Διαβάστε

Ο φίλος μου ο Πίτερ (κείμενά του έχουμε δημοσιεύσει και στον πανελλήνιο οδηγό πολεμικών τεχνών εδώ ) ανέβασε στο μπλογκ του ένα πολύ ωραίο άρθρο σχετικά με το «νιν» (忍) την επιμονή και υπομονή που συνοδεύει (ή που, εν πάση περιπτώσει πρέπει να συνοδεύει) την εξάσκηση στις πολεμικές τέχνες

Όπως σε όλους τους χώρους, έτσι και στις "πολεμικές τέχνες" υπάρχουν ημιμαθής και αλαζόνες... Ο ημιμαθής δεν είναι απαραίτητα στοιχείο υποβάθμισης, εφ όσον αναγνωρίζει την ανεπάρκεια του και ερευνά να αποκτήσει τεχνογνωσία,

Είναι Κυριακή απόγευμα και μόλις επέστρεψα από ένα ακόμα σεμινάριο Aikido. Αναλογίζομαι ότι έχω πάρει μέρος σε εκατοντάδες σεμινάρια. Πολύωρα, πολυήμερα, κουραστικά και το αντίθετο. Κάθε φορά γυρίζοντας σπίτι μου γράφω ότι θυμάμαι από το σεμινάριο.

Όταν κάποιος ακούει τη φράση πολεμικές τέχνες, συνήθως φαντάζεται ανθρώπους που χτυπιούνται, δέρνονται μεταξύ τους και ματώνουν, σπανίως συνδέει τη φράση με μια φιλοσοφία που δέχεται τη βία μόνο ως αναγκαίο κακό. Η αντίφαση βεβαίως είναι λογική, γιατί πώς μπορεί να συνδέεται ο πόλεμος, ο κατεξοχήν τρόπος αφαίρεσης της ζωής,

Ξεκίνησα πριν από 30 χρόνια, όταν ήμουν 8 χρονών επειδή έβλεπα ταινίες πολεμικών τεχνών –τις ταινίες του Μπρους Λι κ.λπ.- και όπως όλα τα παιδιά έπαιζα ποδόσφαιρο στο δρόμο και πού και πού τσακωνόμουν.

Παρόλα τα στερεότυπα τα οποία δημιούργησε, η ταινία του 1984 «The Karate Kid» υπήρξε αρκετά ακριβής σε ορισμένα σημεία –πάντα λαμβάνοντας υπόψη την καλλιτεχνική άδεια που επιτρέπει την υπερβολή. Ένα από τα σημεία αυτά ήταν η ατμόσφαιρα που επικρατούσε στη σχολή των «κακών», την «Cobra Kai»

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι πολεμικές τέχνες αλλάζουν τη ζωή μας. Από τη πρώτη μέρα ενασχόλησης κατανοούμε ότι η αποτελεσματική εφαρμογή της απαιτεί σωματικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά τα οποία είτε εμφανίζονται με το πέρασμα των ετών, είτε διαμορφώνονται.

Κατ’ αρχάς κανείς δεν ξέρει τι είναι το νιντζούτσου –υπάρχουν απλώς κάποιες μελέτες που έχουν γίνει σε ιστορικά κείμενα τα οποία αναφέρονται σε συγκεκριμένες περιόδους της ιαπωνικής ιστορίας όμως από εκεί και πέρα καθένας έχει τον δικό του ορισμό για το τι είναι νιντζούτσου.

Στα τέλη της δεκαετίας του 70' η τηλεοπτική σειρά με τον Ντέιβιντ Καραντάιν (David Carradine), "Κουνγκ Φου", που προβλήθηκε σε Αμερική και Ευρώπη έμελλε να διαμορφώσει στην καρδιά και στο μυαλό πολλών ανθρώπων το "ιδανικό" του μοναχού Σαολίν.

Στα Shorin Kata του Itosu η μετακίνηση από τη μία τεχνική στην άλλη γίνεται πολύ σύντομα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι τεχνικές να είναι τροφοδοτημένες από ορμή, έτσι ώστε το σώμα να έχει ροπή προς τον αντίπαλο τη στιγμή της πρόσκρουσης και το χτύπημα να είναι πολύ δυνατό.