Κέντο
Μετά το σούμο και μαζί με το τζούντο, το κέντο είναι το πιο δημοφιλές μαχητικό άθλημα στην Ιαπωνία· ειδικά σε επίπεδο πανεπιστημιακών ομάδων, η αγωνιστική ξιφασκία, το ιαπωνικό αντίστοιχο της ευρωπαϊκής, εξακολουθεί να διατηρείται ψηλά στην προτίμηση των ιαπώνων, φανερώνοντας τον παραδοσιακό σεβασμό του συγκεκριμένου πολιτισμού για το ξίφος και την τέχνη της χρήσης του. Αν και η ιστορία του κέντο είναι μια ιστορία τουλάχιστον πεντακοσίων ετών, το κέντο όπως το ξέρουμε σήμερα έχει την αρχή του στο 19ο αιώνα, όταν η ανάγκη για ασφαλείς αγώνες μεταξύ των ασκούμενων στην παραδοσιακή ξιφασκία (κεντζούτσου ή κενζούτσου) οδήγησε στη δημιουργία του ομοιώματος από μπαμπού (σινάι) και της προστατευτικής πανοπλίας (μπόγκου) καθώς και στη σύσταση ενός συστήματος κανόνων βάσει των οποίων ανακηρύσσεται ο νικητής μιας αναμέτρησης. Από τότε, το κέντο παραμένει βασικά ίδιο, αν και μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κανόνες πέρασαν από κάποιες –μικρές- αλλαγές, κυρίως προς την κατεύθυνση της... ηπιότητας.
Αν και η καταγωγή του από τις κλασσικές σχολές του ξίφους είναι αδιαμφισβήτητη, το σημερινό κέντο έχει σαφέστατο αθλητικό προσδιορισμό· για τους ασκούμενους, η μόνη επαφή με το ξίφος γίνεται μέσω των δέκα φορμών (κάτα) της Παν-Ιαπωνικής Ομοσπονδίας Κέντο (Zen Nihon Kendo Renmei/ZNKR) τα οποία εκτελούνται με ξύλινο (μπόκουτο/μποκέν) και, ενίοτε με μεταλλικό ομοίωμα ξίφους. Η κανονική εξάσκηση γίνεται με τα σινάι και τις προστατευτικές πανοπλίες και οι ασκούμενοι διδάσκονται πώς να σημειώνουν πόντους σε οκτώ συγκεκριμένα σημεία (τρία στο κεφάλι, ένα στο λαιμό, ένα σε κάθε χέρι και δύο στο θώρακα). Καθώς, προκειμένου να επιτύχει τους πόντους, ο ασκούμενος εκπαιδεύεται στην ταχύτατη αντίδραση και στην αντίληψη του σωστού τάιμινγκ (συγχρονισμού), η εξάσκηση στο κέντο είναι μια από τις καλύτερες (και εντονότερες σωματικά) ασκήσεις που μπορεί να βρει κανείς στις ιαπωνικές πολεμικές τέχνες. Και, παρότι δεν είναι ιδιαίτερα ορατό στον τυχαίο παρατηρητή, οι ικανότητες αυτές εκπαιδεύουν τον ασκούμενο πολύ καλύτερα και σε θέματα αυτοάμυνας. Στην Ελλάδα, το κέντο διδάσκεται από τις σχολές της Ελληνικής Ομοσπονδίας Κέντο-Ιάιντο-Ναγκινάτα.
Εξοπλισμός: Ειδικό μπλε σακάκι εξάσκησης και φαρδύ παντελόνι-κιλότα ιππασίας (χακάμα), προστατευτική πανοπλία (μπόγκου), ομοιώματα ξίφους από μπαμπού και από ξύλο.