Είχα την τύχη όχι μόνο να ξεκινήσω να ασκούμαι κατευθείαν την πολεμική τέχνη που μου ταίριαζε, αλλά και στη σωστή Σχολή, με έναν εξαιρετικό Δάσκαλο. Δε θα ξεχάσω εκείνη την πρώτη φορά - πριν καν το δοκιμαστικό μάθημα, παρακολουθώντας το προηγούμενο τμήμα - την αίσθηση που είχα: ότι βρίσκομαι στο χώρο όπου ανήκω.
Σ' αυτό το υπέροχο ταξίδι, χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να συνειδητοποιήσω τη βαθύτερη αξία όσων έμαθα και συνεχίζω να μαθαίνω. Πέρασα από τα συνηθισμένα λάθη των αρχαρίων, που μέσα στον ενθουσιασμό ενός καινούργιου κόσμου τον οποίο βιάζονται να εξερευνήσουν, θέλουν να προχωρήσουν γρήγορα και να διδαχτούν όσο το δυνατόν περισσότερη ύλη - μέχρι που αντιλαμβάνονται πως πρέπει να μάθουν πρώτα καλά τα βασικά κι ότι δεν είναι η ποσότητα που μετράει, αλλά η ποιότητα. Έμαθα πως η πολεμική δεξιότητα αποκτιέται με σκληρή προπόνηση και πάνω απ' όλα με απόλυτη εμπιστοσύνη στο Δάσκαλό.
Έπειτα παρουσιάστηκε το επόμενο γνωστό εμπόδιο στην πορεία των χρόνων: κάποια στιγμή ο ενθουσιασμός χάθηκε στη φαινομενικά μονότονη εκπαίδευση, οπότε άρχισα να αναζητώ καινούργια στοιχεία. Τελικά κατάλαβα ότι αυτά βρίσκονταν πάντα εκεί, απλά εγώ δεν τα έβλεπα: έχοντας το νου σου ανοιχτό και προσέχοντας τα λόγια του Δασκάλου, ανακαλύπτεις κάθε φορά καινούργια πράγματα μέσα από την εξάσκηση των παλιών κι όχι με τη προσθήκη νέων τεχνικών. Μέσω της επανάληψης γίνεται ουσιαστικά η εξέλιξη, ώστε να περάσεις σ' ένα νέο στάδιο. Το να αναγνωρίσεις τι σου προσφέρει η Τέχνη σου διατηρεί την αποφασιστικότητά σου και διώχνει την κούραση, ψυχολογική και σωματική. Ο Δάσκαλος, όπως λέει το ρητό, ανοίγει την πόρτα, αλλά ο μαθητής πρέπει να περάσει μόνος του.
Σε πιο προχωρημένο επίπεδο, ο ασκούμενος εκτιμάει περισσότερο από την αυτοάμυνα και τα οφέλη στην ψυχική και σωματική υγεία, τα οφέλη που αποκόμισε ο χαρακτήρας του και που μπορεί να τα εφαρμόζει για πάντα στις καθημερινές προκλήσεις της ζωής. Ο καθένας ίσως νιώθει πιο έντονα εκείνο που του έλειπε: πειθαρχία, αυτοπεποίθηση, θάρρος, ηρεμία, επιμονή, υπομονή, ταπεινοφροσύνη, ευγένεια, αισιοδοξία, ομαδικό πνεύμα κ.α. Το σημαντικότερο όμως, που όλοι γνωρίζουμε θεωρητικά, το πλησιάζουμε μόνο όσο αποκτάμε πραγματική κατανόηση: είναι η συμπόνια, ο ειλικρινής σεβασμός προς όλους - το κέντρο αυτού που ονομάζουμε εσωτερική καλλιέργεια στις πολεμικές τέχνες.
Ανώνυμος
Διαβάστε περισσότερα για την νέα στήλη του πανελλήνιου οδηγού πολεμικών τεχνών εδώ "
Ιστορίες απο το μέτωπο"
