Διαβάστε

Η γροθιά του μεθυσμένου, τσούι τσουάν (zui quan 醉拳), είναι μια ιδιαίτερη κινέζικη μορφή εικονογραφικής πυγμαχίας, στην οποία ο ασκούμενος μιμείται τις ασταθείς κινήσεις ενός μεθυσμένου, για να παραπλανήσει και να εξουδετερώσει τον αντίπαλο, έχοντας στην πραγματικότητα πλήρη διαύγεια.

«Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», μια ελληνική παροιμία που επιβεβαιώνει την εξαίρεση του κανόνα, διότι κατά τ’ άλλα, οι ελληνικές παροιμίες φημίζονται για τη θυμοσοφία τους. Στην περίπτωση των παιδιών-και όχι μόνο,- κάθε είδους τιμωρητικές πράξεις προσφέρουν μονάχα εικονική «εξωτερική συμμόρφωση», φόβο, θυμό, μίσος και πόνο στα παιδιά.

Σε σκέψεις με έβαλε ένα μήνυμα που ήρθε πριν από λίγον καιρό στη σελίδα του ΠΟΠΤ στο Facebook: ένας φίλος ρωτούσε τη γνώμη μας και, ίσως, τη συμβουλή μας καθώς είχε φτάσει σε ένα κομβικό σημείο της σχέσης του με την πολεμική τέχνη με την οποία ασχολείται.

Πριν αρκετά χρόνια αποφάσισα υποκινούμενος από ένα φίλο και δάσκαλο πολεμικών τεχνών να παρακολουθήσω ένα μάθημα Αϊκίντο. Πήγα στη σχολή που εκείνη την εποχή υπήρχε και για καλή μου τύχη απείχε είκοσι λεπτά με το λεωφορείο (δεν είχα μεταφορικό μέσο) από το σπίτι μου. Παλαιότερη ενασχόληση μου με πολεμικές τέχνες με βοήθησε να διακρίνω την ομορφιά και την αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης τέχνης. Είναι λίγο να πω ότι εντυπωσιάστηκα.

Η γνωριμία με την αναπνοή, αυτήν την αχώριστη συντροφιά μέχρι και την τελευταία μας εκπνοή, είναι ένα απαραίτητο εφόδιο για την πορεία μας πάνω σε αυτόν τον πλανήτη και ειδικότερα στις ημέρες αυτές που οι συνθήκες της ζωής γίνονται όλο και δυσκολότερες για τους περισσότερους ανθρώπους.

Πρόσφατα είχα τα γενέθλιά μου. Το ίδιο και ο δάσκαλός μου του ιάιντο, ο Κιγιάμα Χιρόσι. Έγινε 94. Το να γερνάς είναι ένα ακόμα κομμάτι του ταξιδιού του μπούντο. Όπως και η κανονική εξάσκηση, το φαγητό και ο ύπνος, δεν είναι κάτι που μπορείς να αποφύγεις.

Στο παρόν άρθρο του Πανελλήνιου Οδηγού Πολεμικών Τεχνών, θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε τις πέντε βασικές στάσεις του Κουνγκ Φου που αποτελούν το θεμέλιο της κινησιολογίας των φορμών σκιαμαχίας ή αλλιώς Τάο Λου όπως ονομάζονται στις Κινέζικες Πολεμικές Τέχνες.

Όταν μπήκα στο γυμνάσιο, ένας σεμπάι μου, μια τάξη μεγαλύτερος, έκανε κέντο και μου είπε να γίνω κι εγώ μέλος –εκείνα τα χρόνια, όταν ο σεμπάι σού έλεγε κάτι, το έκανες! Μιλάμε τώρα για την εποχή αμέσως μετά τον πόλεμο, όταν υπήρχε η απαγόρευση για την εξάσκηση στο κέντο και τότε που με προσκάλεσε ο σεμπάι μου ήταν αμέσως μόλις έγινε η άρση της απαγόρευσης και μπορούσαμε ξανά να εξασκηθούμε

Όπως έχω αναφέρει σε παλαιότερα άρθρα μου για τον Πανελλήνιο Οδηγό Πολεμικών Τεχνών, σύμφωνα με της «θεωρία της επάρκειας», το κίνητρο επάρκειας είναι μια έμφυτη ανάγκη στα παιδιά -και όχι μόνο- για αλληλεπίδραση με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον.

«Οι πολεμικές τέχνες μπορούν να βελτιώσουν τον εξασκούμενο σ’ αυτές» ακούμε πολλές φορές να λέγεται. Εξαρτάται όμως από το τι εννοούμε βελτίωση. Αν ο στόχος του εξασκούμενου είναι να κερδίσει στους αγώνες και μετά από μια μακροχρόνια σωματική – τεχνική εξάσκηση σε συνδυασμό με την ανάπτυξη ενός μαχητικού διεκδικητικού πνεύματος, το πετύχει… τότε είναι προφανές ότι ως προς αυτό τον στόχο βελτιώθηκε.