Νύχι του Αετού
Το «Νύχι του Αετού», όπως έχει επικρατήσει να λέγεται στην Ελλάδα(στα κινεζικά ονομάζεται «Γινγκ Τζάο Φάαν Τζι Μεν» ή «Γινγκ Τζόου Πάι»), φέρεται να ξεκινάει το 12ο αιώνα, με το στρατηγό Γιούε Φέι (1103-1142)· ο θρύλος λέει ότι ο στρατηγός Γιούε Φέι δημιούργησε για τους στρατιώτες του ένα σύστημα τεχνικών μάχης τόσο αποτελεσματικό ώστε ούτε αυτός ούτε ο στρατός του νικήθηκαν ποτέ σε καμία μάχη.
Αργότερα, προς τα τέλη της Δυναστείας Μινγκ, το σύστημα εισάγεται στο ναό Σαολίν από τον μεγάλο δάσκαλο-μοναχό Λι Τσουν Τζεν ο οποίος ήταν γνώστης ενός άλλου στιλ που ονομαζόταν «Φάαν Τζι». Το σύστημα αυτό χρησιμοποιεί ένα ευρύ φάσμα περίτεχνων και ακροβατικών τεχνικών καθώς και ταχύτατα λακτίσματα σε ψηλούς στόχους· στο σύστημα που προέρχεται από το Γιούε Φέι, τα λακτίσματα ήταν χαμηλότερα και στόχευαν στην περιοχή από τη μέση ως το στέρνο.
Με την ενσωμάτωση του νέου συστήματος στο ναό Σαολίν και την συνένωση του με το σύστημα που προερχόταν από το στρατηγό Γιούε Φέι, το Νύχι του Αετού διευρύνθηκε με πολλές φόρμες, τόσο σε τεχνικές με γυμνά χέρια όσο και με όπλα, για ένα, δύο ή περισσότερα άτομα. Με αυτή του τη μορφή, παρέμεινε στο ναό Σαολίν για αρκετές γενιές μέχρι που διδάχθηκε σε έναν εκτός του ναού μοναχών, τον Λάου Σι Τζουν· χάρη σ’ αυτόν και τους μαθητές του, διδάχθηκε και διαδόθηκε και εκτός του συγκεκριμένου ναού.
Στην περίοδο του τέλους του 19ου και της αρχής του 20ου αι. εισάγεται ως ένα από τα κύρια στυλ στην περίφημη Ένωση Τσίν Γού στη Σαγκάη και αργότερα στο Χονγκ Κόνγκ, και διδάσκεται από μεγάλους δασκάλους όπως οι Τσεν Τσι Τζεν και Λάου Φατ Μανγκ. Έτσι αργότερα κατάφερε να διαδοθεί και εκτός Κίνας, καθώς οι πολιτικές συνθήκες της χώρας μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο καθιστούν προβληματική τη διδασκαλία και τη διάδοση των παραδοσιακών τεχνών (πολεμικών και μη) στην ηπειρωτική ενδοχώρα.
Οι τεχνικές στο Νύχι του Αετού περιλαμβάνουν αρπαγές, χτυπήματα, πιάσιμο και έλεγχο, ρίψεις, ρήξεις και εξαρθρώσεις, χτυπήματα σε ζωτικά σημεία/σημεία βελονισμού, γρήγορες εναλλαγές στάσεων και απεμπλοκή με χρήση ακροβατικών, συνδυασμούς μακρινών, μέσων και κοντινών τεχνικών, χρήση και συνδυασμό εξωτερικών και εσωτερικών δυνάμεων, συνδυασμούς ψηλών και χαμηλών στάσεων κ.α. Πυρήνα του συστήματος αποτελούν η σειρά από 10 φόρμες/δρόμους Σινγκ Τσουάν, η σειρά 50 τεχνικών Λιάν Τσουάν και η σειρά των 108 Σαν Σόου τύπου Τούι Ντα· η τελευταία είναι ένα σύνολο 108 τεχνικών εμπλοκής και απεμπλοκής σε μορφή πάλης και τσιν-να. Τα τρία αυτά σετ, ως καρδιά του συστήματος, διδάσκονται στους προχωρημένους μαθητές.
Παράλληλα με τις μαχητικές τεχνικές, οι ασκούμενοι στο Νύχι του Αετού διδάσκονται εκτενώς και ασκήσεις νέι-κουνγκ και τσι-κουνγκ. Οι ασκήσεις αυτές συμβάλλουν στην ανάπτυξη και καλλιέργεια της εσωτερικής δύναμης αλλά και στη βελτίωση της σωματικής και ψυχικής κατάστασης του ασκούμενου.
Πέραν των παραπάνω, σημαντικό ρόλο στην εξάσκηση στο Νύχι του Αετού, εκτός από τις πολλές και διάφορες φόρμες με γυμνά χέρια, παίζουν και οι φόρμες τεχνικών με όπλα όπως κοντάρια, ξίφη, λόγχες κ.λπ. –ιδιαίτερα τα τελευταία θεωρούνται από τους ασκούμενους στην τέχνη και ως ένας ακόμη δεσμός με την παράδοση του στρατηγού Γιούε Φέι, του θρυλικού ιδρυτή του στιλ ο οποίος εκτός από μεγάλος στρατηγός, καλλιγράφος και ποιητής, φημιζόταν για την ικανότητά του στα συγκεκριμένα όπλα.
Εξοπλισμός: Κινεζική φόρμα, λευκή ή μαύρη (σακάκι, παντελόνι, παπούτσια τύπου «κουνγκ φου»). Όπλα (ραβδιά διαφόρων τύπων, ξίφη κ.λπ.) ξύλινα ή μεταλλικά (συνήθως διατίθενται από τη σχολή).