό επειδή τυγχάνουν μεγαλύτερης δημοτικότητας και υπάρχουν αρκετές σχολές που τις διδάσκουν. Από τις υπόλοιπες τρεις, το σινγκ γι τσουάν, ένα στιλ κουνγκ φου με άμεσες γραμμικές κινήσεις και χαμηλές στάσεις, έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια να κερδίζει έδαφος, ενώ τα μπατζί τσουάν και βουτάν τζιάν παραμένουν σχετικά άγνωστα· το πρώτο από τα δύο χαρακτηρίζεται από κοφτές τεχνικές και χτυπήματα από κοντινή απόσταση καθώς και από χτυπήματα με τον αγκώνα, ενώ το δεύτερο, το οποίο όπως μαρτυρά και η ονομασία του, κάνει χρήση του ίσιου ξίφους (τζιάν) περιλαμβάνει φόρμες κατά μόνας και σε ζευγάρι και, παρότι θεωρείται ότι έχει γεννηθεί πριν από πέντε αιώνες, την εποχή της δυναστείας Μινγκ (1368-1644), η γενεαλογία καταγράφεται σαφώς από τις αρχές του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα από τον δάσκαλο Σουνγκ Γουέι Γι.

Εξοπλισμός: Απλά αθλητικά ρούχα (τ-σερτ, παντελόνι φόρμας) και ίσια παπούτσια (αθλητικά ή τύπου «κουνγκ φου») ή κινέζικες φόρμες, μαύρες ή λευκές με μακρύ σακάκι.