Σουάι Τζιάο

Αν και έχει γίνει διάσημη για τα πυγμαχικά της στιλ, αυτά που η ποπ-κουλτούρα της δεκαετίας του 1970 προώθησε συλλήβδην ως “κουνγκ-φου”, η μαχητική παράδοση της Κίνας διαθέτει, βεβαίως, το δικό της παλαιστικό κομμάτι το οποίο φέρεται να έχει ιστορία περισσότερων από 4500 χρόνια. Η σημερινή ονομασία του συστήματος είναι Σουάι Τζιάο και ένας από τους τρόπους γραφής του, παραπέμπει στην καταγωγή του από τα πεδία των μαχών, όταν οι στρατιώτες χρησιμοποιούσαν για να επιβληθούν στους αντιπάλους τους κράνη με κέρατα (στα κινεζικά, “τζιάο¨). Όπως συνέβη με όλες τις πολεμικές παραδόσεις του κόσμου, το σύστημα πέρασε αμέτρητες αλλαγές για να φτάσει ως τις μέρες μας, με πολύ σημαντική αυτή της εξάπλωσής του στον ευρύτερο πληθυσμό. Η σημερινή εκδοχή του Σουάι Τζιάο δεν είναι στην ουσία μία αλλά ποικίλλει αναλόγως της περιοχής στην οποία εξασκείται• σε μια χώρα με το μέγεθος και τον πληθυσμό της Κίνας, κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο και μπορεί κανείς να το δει σε όλες τις μαχητικές παραδόσεις, σκληρές και μαλακές, εσωτερικές και εξωτερικές, πυγμαχικές και παλαιστικές. Οι γνωστότερες “σχολές” Σουάι Τζιάο είναι του Πεκίνου, του Τιενζίν, του Μπαοντίνγκ και του Σανσί, ενώ παραπλήσιας τεχνοτροπίας είναι το μογγολικό Μπεκ και το επηρεασμένο από τα τουρκικά στιλ πάλης, Σιντζιάν. Αναλόγως της περιοχής, μπορεί κανείς να δει διαφορές στην προτίμηση σε τεχνικές ποδιών, γοφού ή χεριών όμως η ουσία της τέχνης παραμένει ίδια. Επίσης, όπως έχει συμβεί και με άλλα κλασικά στιλ πάλης, υπάρχει ακόμα και η διάσταση του μαχητικού αθλήματος, βασισμένο στους κανόνες που ορίζει η Διεθνής Ομοσπονδία Κινεζικού Κουοσού. Στο Σουάι Τζιάο υπάρχει η ίδια ρεαλιστική προσέγγιση που υπάρχει σε όλα τα παλαιστικά στιλ και δη σε εκείνα που διαθέτουν και αγωνιστική πλευρά: οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι αυτές που έχουν αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα (δεν είναι τυχαίο ότι το Σουάι Τζιάο εξακολουθεί να διδάσκεται στον στρατό και την αστυνομία στην Κίνα) και παρότι οι ασκούμενοι φορούν ειδικές φόρμες, η εκτέλεση των τεχνικών δε στηρίζεται σ’ αυτές όπως συμβαίνει, π.χ. στο τζούντο. Στόχος του ασκούμενου είναι να κατανοήσει τη λειτουργία της ισορροπίας, της δικής του και του αντιπάλου και να παρασύρει τον τελευταίο σε κάποιο σφάλμα ώστε να τον ανατρέψει. Η μελέτη αυτή, σε βάθος χρόνου γίνεται πολύ επιτηδευμένη και φτάνει να ανταγωνίζεται σε αυτογνωσία και συναίσθηση του σώματος τις πιο διάσημες για αυτές τους τις διαστάσεις εσωτερικές πολεμικές τέχνες. Όσοι ενδιαφέρονται για έναν συνδυασμό εφαρμοσμένης πολεμικής τέχνης και αθλήματος περασμένο μέσα από το κινεζικό φίλτρο αξίζει να το σκεφθούν. Εξοπλισμός: Φόρμα με κοντά μανίκια, ζώνη, παπούτσια πάλης.