Διάφορες τέχνες

Η Καποειρα είναι χορός, πολεμική τέχνη, χόμπι, άθληση, τρόπος ζωής. Γεννήθηκε στη Βραζιλία, λόγω της ανάγκης των σκλάβων Αφρικανών να αμυνθούν ενάντια στους Πορτογάλους αφέντες τους. Οι σκλάβοι έφεραν ζωντανή την κουλτούρα τους και οι διάφορες εκφράσεις της αποτέλεσαν βασικά στοιχεία κατα τη δημιουργία και την εξέλιξη του Καποειρα.

Το Κενπο είναι μια πολεμική τέχνη που βασικό χαρακτηριστικό της είναι οι γρήγορες εναλλαγές χτυπημάτων με τα χέρια και τα πόδια, καθώς και οι τεχνικές χρήσης του μαχαιριού και των ραβδιών. Τα στοιχεία που έχουν παραμείνει στην τέχνη έχουν επιλεγεί με βάση το τι «λειτουργεί» σε μια πραγματική κατάσταση συμπλοκής.

Το Κραβ Μαγκα είναι ένα πολύ σύγχρονο και πρωτοποριακό στιλ αυτοάμυνας, το οποίο τελειοποιείται μέσα από την εμπειρία της αληθινής μάχης. Οι εξασκούμενοι σε αυτό το στιλ ενσωματώνουν συνεχώς νέα μαθήματα, τα οποία έχουν σκοπό να βελτιώσουν τις τεχνικές, ενθαρρύνοντας την ατομική δημιουργικότητα του μαθητή. Το Κραβ Μαγκα αναπτύχθηκε για χρήση στο δρόμο.

Το Μουι Ται είναι μία ταϊλανδέζικη πολεμική τέχνη, που αριθμεί ιστορία πάνω από 1.000 χρόνια. Είναι η τέχνη του μάχεσθαι, χρησιμοποιώντας τα μέλη του σώματος -γροθιές, αγκώνες, γόνατα και κλοτσιές- για αυτοάμυνα, σε συνδυασμό με την ηρεμία και τη γαλήνη του πνεύματος. Πριν από τη μάχη, οι μποξέρ εκτελούν έναν τελετουργικό χορό, ο οποίος αποτελείται από αργές ρυθμικές κινήσεις και στοχεύει στην ψυχολογική και σωματική προετοιμασία του μποξέρ για τον επικείμενο αγώνα.

Το Οκινάουα Τε Τάι κινησιολογικά είναι παρεμφερές με όλα τα ιαπωνικά Καράτε, συν του ότι περιλαμβάνει πολλές λαβές και πτώσεις, λόγω της συνύπαρξης του Jiou Jitsu στην ύλη του. Είναι ένα συνθετικό, σύγχρονο σύστημα Karate αναμεμιγμένου με Jiou Jitsu, το οποίο έκανε διάσημο στην Ελλάδα ο Βασίλης «Μπιλ» Ζαχόπουλος στη δεκαετία του 1970.

Η λέξη «Συστέμα» έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια προκειμένου να περιγράψει μια ρωσική πολεμική τέχνη η οποία διδασκόταν στις ένοπλες δυνάμεις της Σοβιετικής Ένωσης και, μετά την αλλαγή του καθεστώτος, της Ρωσίας. Αν και οι απόψεις διίστανται σχετικά με την καταγωγή της (ορισμένες γραμμές μιλούν για ιστορία πολλών αιώνων ενώ ορισμένες άλλες για την έρευνα στην εμβιομηχανική που έκαναν οι επιστήμονες τις πρώτες δεκαετίες του σοβιετικού καθεστώτος) αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι η αποτελεσματικότητα του «συστήματος» είναι αδιαμφισβήτητη –η αποδοχή του από ειδικές δυνάμεις τόσο στη χώρα που το γέννησε όσο και εκτός, την εγγυάται.

Το Τζιτ Κουντ Ντο είναι η τέχνη, την οποία προτιμούσε ο Bruce Lee, μετά από προσωπική έρευνα στο χώρο των μαχητικών τεχνών. Θεωρείται ένας επιθετικότατος τρόπος Κικ Μποξινγκ, με στοιχεία Γουινγκ Τσουν και χτυπήματα άλλων παραδοσιακών μορφών «Βόρειου» Κουνγκ Φου.

Καθώς η ίδια η Σιγκαπούρη δε διαθέτει το φάσμα πολεμικών τεχνών που βρίσκει κανείς στις άλλες χώρες της Ασίας, όταν ο Λέονγκ Σιού Τσονγκ αποφάσισε να δημιουργήσει το δικό του στιλ συμπλοκής, χρειάστηκε να αντλήσει τεχνικές από το κινεζικό Τσόι Λι Φουτ, το ιαπωνικό καράτε, το κορεατικό Ταεκβοντό και από άλλες τέχνες.

Το Φιλιππινεζικο Πολεμικο Συστημα είναι δημιούργημα διαφόρων στιλ φιλλιπινέζικων πολεμικών τεχνών αμερικάνικου Karate και ινδονησιακού Pentjak Silat. Ιδρυτής της είναι ο Ray Dionaldo, με πλούσια αγωνιστική εμπειρία και με τεράστια γνώση στη μάχη με μαχαίρι και ραβδί, αλλά και στην άοπλη αντιμετώπιση. Η πολεμική αυτή τέχνη εξειδικεύεται στην κοντινή απόσταση μάχης, αλλά καλύπτει και τη μακρινή-μεσαία απόσταση.

Ο όρος «φιλιππινέζικες πολεμικές τέχνες» είναι κάπως απλουστευτικός: αναφέρεται μεν σε τρεις τέχνες, τις Κάλι, Έσκριμα και Άρνις όμως παραβλέπει μια μακρόχρονη παράδοση τεχνών που πηγαίνουν πολλούς αιώνες πίσω και που χρησιμοποιούν, σε μεγάλο ποσοστό κοφτερά όπλα (ξίφη διαφόρων μεγεθών και σχημάτων και μαχαίρια). Οι τρεις παραπάνω τέχνες που είναι και οι πιο διαδεδομένες σήμερα (κυρίως χάρη στον δάσκαλο Ντάνι Ινοσάντο και στην εμπλοκή του με τον δημοφιλή πρωταγωνιστή ταινιών κουνγκ φου, Μπρους Λι) επίσης περιλαμβάνουν τη χρήση μαχαιριών και σπαθιών καθώς και διπλών ραβδιών από ρατάν –τα τελευταία τα βρίσκει κανείς στο Κάλι.