Πολεμικές Τέχνες

aikido,morihei oueshiba,osensei,budo,hikitsuchi mi

Αϊκίντο

Ιαπωνικές τέχνες

Το αϊκίντο είναι μια από τις πιο νέες ιαπωνικές πολεμικές τέχνες· ο ιδρυτής του, Ουεσίμπα Μοριχέι πέθανε μόλις το 1969 και αρκετοί από τους μαθητές του ζουν ακόμα, πράγμα που σημαίνει ότι η διδασκαλία του σήμερα γίνεται από ανθρώπους που βρέθηκαν πολύ κοντά στην «πηγή». Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι όλοι οι δάσκαλοι –και ειδικά οι έλληνες- υπήρξαν μαθητές του Ουεσίμπα αλλά αν κανείς ενδιαφέρεται πραγματικά να πλησιάσει την τέχνη του, μπορεί να το κάνει σχετικά εύκολα.

Βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου

Μαχητικά Αθλήματα

Το Βραζιλιανικο Ζιου Ζιτσου ή αλλιώς Gracie Jiu-Jitsu είναι μια πολεμική τέχνη, που συνδυάζει το παραδοσιακό Ju-Jitsu και του Judo. Εμφανίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα και εξαπλώθηκε από τους αδερφούς Carlos και Helio Gracie, μαθητές του Mitsuyo Maeda, ο οποίος αποφάσισε να τους δείξει τα μυστικά της τέχνης, όντας προσκεκλημένος της ιαπωνικής πρεσβείας στη Βραζιλία, και, εξατίας της στενής φιλικής του σχέσης με τον πατέρα τους, Gastao

Γου Σου

Κινέζικες τέχνες

ς «γου σου» σημαίνει «πολεμική τέχνη» και περικλείει όλες τις πολεμικές τέχνες που αναπτύχθηκαν στην Κίνα –πρόκειται για το σωστό όρο για αυτό που έγινε ευρύτερα γνωστό στη Δύση ως «κουνγκ φου». Τα στιλ των γου σου/κουνγκ φου διαχωριστούν ως προς την προέλευση (βόρεια και νότια) καθώς και ως προς την έμφαση που δίνουν στην καλλιέργεια της εσωτερικής ενέργειας ή όχι (εσωτερικά και εξωτερικά). Ως προς την προέλευση, η κύρια διαφορά τους είναι ότι στα βόρεια δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στα λακτίσματα και τη γρήγορη κίνηση με ροή, ενώ τα νότια βασίζονται ως επί το πλείστον στη δύναμη των χεριών και τα χτυπήματα με αυτά, καθώς και στις στάσεις που δίνουν σταθερή βάση.

Γου Τανγκ

Κινέζικες τέχνες

Τα όρη Βουτάν (ή Γουτάν, αναλόγως πώς το διαβάζει κανείς) στην επαρχία Χουμπέι της κεντρικής Κίνας είναι η δεύτερη περιοχή της χώρας που συνδέεται στενά με τις πολεμικές τέχνες –η πρώτη είναι, βεβαίως, ο ναός Σαολίν της επαρχίας Χενάν στη βορειοανατολική πλευρά της χώρας. Ο λόγος που η περιοχή συνδέεται με τις πολεμικές τέχνες είναι επειδή για κάποιο απροσδιόριστο χρονικό διάστημα φέρεται να έζησε εκεί ένας δάσκαλος που βρίσκεται στα όρια της ιστορίας και της μυθολογίας, ο ταοϊστής «αθάνατος» ιερέας Ζανγκ Σανφένγκ.

Γουίνγκ Τσουν

Κινέζικες τέχνες

Το γουίνγκ τσουν εμφανίζεται στα μέσα του 17ου αιώνα και αποτελεί δημιούργημα μιας γυναίκας· σ’ αυτή οφείλει μάλιστα και το όνομά του. Η βουδίστρια μοναχή Νγκ Μούι, μετά την καταστροφή του νότιου ναού Σαολίν, βρήκε καταφύγιο στο Ναό του Λευκού Γερανού και εκεί άρχισε να αναπτύσσει ένα νέο σύστημα, βασιζόμενο στις κινήσεις του γερανού –σύμφωνα με το σύστημα αυτό, ο αμυνόμενος δε χρησιμοποιεί τη δική του δύναμη αλλά τη δύναμη του επιτιθέμενου προκειμένου να καταφέρει να του επιβληθεί.

Ζίου Ζίτσου

Ιαπωνικές τέχνες

Ο όρος «ζίου ζίτσου» (ή «τζουτζούτσου» ή «ζουζούτσου» αναλόγως πώς προφέρει κανείς τα ίδια ιαπωνικά ιδεογράμματα) σημαίνει δύο διαφορετικά πράγματα. Ιστορικά μιλώντας, πρόκειται για τις μεθόδους συμπλοκής συνήθως άοπλης ή με οπλισμό κάποιο μικρό όπλο (συνήθως το πολύ κοντό ξίφος τάντο το οποίο έχει διαστάσεις μεγάλου μαχαιριού) οι οποίες αν και γνωστές από την εποχή που οι ιάπωνες μάχονταν με πανοπλίες, άρχισαν να αναφέρονται συνολικά ως «τζουτζούτσου» από την περίοδο Έντο (1600-1868) και μετά.

Ιάιντο

Ιαπωνικές τέχνες

Το ιάιντο αποτελεί το ένα μισό της κλασσικής ιαπωνικής ξιφασκίας –το δεύτερο μισό είναι το κέντο, στο οποίο αναφερόμαστε ξεχωριστά στις σελίδες του Πανελλήνιου Οδηγού Πολεμικών Τεχνών. Για την ακρίβεια, το ιάιντο είναι το δεύτερο μισό του κεντζούτσου (ή κενζούτσου), του προγόνου του κέντο, όμως ακόμα και σήμερα, η τέχνη διδάσκεται βασικά (αν και όχι αποκλειστικά) στους ασκούμενους στο κέντο. Η διαφορά του ιάιντο από το κεντζούτσου και το κέντο είναι ότι ο ασκούμενος χρησιμοποιεί πραγματικό μεταλλικό ξίφος (είτε αληθινό και ακονισμένο, είτε –αν πρόκειται για πιο αρχάριο- άσκησης κατασκευασμένο από κάποιο κράμα μετάλλων) και ότι η εξάσκηση γίνεται με τη μορφή κατά μόνας φορμών που ονομάζονται «κάτα».

Καποέιρα

Διάφορες τέχνες

Η Καποειρα είναι χορός, πολεμική τέχνη, χόμπι, άθληση, τρόπος ζωής. Γεννήθηκε στη Βραζιλία, λόγω της ανάγκης των σκλάβων Αφρικανών να αμυνθούν ενάντια στους Πορτογάλους αφέντες τους. Οι σκλάβοι έφεραν ζωντανή την κουλτούρα τους και οι διάφορες εκφράσεις της αποτέλεσαν βασικά στοιχεία κατα τη δημιουργία και την εξέλιξη του Καποειρα.

Καράτε

Ιαπωνικές τέχνες

Ίσως η πιο διάσημη πολεμική τέχνη που υπάρχει, το καράτε αποτελεί το πιο διάσημο ίσως εξαγώγιμο προϊόν της ιαπωνικής κουλτούρας παρόλο που, κυριολεκτικά μιλώντας, δεν προέρχεται από την κυρίως Ιαπωνία αλλά από το σύμπλεγμα νησιών που λέγονται Οκινάουα και που βρίσκονται νότια της χώρας και σε ίση απόσταση από την Κίνα. Έχοντας σαφείς επιρροές από τα κινεζικά συστήματα πυγμαχίας (εδώ χρησιμοποιούμε τον όρο καταχρηστικά καθώς, αντίθετα με την κλασσική πυγμαχία, τόσο στα κινεζικά κουνγκ φου, όσο και στο καράτε, υπάρχουν άφθονα χτυπήματα και με τα πόδια), το καράτε έχει στην Οκινάουα βάθους τουλάχιστον τριών αιώνων.

Κένπο

Διάφορες τέχνες

Το Κενπο είναι μια πολεμική τέχνη που βασικό χαρακτηριστικό της είναι οι γρήγορες εναλλαγές χτυπημάτων με τα χέρια και τα πόδια, καθώς και οι τεχνικές χρήσης του μαχαιριού και των ραβδιών. Τα στοιχεία που έχουν παραμείνει στην τέχνη έχουν επιλεγεί με βάση το τι «λειτουργεί» σε μια πραγματική κατάσταση συμπλοκής.

Κέντο

Ιαπωνικές τέχνες

Μετά το σούμο και μαζί με το τζούντο, το κέντο είναι το πιο δημοφιλές μαχητικό άθλημα στην Ιαπωνία· ειδικά σε επίπεδο πανεπιστημιακών ομάδων, η αγωνιστική ξιφασκία, το ιαπωνικό αντίστοιχο της ευρωπαϊκής, εξακολουθεί να διατηρείται ψηλά στην προτίμηση των ιαπώνων, φανερώνοντας τον παραδοσιακό σεβασμό του συγκεκριμένου πολιτισμού για το ξίφος και την τέχνη της χρήσης του. Αν και η ιστορία του κέντο είναι μια ιστορία τουλάχιστον πεντακοσίων ετών, το κέντο όπως το ξέρουμε σήμερα έχει την αρχή του στο 19ο αιώνα.

Κικ Μπόξινγκ

Μαχητικά Αθλήματα

Το Κικ Μποξινγκ είναι ένα άθλημα, το οποίο, όσον αφορά στην εξάσκηση και την εφαρμογή του, παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με άλλες μαχητικές τέχνες, όπως το Full Contact Karate, το Thai boxing, το Savate, ακόμη και με το Παγκράτιο, αλλά ιδιαίτερα με το Thai boxing, με το οποίο και έχουν παράλληλη πορεία ανάπτυξης τα τελευταία χρόνια.

Κιούντο

Ιαπωνικές τέχνες

Η ιαπωνική τοξοβολία κιούντο είναι αρκετά γνωστή και εκτός Ιαπωνίας, ακόμα και σε χώρες που δε διδάσκεται –όπως η Ελλάδα- κυρίως στους κύκλους των τοξοτών της δυτικής τοξοβολίας. Και οφείλει τη «φήμη» της αυτή αφενός στο γερμανό φιλόσοφο Έουγκεν Χέριγκελ και στο βιβλίο του «Το Ζεν και η Τέχνη της Τοξοβολίας» (το οποίο, παρόλα αυτά ελάχιστη σχέση έχει με το Ζεν!) και αφετέρου στη συγκέντρωση των ιαπώνων τοξοτών την οποία αρκετοί δυτικοί τοξότες θα ήθελαν να περιλαμβάνουν στην άσκησή τους

Κορίου Μπούντο

Ιαπωνικές τέχνες

Με τον όρο «κορίου μπούντο» έχει επικρατήσει να αποκαλούνται τα ιαπωνικά μαχητικά συστήματα που ιδρύθηκαν πριν την παλινόρθωση του αυτοκράτορα Μέιτζι, δηλαδή πριν το 1868 –ο όρος είναι ευρύτατος και καλύπτει εκατοντάδες ένοπλες και άοπλες παραδόσεις, κάποιες από τις οποίες διαθέτουν ιστορία μεγαλύτερη από τέσσερις αιώνες. Καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για μικρές σχολές με μερικές δεκάδες μαθητές ακόμα και εντός Ιαπωνίας, μέχρι τη δεκαετία του 1980 οι σχολές αυτές ήταν ελάχιστα γνωστές στον υπόλοιπο κόσμο και το ενδιαφέρον προς αυτές πυροδοτήθηκε από τα γραπτά του Aμερικανού συγγραφέα και ερευνητή Ντον Φ. Ντρέγκερ (1922-1982) ο οποίος έζησε πολλά χρόνια στην Ιαπωνία και τις μελέτησε σε βάθος.

Κραβ Μαγκά

Διάφορες τέχνες

Το Κραβ Μαγκα είναι ένα πολύ σύγχρονο και πρωτοποριακό στιλ αυτοάμυνας, το οποίο τελειοποιείται μέσα από την εμπειρία της αληθινής μάχης. Οι εξασκούμενοι σε αυτό το στιλ ενσωματώνουν συνεχώς νέα μαθήματα, τα οποία έχουν σκοπό να βελτιώσουν τις τεχνικές, ενθαρρύνοντας την ατομική δημιουργικότητα του μαθητή. Το Κραβ Μαγκα αναπτύχθηκε για χρήση στο δρόμο.

Μεικτές πολεμικές τέχνες

Μαχητικά Αθλήματα

Οι μεικτές πολεμικές τέχνες (δική μας απόδοση για την ονομασία «mixed martial arts» με την οποία το άθλημα είναι γνωστό σε όλον τον κόσμο, είναι η εξέλιξη μιας διαδικασίας που ξεκινάει από την εποχή του αρχαίου ελληνικού παγκρατίου, περνάει από τους αγώνες «βάλι τούντο» που υπήρξαν πολύ δημοφιλείς στη Βραζιλία από τη δεκαετία του 1920 μέχρι και σήμερα (και που υπήρξαν η αφετηρία για την οικογένεια Γκρέισι του βραζιλιάνικου ζίου ζίτσου) και από τις πολύ δημοφιλείς στη δεκαετία του 1970 διοργανώσεις «ίσου κακουτόγκι σεν» της Ιαπωνίας στους οποίους διέπρεψε ο αθλητής και διοργανωτής αγώνων Αντόνιο Ινόκι.

Μούι Τάι

Διάφορες τέχνες

Το Μουι Ται είναι μία ταϊλανδέζικη πολεμική τέχνη, που αριθμεί ιστορία πάνω από 1.000 χρόνια. Είναι η τέχνη του μάχεσθαι, χρησιμοποιώντας τα μέλη του σώματος -γροθιές, αγκώνες, γόνατα και κλοτσιές- για αυτοάμυνα, σε συνδυασμό με την ηρεμία και τη γαλήνη του πνεύματος. Πριν από τη μάχη, οι μποξέρ εκτελούν έναν τελετουργικό χορό, ο οποίος αποτελείται από αργές ρυθμικές κινήσεις και στοχεύει στην ψυχολογική και σωματική προετοιμασία του μποξέρ για τον επικείμενο αγώνα.

Μποξ Σαβάτ

Μαχητικά Αθλήματα

Το μποξ σαβάτ είναι ένα μαχητικό άθλημα διαφορετικό από τα περισσότερα που γνωρίζουμε: αφενός προέρχεται από τη Γαλλία, μια χώρα που ταυτισμένη με την υψηλή κουλτούρα και αφετέρου δεν κρύβει την καταγωγή του από τους δρόμους (και ενίοτε τους κακόφημους δρόμους) των γαλλικών πόλεων και των λιμανιών του 18ου και 19ου αιώνα. Όπως συνέβη και με την πυγμαχία, με την οποία στη διαδρομή διασταυρώθηκε και από την οποία επηρεάστηκε, το μποξ σαβάτ ξεκίνησε χωρίς κανόνες όμως με το πέρασμα των χρόνων συστηματοποιήθηκε και το 1825 άρχισε να διδάσκεται επίσημα, στο γυμναστήριο του Μισέλ Κασό (ή Πισό) μεταξύ των μαθητών του οποίου λέγεται ότι συγκαταλεγόταν ο Αλέξανδρος Δουμάς υιός. Παίρνοντας από την πυγμαχία τον εξοπλισμό των χεριών, τα γάντια, και ορισμένους κανόνες σχετικά με τα χτυπήματα στην πλάτη, το μποξ σαβάτ απομακρύνθηκε ακόμα περισσότερο από τους δρόμους και μεταμορφώθηκε σε ένα μαχητικό άθλημα για κάθε ενδιαφερόμενο.

Ναγκινάτα

Ιαπωνικές τέχνες

Παρόλο που οι περισσότεροι ασκούμενοι στις πολεμικές τέχνες έχουν υπόψη το ιαπωνικό ξίφος (ακόμα και αν ο χώρος τους είναι εντελώς διαφορετικός), η ναγκινάτα τόσο ως όπλο όσο και ως τέχνη, είναι σχετικά άγνωστη· τη γνωρίζουν μόνο όσοι παίζουν βίντεο-παιχνίδια και όσοι παρακολουθούν ιαπωνικές ταινίες εποχής. Παρόλα αυτά, στην Ιαπωνία το μαχητικό άθλημα που τη χρησιμοποιεί (και που επίσης ονομάζεται «ναγκινάτα») θεωρείται αρκετά γνωστή και μάλιστα αρκετοί τη χαρακτηρίζουν ως «το κέντο των γυναικών» καθώς από τα μέσα της περιόδου Έντο (1600-1868) και μετά, έχει επικρατήσει να θεωρείται γυναικείο όπλο –για μια σειρά ιστορικούς αλλά και... ανιστόρητους λόγους.

Νιντζούτσου

Ιαπωνικές τέχνες

Σίγουρα η πιο διαφημισμένη ιαπωνική πολεμική τέχνη από τη δεκαετία του 1980 και μετά, το νιντζούτσου (ή νίνπο ταϊτζούτσου ή μπούντο ταϊτζούτσου) έγινε μεν γνωστό, όπως συχνά συμβαίνει με τις μαχητικές παραδόσεις της Άπω Ανατολής, μέσω της βιομηχανίας του κινηματογράφου, τόσο της αμερικανικής όσο και της ιαπωνικής, όμως έχει μια παμπάλαια ιστορία και έλκει την καταγωγή του από τις τεχνικές δολιοφθοράς και κατασκοπίας που διδάσκονταν οι ιάπωνες πολεμιστές στην εποχή των εμφύλιων πολέμων (Σενγκόκου Τζιντάι, 1467-1573), ενώ αναλόγως της οπτικής γωνίας του μελετητή, ενδέχεται η ιστορία του να βρίσκεται ακόμα βαθύτερα στο χρόνο.

Νύχι του Αετού

Κινέζικες τέχνες

Το «Νύχι του Αετού», όπως έχει επικρατήσει να λέγεται στην Ελλάδα(στα κινεζικά ονομάζεται «Γινγκ Τζάο Φάαν Τζι Μεν» ή «Γινγκ Τζόου Πάι»), φέρεται να ξεκινάει το 12ο αιώνα, με το στρατηγό Γιούε Φέι (1103-1142)· ο θρύλος λέει ότι ο στρατηγός Γιούε Φέι δημιούργησε για τους στρατιώτες του ένα σύστημα τεχνικών μάχης τόσο αποτελεσματικό ώστε ούτε αυτός ούτε ο στρατός του νικήθηκαν ποτέ σε καμία μάχη.

Ξιφασκία

Μαχητικά Αθλήματα

Η ξιφασκία είναι ένα σύγχρονο, σύνθετο άθλημα, που με τη σημερινή του μορφή έχει ιστορία πέντε περίπου αιώνων. Στις αρχές του 16ου αιώνα εμφανίζονται στην Ευρώπη, οι πρώτες σχολές οπλομαχίας και τα πρώτα συγγράμματα από Ισπανούς, Ιταλούς και Γάλλους οπλοδιδασκάλους. Οι σχολές αυτές βασικό σκοπό είχαν να προετοιμάσουν τους ευγενείς, ώστε να μπορούν να προασπίσουν την τιμή τους κατά τις μονομαχίες και όχι για να λάβουν μέρος σε αγώνες.

Οκινάουα Τε Τάι

Διάφορες τέχνες

Το Οκινάουα Τε Τάι κινησιολογικά είναι παρεμφερές με όλα τα ιαπωνικά Καράτε, συν του ότι περιλαμβάνει πολλές λαβές και πτώσεις, λόγω της συνύπαρξης του Jiou Jitsu στην ύλη του. Είναι ένα συνθετικό, σύγχρονο σύστημα Karate αναμεμιγμένου με Jiou Jitsu, το οποίο έκανε διάσημο στην Ελλάδα ο Βασίλης «Μπιλ» Ζαχόπουλος στη δεκαετία του 1970.

Πα Κουά Τσανγκ

Κινέζικες τέχνες

Το μπα κουά τσανγκ φαίνεται να έχει ως ιδρυτή τον Ντονγκ Χαϊτσουάν (1797-1882), όμως όπως συχνά συμβαίνει με τις πολεμικές τέχνες και ειδικά αυτές της Κίνας, η καταγωγή του μάλλον είναι παλιότερη και οι πραγματικοί του δημιουργοί αγνοούνται. Το Πα Κουά Τσανγκ λογίζεται μαζί με το τάι τσι τσουάν και το σινγκ γι, στις «εσωτερικές» κινεζικές πολεμικές τέχνες, στις τέχνες δηλαδή που δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην ανάπτυξη της εσωτερικής δύναμης –σε ένα συνδυασμό δηλαδή ασκήσεων αναπνοής και παραγωγής δύναμης με χρήση των τενόντων και της περιτονίας του σώματος, αν και η παραδοσιακή ορολογία αναφέρεται επίσης και στην καλύτερη κίνηση της εσωτερικής ενέργειας τσι.

Παγκράτιο

Ελληνικές τέχνες

Οι πηγές των ιστορικών χρόνων που αναφέρονται στο παγκράτιο καλύπτουν το διάστημα από τον 8ο π.χ αιώνα ως το 12ο αιώνα μ.χ.· ο όρος «παγκράτιον» ή «πανκράτιον» ως άθλημα και μόνο, και τα παράγωγά του με τις σχετικές έννοιες συναντώνται σε δεκάδες επιγραφές και χωρία συγγραφέων, με πολλαπλές αναφορές. Οι αναφορές αυτές παρέχουν στοιχεία για τη διεξαγωγή των αγώνων του αθλήματος, φημισμένους παγκρατιαστές, τα έπαθλά τους σε μεγάλους ή μικρούς αγώνες κ.λπ., ενώ σύμφωνα με τις μαρτυρίες φαίνεται ότι το παγκράτιο συμπεριλήφθηκε στους Ολυμπιακούς αγώνες το 648 π.X.

Πάλη

Ελληνικές τέχνες

Η πάλη, ένα από τα αρχαιότερα αθλήματα στον κόσμο αναπτύχθηκε, βάσει ερευνών, στην Αρχαία Ελλάδα. Εντάσσεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες από την αναβίωσή τους, το 1896, ενώ από το 1904 υπάγεται στη Διεθνή Ομοσπονδία Ερασιτεχνικής Πάλης (FILA) και διεξάγεται σε δύο στιλ, της ελληνορωμαϊκής και της ελευθέρας –πατρίδα της ελευθέρας πάλης θεωρείται η Αγγλία, αναπτύχθηκε όμως ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, οι αθλητές της οποίας έχουν κατακτήσει τα περισσότερα μετάλλια στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.

Πρέινγκ Μάντις Κουνγκ Φου

Κινέζικες τέχνες

Έχοντας πάρει την ονομασία του από το έντομο που στην Ελλάδα αποκαλούμε στην καθομιλουμένη «αλογάκι της παναγίας» και στην επιστημονική ορολογία «μάντισσα» (η αγγλική τους ονομασία είναι «praying mantis», δηλαδή «μάντης που προσεύχεται»), το συγκεκριμένο στιλ κουνγκ φου χωρίζεται σε δύο μεγάλες σχολές, αναλόγως της περιοχής προέλευσής του: το βόρειο στιλ πρέινγκ μάντις (ή τονγκ λονγκ τσουάν) έχει την καταγωγή του στην παραθαλάσσια επαρχία Σαντόνγκ της βόρειας Κίνας, ενώ το νότιο στιλ πρέινγκ μάντις (ή ναμ πάι τονγκ λονγκ) προέρχεται από την εθνότητα Χάκα η οποία ζει ακόμα στις νότιες περιοχές της χώρας (Γκουανγκντόνγκ, Φουτζιάν, Χουνάν κ.α.)

Πυγμαχία

Ελληνικές τέχνες

Η πυγμαχία ως άθλημα (δηλαδή, με οργανωμένους αγώνες) αναφέρεται ήδη στον Όμηρο, ενώ σε αρχαίες πηγές βλέπουμε ολυμπιονίκες της πυγμαχίας από τον 7ο αιώνα π.Χ. Η μορφή που τη γνωρίζουμε σήμερα προέρχεται από τη βρετανική της εκδοχή με κανόνες που προέρχονται αρχικά από τον πρωταθλητή Τζακ Μπράουτον (1704-1789) και αργότερα από τον μαρκήσιο του Κουίνσμπερι (1844-1900)· στους κανόνες αυτούς, η πυγμαχία θα στηριχτεί και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και, στην επαγγελματική της μορφή, θα γνωρίσει μεγάλες δόξες από κορυφαίους πυγμάχους όπως οι Σούγκαρ Ρέι Ρόμπινσον, Μοχάμετ Άλι, Τζέικ Λα Μότα, Σόνι Λίστον κ.α.

Σάντα

Κινέζικες τέχνες

Οι απαρχές του Σάντα, του λεγόμενου και «αγωνιστικού κουνγκ φου» θα πρέπει να αναζητηθούν στις πολιτικές και πολιτισμικές ανακατατάξεις της μεταπολεμικής Κίνας, όταν το καθεστώς του Μάο Τσε Τουνγκ και των επιγόνων του προσπάθησε να ελέγξει (με κίνητρα όχι πάντοτε αγαθά) το ευρύτατο φάσμα των συστημάτων συμπλοκής που αποτελούν μια από τις παλιότερες παραδόσεις του κόσμου στις πολεμικές τέχνες.

Σαολίν

Κινέζικες τέχνες

Ο βουδιστικός ναός Σαολίν στο Σονγκσάν της επαρχίας Χενάν στη βορειοανατολική Κίνα, θεωρείται από πολλούς η μήτρα των πολεμικών τεχνών όχι μόνο της Κίνας αλλά και ολόκληρης της Ασίας· συχνά μάλιστα, καθώς ο ναός είναι της σέκτας τσαν/ζεν, στη γενεαλογία του στιλ εμφανίζεται και ο ινδός δάσκαλος του ζεν Μποντιντάρμα, ένα μισό-μυθικό και μισό-ιστορικό πρόσωπο το οποίο πιστώνεται τόσο τη μετάδοση του βουδισμού στην Κίνα, όσο και την ίδρυση του ίδιου του ζεν. Παρότι τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, τα στιλ που σχετίζονται έστω και κατ’ όνομα με το ναό Σαολίν, χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης από όλους τους ασκούμενους στις πολεμικές τέχνες.

Σέμι Κόντακτ

Μαχητικά Αθλήματα

Το Σεμι Κοντακτ είναι ένα άθλημα που πλησιάζει κατα πολύ τη λογική των διαφόρων στιλ Καράτε ή Κουνγκ φου, όσον αφορά στη χρήση χτυπημάτων με τα χέρια και τα λακτίσματα. Η διαφορά τους είναι ότι τόσο οι κανόνες (τα χτυπήματα δεν γίνονται με πλήρη επαφή), όσο και τα προστατευτικά που χρησιμοποιούνται από τους αθλητές, εξασφαλίζουν ότι οι αγώνες (αλλά και η προπόνηση) μπορούν να γίνουν με μια αίσθηση ρεαλισμού μεν αλλά χωρίς την… εξολόθρευση του ασκούμενου.

Σιν γι τσουάν

Κινέζικες τέχνες

Αν και στο κείμενό μας για τα στιλ Γου τανγκ , αναφερόμαστε σε τρία στιλ, στην πραγματικότητα ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει κυρίως τα τάι τσι τσουάν και μπα κουά τσανγκ και παραγνωρίζει το τρίτο, το σιν γι τσουάν· ίσως επειδή οι εκπαιδευτές του σπανίζουν (τουλάχιστον σε σχέση με τους εκπαιδευτές των άλλων δύο τεχνών).

Σουάι Τζιάο

Κινέζικες τέχνες

Η σημερινή εκδοχή του Σουάι Τζιάο δεν είναι στην ουσία μία αλλά ποικίλλει αναλόγως της περιοχής στην οποία εξασκείται• σε μια χώρα με το μέγεθος και τον πληθυσμό της Κίνας.

Σούμο

Μαχητικά Αθλήματα

Λίγα είναι τα μαχητικά αθλήματα που είναι τόσο διάσημα και ταυτόχρονα τόσο παρεξηγημένα στο δυτικό κόσμο όσο το σούμο, το εθνικό άθλημα της Ιαπωνίας και το κλασσικότερο σύστημα ζίου ζίτσου στην παράδοση της χώρας. Με τις ρίζες του να χάνονται στους τελετουργικούς χορούς και στις παραστάσεις των σιντοϊστικών τεμενών και με αναφορές στο αρχαίο κείμενο «Κοτζίκι», σύμφωνα με το οποίο δύο θεοί αποφάσισαν παλεύοντας σε ποιον ανήκουν τα νησιά που αποτελούν την Ιαπωνία

Συστέμα

Διάφορες τέχνες

Η λέξη «Συστέμα» έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια προκειμένου να περιγράψει μια ρωσική πολεμική τέχνη η οποία διδασκόταν στις ένοπλες δυνάμεις της Σοβιετικής Ένωσης και, μετά την αλλαγή του καθεστώτος, της Ρωσίας. Αν και οι απόψεις διίστανται σχετικά με την καταγωγή της (ορισμένες γραμμές μιλούν για ιστορία πολλών αιώνων ενώ ορισμένες άλλες για την έρευνα στην εμβιομηχανική που έκαναν οι επιστήμονες τις πρώτες δεκαετίες του σοβιετικού καθεστώτος) αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι η αποτελεσματικότητα του «συστήματος» είναι αδιαμφισβήτητη –η αποδοχή του από ειδικές δυνάμεις τόσο στη χώρα που το γέννησε όσο και εκτός, την εγγυάται.

Ταεκβοντό

Κορεάτικες τέχνες

Με φανερές επιρροές από το καράτε (η σχέση του με το οποίο αποτελεί θέμα για το οποίο ερίζουν ακόμα οι ιστορικοί, γεγονός καθόλου περίεργο αν σκεφτεί κανείς τις από αιώνες τεταμένες σχέσεις μεταξύ Κορέας και Ιαπωνίας), το ταεκβοντό είναι μια τέχνη που τα τελευταία χρόνια γνωρίζει μεγάλη άνθιση –κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι στην άνθιση αυτή έχει συμβάλλει η συμπερίληψή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες από το 2000, όμως η αλήθεια είναι ότι η θεαματική του κινησιολογία και η έμφασή του στον αγωνιστικό τομέα είναι επίσης παράγοντες που έχουν παίξει το ρόλο τους.

Τάι Τσι Τσουάν

Κινέζικες τέχνες

Η προβολή του τάι τσι τσουάν στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου δίπλα στην πυρίτιδα, το χαρτί, την τυπογραφία και την πυξίδα, δίνει ένα μέτρο της αξίας που του προσδίδει η Κίνα. Το τάι τσι τσουάν ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων εσωτερικών/μαλακών πολεμικών τεχνών, δίνει δηλαδή βάρος στην παραγωγή δύναμης μέσω της σωστής ευθυγράμμισης του σκελετού, μέσω της κίνησης της λεκάνης και μέσω της πιο αποτελεσματικής χρήσης των συνδέσεων μεταξύ τενόντων, συνδέσμων και αρθρώσεων.

Τανγκ Σου Ντο (Σου Μπακ Ντο)

Κορεάτικες τέχνες

Από μια περίεργη σύμπτωση, που σχετίζεται με την παρουσία των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, το τανγκ σου ντο είναι από τις πολεμικές τέχνες με την πιο μακρόχρονη διαρκή παρουσία στη χώρα μας. Αν και ποτέ δεν κατάφερε να φτάσει σε δημοτικότητα το τάεκβοντο (ειδικά μετά τα τέλη της δεκαετίας του ’80 και τη θυελλώδη ανάπτυξη του τελευταίου), παρέμεινε μια τέχνη με φανατικούς φίλους και εξακολουθεί να διαθέτει ένα πολύ καλό δίκτυο σχολών σε όλη τη χώρα. Η ιστορία του τανγκ σου ντο, όπως και του τάεκβοντο είναι όσο παλιά ή καινούρια επιλέγει κάθε ιστορικός, όμως όλοι συμφωνούν ότι η ονομασία τανγκ σου ντο οφείλεται στο δάσκαλο Χουάνγκ Κι.

Τζιτ Κουν Ντο

Διάφορες τέχνες

Το Τζιτ Κουντ Ντο είναι η τέχνη, την οποία προτιμούσε ο Bruce Lee, μετά από προσωπική έρευνα στο χώρο των μαχητικών τεχνών. Θεωρείται ένας επιθετικότατος τρόπος Κικ Μποξινγκ, με στοιχεία Γουινγκ Τσουν και χτυπήματα άλλων παραδοσιακών μορφών «Βόρειου» Κουνγκ Φου.

Τζόντο

Ιαπωνικές τέχνες

Χάρη στο ειδικό βάρος και στις προσπάθειες ενός και μόνο προσώπου, του δασκάλου Σιμίζου Τακάτζι (1896–1978), η τέχνη της χρήσης του μήκους 1,20 μέτρων ραβδιού τζο, ενός όπλου αρκετά σπάνιου για τις κλασσικές ιαπωνικές μαχητικές παραδόσεις, είναι σήμερα μια από τις πιο διαδεδομένες τέχνες στην Ιαπωνία και διδάσκεται μάλιστα υπό την αιγίδα της Παν-Ιαπωνικής Ομοσπονδίας Κέντο (Zen Nihon Kendo Renmei/ZNKR). Τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι το τζόντο δεν είναι αξιόλογο όπλο –αντίθετα μάλιστα, θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι από τα κλασσικά ιαπωνικά όπλα είναι το μόνο το οποίο, λόγω μορφής, παραμένει επίκαιρο και η εκμάθηση της χρήσης του θα μπορούσε να θεωρηθεί εκμάθηση μιας τέχνης αυτοάμυνας.

Τζούντο

Ιαπωνικές τέχνες

Μαζί με το καράτε, το τζούντο είναι ό,τι πιο γνωστό έχει να παρουσιάσει η Ιαπωνία στο χώρο των πολεμικών τεχνών και των μαχητικών αθλημάτων· στην πραγματικότητα, και μετά την σχεδόν πενηντάχρονη παρουσία του στις ολυμπιακές διοργανώσεις, το τζούντο στη συνείδηση των περισσότερων ανθρώπων είναι περισσότερο άθλημα παρά πολεμική τέχνη. Και αυτό είναι πολύ κοντά στο όραμα του Κάνο Τζίγκορο (1860-1938), του ανθρώπου που το εισηγήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, μετά από μια πολυετή εκπαίδευση σε δύο κλασσικά σχολές ζίου ζίτσου/τζουτζούτσου (την Τέντζιν Σίνγιο Ρίου και την Κίτο Ρίου) και τη θεωρητική μελέτη πολλών ακόμα.

Τοξοβολία

Μαχητικά Αθλήματα

Το τόξο χρησιμοποιήθηκε από τον πρωτόγονο άνθρωπο ως κυνηγητικό όπλο και ως μέσο άμυνας. Με βάση την ετυμολογία των λέξεων τόξο, τοξεύω, τοξότης οδηγούμαστε στη σανσκριτική λέξη taksaka που είναι όνομα δέντρου, από τα κλαδιά του οποίου οι πρωτόγονοι κατασκεύαζαν τα τόξα. Το τόξο και το βέλος εμφανίζονται για πρώτη φορά ζωγραφισμένα στο ισπανικό σπήλαιο της Valltorte.

Τσαπ Κουν Ντο

Διάφορες τέχνες

Καθώς η ίδια η Σιγκαπούρη δε διαθέτει το φάσμα πολεμικών τεχνών που βρίσκει κανείς στις άλλες χώρες της Ασίας, όταν ο Λέονγκ Σιού Τσονγκ αποφάσισε να δημιουργήσει το δικό του στιλ συμπλοκής, χρειάστηκε να αντλήσει τεχνικές από το κινεζικό Τσόι Λι Φουτ, το ιαπωνικό καράτε, το κορεατικό Ταεκβοντό και από άλλες τέχνες.

Τσι Κουνγκ

Κινέζικες τέχνες

Αν και δεν πρόκειται για πολεμική τέχνη, το τσι κουνγκ έχει τη θέση του σε έναν τέτοιο οδηγό καθώς συνήθως διδάσκεται στις σχολές κινεζικών πολεμικών τεχνών –τόσο σ’ αυτές που χαρακτηρίζονται «σκληρές/εξωτερικές» όσο και σ’ αυτές που κατατάσσονται στις «μαλακές/εσωτερικές». Αυτό δείχνει τη σημασία που δίνει ο κινεζικός πολιτισμός στην εξάσκηση ενός συστήματος υγείας παράλληλα με τις πολεμικές τέχνες και πόσο θεωρεί ότι η μαχητική εκγύμναση δεν είναι ανεξάρτητη της καλής σωματικής υγείας.

Τσόι Λι Φουτ

Κινέζικες τέχνες

Το τσόι λι φουτ είναι ένα από τα πιο νέα στιλ κινεζικών πολεμικών τεχνών· αντίθετα με τα συστήματα που υποστηρίζουν ότι η καταγωγή τους χάνεται στα βάθη των αιώνων, το τσόι λι φουτ θεωρεί ως ιδρυτή του τον Τσαν Χέουνγκ (1805/6-1875), ένα δάσκαλο πολεμικών τεχνών που το δημιούργησε γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα. Το τσόι λι φουτ είναι προϊόν της έρευνας του Τσαν σε διάφορα προϋπάρχοντα συστήματα μάχης και ακόμα και η ονομασία του αποτελεί αναφορά στους δασκάλους του και στα συστήματά τους

Φιλιπίνο Κόμπατ Σίστεμς

Διάφορες τέχνες

Το Φιλιππινεζικο Πολεμικο Συστημα είναι δημιούργημα διαφόρων στιλ φιλλιπινέζικων πολεμικών τεχνών αμερικάνικου Karate και ινδονησιακού Pentjak Silat. Ιδρυτής της είναι ο Ray Dionaldo, με πλούσια αγωνιστική εμπειρία και με τεράστια γνώση στη μάχη με μαχαίρι και ραβδί, αλλά και στην άοπλη αντιμετώπιση. Η πολεμική αυτή τέχνη εξειδικεύεται στην κοντινή απόσταση μάχης, αλλά καλύπτει και τη μακρινή-μεσαία απόσταση.

Φιλιππινέζικες πολεμικές τέχνες

Διάφορες τέχνες

Ο όρος «φιλιππινέζικες πολεμικές τέχνες» είναι κάπως απλουστευτικός: αναφέρεται μεν σε τρεις τέχνες, τις Κάλι, Έσκριμα και Άρνις όμως παραβλέπει μια μακρόχρονη παράδοση τεχνών που πηγαίνουν πολλούς αιώνες πίσω και που χρησιμοποιούν, σε μεγάλο ποσοστό κοφτερά όπλα (ξίφη διαφόρων μεγεθών και σχημάτων και μαχαίρια). Οι τρεις παραπάνω τέχνες που είναι και οι πιο διαδεδομένες σήμερα (κυρίως χάρη στον δάσκαλο Ντάνι Ινοσάντο και στην εμπλοκή του με τον δημοφιλή πρωταγωνιστή ταινιών κουνγκ φου, Μπρους Λι) επίσης περιλαμβάνουν τη χρήση μαχαιριών και σπαθιών καθώς και διπλών ραβδιών από ρατάν –τα τελευταία τα βρίσκει κανείς στο Κάλι.

Φου Τζο Πάι

Κινέζικες τέχνες

Το φου τζο πάι, είναι ένα ακόμα σύγχρονο κινεζικό στιλ –«σύγχρονο» με την έννοια ότι ή γενεαλογία του εμφανίζεται στα μέσα του 19ου αιώνα, με το δάσκαλο Ουόνγκ Μπιλ Χονγκ (1841-1934), ο οποίος είχε μελετήσει το στιλ χανγκ γκαρ μέχρι που κάποια στιγμή μαθήτευσε κοντά σε κάποιον μοναχό ο οποίος και του δίδαξε τα επιπλέον στοιχεία που πρόσθεσε στο χανγκ γκαρ για να δημιουργήσει το σημερινό φου τζο πάι. Διάδοχος του Ουόνγκ Μπιλ Χονγκ και συνεχιστής του στο σύστημα ήταν ο ανιψιός του, Ουόνγκ Μουν Τόι (1907-1960) ο οποίος και το μετέφερε στις ΗΠΑ, ενώ ακόμα μεγαλύτερη άνθιση γνώρισε μετά τη δεκαετία του 1960 από το μαθητή του Ουόνγκ Μουν Τόι, Ουάι Χονγκ Νγκ (γ. 1938).

Χάεντονγκ Κούμντο

Κορεάτικες τέχνες

Το Χάιντογκ Γκούμντο, ο «Δρόμος του Ξίφους της Ανατολικής Θάλασσας» είναι μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες πολεμικές τέχνες της Κορέας και έχει βρει ενδιαφερόμενους τόσο στην ίδια τη χώρα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Η πολυδιάστατη εξάσκησή του, που περιλαμβάνει φόρμες ενός και δύο ατόμων, τεχνικές γρήγορης ξιφούλκησης, κοψίματα στόχων αλλά και ασκήσεις αναπνοής και εσωτερικής δύναμης καθώς και η δυναμική πολιτική της οργάνωσης που το διαχειρίζεται, της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Χάιντογκ Γκούμντο (World Hai Dong Gumdo Federation /WHDGF) έχουν φέρει την τέχνη στο προσκήνιο και αποτελούν εχέγγυα για το μέλλον της.

hung kar,hung gar,kung fu,5 animal system

Χανγκ Γκαρ

Κινέζικες τέχνες

Αντίθετα με άλλα συστήματα στα οποία αναφερόμαστε σε άλλες σελίδες, το χανγκ γκαρ είναι ένα από τα συστήματα που σχετίζονται με τον ναό Σαολίν: στην αρχή του υπάρχει ο Ζι Σαν Τσαν Σι, ένας από τους θρυλικούς «Πέντε Σεβάσμιους» που γλύτωσαν από την καταστροφή του ναού Σαολίν κάποια στιγμή μεταξύ μέσων του 17ου και αρχών του 18ου αιώνα (ένας άλλος τέτοιος «Σεβάσμιος» ήταν η Νγκ Μούι, η δημιουργός του γουίνγκ τσουν), ο οποίος δίδαξε την πολεμική του τέχνη στο Χανγκ Χέι Γκουν (1745–1825) από το όνομα του οποίου προέρχεται και η μισή ονομασία της τέχνης (η δεύτερη μισή σημαίνει «γροθιά») και στο Λουκ Α-Τσόι.

Χαπκίντο

Κορεάτικες τέχνες

Έχοντας πίσω του μια αρκετά αντιφατική ιστορία, που σχετίζει τον ιδρυτή του, Τσόι Γιονγκ Σουλ (1904-1986) με τον Τακέντα Σοκάκου (1859-1943) δημιουργό του Ντάιτο Ρίου αϊκί-τζουτζούτσου και βασικό δάσκαλο πολεμικών τεχνών του Ουεσίμπα Μοριχέι (1883-1969) δημιουργού του αϊκίντο, το χαπκίντο είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες σύγχρονες τέχνες της Άπω Ανατολής· το ενδιαφέρον του στηρίζεται ακριβώς στο ότι χάρη στο νεαρό της ηλικίας του συνδυάζει στοιχεία από αρκετές διαφορετικές πολεμικές τέχνες.

Πολεμικές Τέχνες

Κουπόνι Δωρεάν Μαθημάτων