Αϊκίντο

Το αϊκίντο είναι μια από τις πιο νέες ιαπωνικές πολεμικές τέχνες· ο ιδρυτής του, Ουεσίμπα Μοριχέι πέθανε μόλις το 1969 και αρκετοί από τους μαθητές του ζουν ακόμα, πράγμα που σημαίνει ότι η διδασκαλία του σήμερα γίνεται από ανθρώπους που βρέθηκαν πολύ κοντά στην «πηγή». Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι όλοι οι δάσκαλοι –και ειδικά οι έλληνες- υπήρξαν μαθητές του Ουεσίμπα αλλά αν κανείς ενδιαφέρεται πραγματικά να πλησιάσει την τέχνη του, μπορεί να το κάνει σχετικά εύκολα. Έχοντας μελετήσει μια σειρά από κλασσικές ιαπωνικές τέχνες τόσο άοπλης όσο και ένοπλης συμπλοκής και, βασικά επηρεασμένος από το Ντάιτο Ρίου αϊκί-τζουτζούτσου του Τακέντα Σοκάκου (1859-1943) και από τη νέο-σιντοϊστική φιλοσοφία του Ντεγκούτσι Ονισαμπούρο (1871-1948) ο Ουεσίμπα δημιούργησε ένα σύστημα τζουτζούτσου το οποίο έχει πολλές ομοιότητες αλλά και πολλές διαφορές από τους προγόνους του.

Στηριγμένο στο τάιμινγκ, την κατάλληλη χρονική στιγμή για δράση και στις κυκλικές κινήσεις που θέτουν τον αμυνόμενο εκτός της γραμμής επίθεσης, το αϊκίντο διακρίνεται επίσης για το θεωρητικό και «φιλοσοφικό» του υπόβαθρο στο οποίο βρίσκει κανείς έντονες τάσεις αντίδρασης στο φιλοπόλεμο κλίμα της περιόδου 1930-1945· δεν είναι τυχαίο ότι στηριζόμενοι σε στοιχεία από τη θεωρία με την οποία πλαισιώνει ο Ουεσίμπα τη διδασκαλία του, πολλοί αναφέρονται στο αϊκίντο ως «η τέχνη της ειρήνης» ή «η τέχνη της αρμονίας». Αν και στη γενεαλογία του αϊκίντο βρίσκει κανείς αρκετά παρακλάδια, «κορμός» της γενεαλογίας θεωρείται το στιλ που διδάσκεται στην οργάνωση Αϊκικάι, της οποίας εξακολουθεί να ηγείται κάποιος από την οικογένεια Ουεσίμπα (σήμερα, επικεφαλής της είναι ο εγγονός του Μοριχέι, Ουεσίμπα Μοριτέρου). Εκτός από τις άοπλες τεχνικές (ρίψεις και ακινητοποιήσεις) πολλές σχολές αϊκίντο διδάσκουν και ένοπλες τεχνικές που χρησιμοποιούν το μικρό ξίφος-μαχαίρι τάντο, το μεγάλο ξίφος, το μακρύ ραβδι μπο και το κοντό ραβδί τζο -οι τεχνικές αυτές είναι συνήθως τεχνικές αφοπλισμού αλλά και εκμάθησης της σωστής στάσης που πρέπει να έχει ο ασκούμενος- ενώ μέρος της εξάσκησης στο αϊκίντο (και στοιχείο σύνδεσης με την παράδοση) είναι και τεχνικές όπου οι δύο αντίπαλοι βρίσκονται στα γόνατα.

Εξοπλισμός: Λευκή φόρμα τύπου τζούντο, ξύλινα όπλα (συνήθως διατίθενται από τη σχολή). Για τους πιο προχωρημένους ασκούμενους, μαύρο φαρδύ παντελόνι-κιλότα ιππασίας (χακάμα) που φοριέται πάνω από το παντελόνι της φόρμας.