Στα τέλη της δεκαετίας του 70' η τηλεοπτική σειρά με τον Ντέιβιντ Καραντάιν (David Carradine), "Κουνγκ Φου", που προβλήθηκε σε Αμερική και Ευρώπη έμελλε να διαμορφώσει στην καρδιά και στο μυαλό πολλών ανθρώπων το "ιδανικό" του μοναχού Σαολίν.
Η σειρά, όσον αφορά στο σενάριο, ήταν πραγματικά αξιόλογη και προσέγγιζε με μοναδικό σεβασμό τη σοφία του Σαολίν. Βέβαια δεν έλειπε και η υπερβολή, προσαρμοσμένη στα αμερικανικά δεδομένα για την απαραίτητη τηλεθέαση.
Παρά τα μυθικά - μη υπαρκτά στοιχεία της ιστορίας, όσοι είδαν τη σειρά, στην άκρη του μυαλού τους έμεινε ένα κρυφό ιδανικό, ένα "εσώτερο δέος" για την τέχνη του Σαολίν Κουνγκ Φου.
Από τότε μέχρι σήμερα, πολλές ταινίες κινηματογραφικές, βίντεο, περιοδικά και τώρα με το διαδίκτυο, αμέτρητα άρθρα έπλασαν ιστορίες με μπόλικη φαντασία όπως "μυήσεις" και δοκιμασίες που έπρεπε να υποστούν οι δόκιμοι μαθητές, για να γίνουν μοναχοί Σαολίν, που συχνά ξεπερνούσαν τα όρια της φαντασίας. Έτσι σιγά σιγά ξετυλίχτηκε ένας μύθος που έκανε το Σαολίν μυστικό, απρόσιτο και θα λέγαμε ακόμη και "μυστηριώδες" στο ευρύ κοινό.
Από την άλλη μεριά του πλανήτη στην πατρίδα του Σαολίν - την Κίνα - αυτό που άσκησε αντίστοιχη επιρροή και γοήτευσε τους ίδιους τους Κινέζους για το Σαολίν, ήταν η διάσημη κινηματογραφική ταινία με τον Τζετ Λι "Ο ναός Σαολίν" (1982), η οποία εξιστορούσε τον ηρωισμό των 13 μοναχών που έσωσαν έναν αυτοκράτορα από τον εχθρό του. Σενάριο που ήταν πράγματι πιο ρεαλιστικό, μιας και βασιζόταν πράγματι σε ένα ιστορικό γεγονός.
Η ταινία μέσω αυτής της ιστορίας πρόβαλε την εθνική τέχνη της χώρας, το "Γου Σου" 武术 (Wǔ Shù) και προσέγγιζε την ιστορική τέχνη των Σαολίν θα λέγαμε με "περισσότερη αλήθεια". Αυτή ήταν άλλωστε που ενέπνευσε δεκάδες Κινέζους να αναζητήσουν την τέχνη του Σαολίν και να εισέλθουν ως δόκιμοι στο ιστορικό μοναστήρι που από τις αρχές του ΄80 είχε ήδη αρχίσει να αναστηλώνεται και να ξαναζωντανεύει από μερικούς μετρημένους στα δάχτυλα, πραγματικούς ζηλωτές, γηραιούς μοναχούς. Όμως για ποιους μοναχούς μιλάμε αφού το μοναστήρι είχε καταστραφεί σχεδόν ολόκληρο το 1928;
Το 1928 ο ναός Σαολίν κατά την διάρκεια τοπικών αναταραχών, υπέστη την πιο πρόσφατη ιστορική καταστροφή του. Για περισσότερο από 40 μέρες όλα τα κεντρικά κτήρια και αίθουσες του μοναστηριού καίγονταν, συμπεριλαμβανομένων αμέτρητων ιερών αντικειμένων και βιβλίων. Μάλιστα στα γεγονότα αυτής της περιόδου είναι βασισμένη η πιο πρόσφατη ταινία για τους Σαολίν, το "Shaolin Temple" (2011) με πρωταγωνιστή τον διάσημο Κινέζο ηθοποιό Άντυ Λόου (Andy Lau).
Στα χρόνια που ακολούθησαν μετά την καταστροφή, τα πράγματα στο ναό ήταν αρκετά δύσκολα ώσπου το 1963 ο ναός Σαολίν ανακηρύχθηκε επίσημα από την επαρχία Χενάν ως ιστορικό μνημείο. Έτσι η συνεχής λεηλασία των τελευταίων ιερών κειμηλίων σταμάτησε. Όμως τι πραγματικά έγινε με την ίδια την τέχνη του Κουνγκ Φου για την οποία είχαν τόσο διάσημη ιστορία οι μοναχοί Σαολίν;
Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι αυτό που ονομάζεται Σαολίν σήμερα έχει χαθεί σαν παράδοση μαζί με την πρόσφατη καταστροφή το 1928. Ωστόσο, μετά το 1928 δημιουργήθηκε ένα προφητικό ρητό για το ναό το οποίο λέει: "Για κάθε καταστροφή του ναού Σαολίν υπάρχει μία χρυσή περίοδος αναγέννησης που ακολουθεί".
Αν ερευνήσουμε προσεκτικά θα διαπιστώσουμε ότι κάποια ιστορικά πρόσωπα αποδεικνύουν ότι όχι μόνο δεν χάθηκε αυτή η γνώση αλλά επαληθεύεται και διασταυρώνεται από δασκάλους που άφησαν με την σειρά τους μαθητές που δίδαξαν όλους όσοι φέρουν σήμερα την σφραγίδα του παραδοσιακού Σαολίν.
Αξίζει να δούμε μερικές από αυτές τις προσωπικότητες.
Σι Ντε Τσαν 释德禅 (Shi De Chan, 1907-1993): Εισήλθε στο μοναστήρι Σαολίν πολύ μικρός, 8 ή 9 χρονών, λόγω του θανάτου των γονέων του. Ήταν άριστος μαθητής και αφού έγινε μοναχός στάλθηκε σε άλλα μοναστήρια για μερικά χρόνια, για να ειδικευτεί σε παραδοσιακά φυτικά φάρμακα και το παραδοσιακό Τσι Κουνγκ. Ο Σι Ντε Τσαν επέστρεψε στο ναό Σαολίν το 1927 και ήταν ένας από τους μοναχούς που πολέμησαν για την προστασία του ναού κατά τη διάρκεια αναταραχών μεταξύ τοπικών αρχόντων. Στη συνέχεια ήταν ένας από τους λίγους δασκάλους που παρέμεινε στο Σαολίν κατά τις αντίξοες συνθήκες των επόμενων δεκαετιών. Έχει ερευνήσει τα παραδοσιακά φυτικά φάρμακα, το Τσι Κουνγκ, το Γου Κουνγκ και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη διατήρηση των αρχαίων κειμένων Σαολίν. Το 1987, μετά το θάνατο του ηγουμένου Σι Σινγκ Τζενγκ διορίστηκε τυπικά ηγούμενος του ναού Σαολίν, αλλά λόγω του προχωρημένου της ηλικίας του, οι υποθέσεις του ναού διαχειρίζονταν από μια επιτροπή. Ο σεβάσμιος Σι Ντε Τσαν πέθανε το 1993 σε ηλικία 86 ετών.
Σι Ντε Γκεν 释德根 (Shì Dé Gēn, 1914-1968): Γεννήθηκε στο χωριό Γκoνγκ Γι 巩义 (Gǒng Yì) του Γκονγκ Σιάν 巩县 (Gǒng Xiàn), στην επαρχία Χενάν. Είχε σταλεί από τους γονείς του στο ναό Σαολίν μόλις 3 ετών πολύ αδύναμος και άρρωστος. Στο ναό οι μοναχοί τον φρόντισαν πολύ καλά μέχρι που δυνάμωσε και γύρω στα 6, άρχισε να διδάσκεται Σαολίν Κουνγκ Φου. Μαθήτευσε υπό των μοναχών Τζεν Τζου 贞绪 (Zhēn Xù, 1893-1955) και Γου Σαν Λιν 吴山林 (Wú Shān Lín, 1875-1970). Ήταν ένας μοναχός-κλειδί του μαχητικού Σαολίν και κατά τη διάρκεια της σχετικά σύντομης ζωής του έγινε γνωστός για τις δεξιότητές του στις πολεμικές τέχνες. Δίδαξε πολλούς μοναχούς και είχε πολλούς μαθητές επίσης. Η συντριπτική πλειοψηφία όσων αναγνωρίζονται σήμερα ως αληθινοί / εγγυημένοι αντιπρόσωποι του παραδοσιακού Σαολίν Κουνγκ Φου προέρχονται από την γνώση του Σι Ντε Γκεν, η οποία περιλαμβάνει το Σαολίν Λόχαν Τσουάν που ήταν κεντρικής σημασίας για τη διδασκαλία του ναού Σαολίν.
Σι Γιούνγκ Σιάνγκ 释永祥 (Shì Yǒng Xiáng, 1913 - 1987): Ο μοναχός του μοναστηριού Σαολίν Σι Γιούνγκ Σιάνγκ, ζούσε στο ναό πριν από το ολοκαύτωμα του 1928. Εξασκούσε τις πολεμικές τέχνες Σαολίν και μελετούσε τα αρχαία κείμενα του ναού. Ο μοναχός Γιούνγκ Σιάνγκ περνούσε κάποιο από τον χρόνο του αντιγράφοντας αρχαία έγγραφα. Μέχρι τη στιγμή που ο ναός κάηκε, ο Γιούνγκ Σιάνγκ, είχε ήδη αντιγράψει πολλά από αυτά τα αρχαία έγγραφα και τα είχε φυλάξει στον κοιτώνα του μέσα στο ναό. Όταν έγινε η επίθεση τo 1928, ο Σι Γιούνγκ Σιάνγκ ήδη είχε πάρει τα αντίγραφα των κειμένων που είχε φτιάξει και είχε φύγει. Μερικά από τα κείμενα δόθηκαν αργότερα στους αδελφούς μοναχούς, Σι Σου Σι και Σι Σου Γιουίν, οι οποίοι επίσης διέφυγαν και κρύφτηκαν. Με αυτό τον τρόπο μερικά κλασικά βιβλία για το Κουνγκ Φου και αρχαία κείμενα για την ιατρική - φαρμακευτική Σαολίν, είχαν ουσιαστικά επιβιώσει λόγω των προσπαθειών του μοναχού Γιούνγκ Σιάνγκ.
Όταν η Λαϊκή Δημοκρατία ιδρύθηκε και ο βουδισμός επετράπη και πάλι στη νέα Κίνα, ο Γιούνγκ Σιάνγκ με το έργο του, καθώς και μερικοί, μετρημένοι στα δάχτυλα, διασωθέντες μοναχοί, επέστρεψαν το Σαολίν στο ναό. Αξιομνημόνευτα είναι τέσσερα εξίσου σημαντικά πρόσωπα που εκπροσωπούσαν την παλαιά γενιά των μοναχών Σαολίν, o Σι Ντε Τσαν, ο Σι Σου Σι ο Σι Σινγκ Τζενγκ και ο Σι Σου Γιουίν. Ήταν από αυτούς που ξανάχτισαν τον πολιτισμό του Σαολίν, καθώς τον έκαναν δημοφιλή και πάλι στη Κίνα και στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτοί οι μοναχοί υπέφεραν πολύ εκείνα τα χρόνια.
Μετά τα τραγικά γεγονότα του 1928 η ζωή των μοναχών έγινε άθλια, έχοντας πάντα στο μυαλό τους τι συνέβη στο ναό Σαολίν. Όταν μιλούσαν για την καταστροφή του ναού για να παρηγορηθούν έλεγαν: "Το κτήριο του ναού είναι κτισμένο μόνο από τούβλα και ξύλο. Ο πραγματικός ναός Σαολίν ζει μέσα μας, στη καρδιά και το νου μας και αυτός δεν μπορεί να καταστραφεί". Αυτοί οι άξιοι μοναχοί, κράτησαν την φιλοσοφία και τις παραδόσεις του μοναστηριού ισχυρές και άθικτες χάρη στην αληθινή πίστη τους.
Σι Σινγκ Τζενγκ 释行正 (Shì Xíng Zhèng 1914 - 1987): Ο δάσκαλος Σινγκ Τζενγκ ήταν μοναχός της 29ης γενεάς Σαολίν. Γεννήθηκε το 1914 στην περιοχή της Ντενγκ Φενγκ 登封 (Dēng Fēng), κοντά στο ναό Σαολίν. Οι γονείς του ήταν πολύ φτωχοί και μετά βίας μπορούσαν να τον ζήσουν, γι' αυτό και ο πατέρας του αποφάσισε να τον πάει στο μοναστήρι Σάο Λιν σε πολύ μικρή ηλικία. Εκεί έγινε σπουδαστής του μοναχού Σι Ντε Μπάο 释德保 (Shì Dé Bǎo) ενός από τους μοναχούς που μαζί με τον δάσκαλο Σι Σινγκ Τζενγκ, επιβίωσαν της καταστροφής του 1928 και επέστρεψαν στο ναό Σαολίν. Αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι στη δεκαετία του '50 δίδαξε τον ιδρυτή του ιαπωνικού Σορίν Σι Κένπο 少林寺拳法 (shōrinji-kempō), Ντοσίν 宗道臣 (Sō Dōshin). Ο όρος "Σορίν Σι" αναφέρεται στο ναό Σαολίν στα Ιαπωνικά. Ο δάσκαλος Σι Σινγκ Τζενγκ έγινε ο 29ος ηγούμενος του ναού Σαολίν στις 13 Δεκέμβρη του 1986. Όμως μετά από λίγο, στις 27 Αυγούστου του 1987, απεβίωσε και το σκήνωμα του, θάφτηκε στο "Δάσος με τις Παγόδες" , γνωστό ως "Τα Λιν" 塔林 (Tǎlín). Όλοι οι μοναχοί και οι μαθητές του ναού θα τον θυμούνται, ως έναν από τους μεγάλους Σαολίν δασκάλους.
Σι Σου Γιουίν 释素云 (Shì Sù Yún 1923 - 1999): Ο δάσκαλος Σι Σου Γιουίν γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου του 1923. Οι γονείς του ήταν πάρα πολύ φτωχοί, μόλις και μετά βίας μπορούσαν να αναθρέψουν αυτόν, την αδερφή του ή ακόμα και τους εαυτούς τους. Έτσι μετά την επίσκεψη ενός μοναχού Σαολίν στο χωριό τους, η μητέρα του αποφάσισε να τον αφιερώσει στο ναό Σαολίν. Ήταν μόλις 8 ετών. Έζησε μια απλή ζωή, όπως όλοι οι μοναχοί Σαολίν. Μελέτησε το Τσαν και τις πολεμικές τέχνες των Σαολίν. Μετά από δέκα χρόνια σκληρής εξάσκησης και αφοσίωσης στο πνεύμα των Σαολίν, σε ηλικία 18 ετών, χειροτονήθηκε μοναχός. Μετά την καταστροφή του ναού το 1928, έζησε κρυμμένος στα βουνά και προσπάθησε να περισώσει όσα περισσότερα μπορούσε μαζί με τους αδελφούς Σι Ντε Τσαν, Σι Σου Σι, και τον Σι Σινγκ Τσενγκ.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου της πολιτιστικής επανάστασης, έφυγε από το ναό Σαολίν και επέστρεψε στο χωριό του ζώντας μια κοσμική ζωή. Κατά το τέλος της Πολιτιστικής Επανάστασης ο Σι Σου Γιουίν επέστρεψε στο ναό Σαολίν μαζί με τον Σι Σου Σι ύστερα από πρόσκληση των μοναχών Σι Ντε Τσαν και Σι Σινγκ Τσενγκ.
Ο Σι Σου Γιουίν ήταν ο δάσκαλος των περισσοτέρων Ντε 德 (De), Σινγκ 行 (Xing), και Γιάν 延 (Yan) γενεών των μοναχών του ναού Σαολίν και διάσημος για την δεξιότητά του στην Γροθιά "Μικρός Χείμαρος", Σιάο Χουνγκ Τσουάν 小洪拳 (Xiǎo Hóng Quán) καθώς και στις "Παιδικές Δεξιότητες", Τονγκ Τζι Κούνγκ 童子功 (Tóng Zǐ Gōng). Πέθανε στις 10 Αυγούστου 1999 στην ηλικία των 86 ετών.
Σι Σου Σι 释素喜 (Shì Sù Xǐ, 1924 - 2006): Ο δάσκαλος Σι Σου Σι ο τελευταίος γηραιός εναπομείναντας μοναχός από τους παλαιούς, γεννήθηκε το 1926 σε ένα χωριό κοντά στην Ντενγκ Φενγκ. Έγινε μοναχός στο ναό Σαολίν το 1934 και μαθήτευσε δίπλα στον Σι Σινγκ Τσενγκ. Παρέμεινε στο ναό κατά τη διάρκεια των δύσκολων ταραγμένων περιόδων και έγινε ένα πνευματικό σύμβολο του πνεύματος των Σαολίν και τους τρεις θησαυρούς του, το "Τσαν" (Ζεν) το "Γου" (Πολεμικές τέχνες) και το "Γι" (παραδοσιακή ιατρική). Εκτός των άλλων, όμως, ευθύνεται και για την ευρεία διάδοση του Σαολίν Κουνγκ Φου. Χαρακτηριστικό είναι ότι η παγόδα στην οποία φυλάσσεται η τέφρα του, στο κοιμητήριο των δασκάλων, "Τα Λίν", δίπλα στο ναό, είναι διακοσμημένη με αναπαραστάσεις επιδείξεων, βιβλίων, υπολογιστών και μοντέρνων αεροπλάνων που συμβολίζουν την πολύτιμη συνεισφορά του στην σημερινή διάδοση του Σαολίν σε όλη την υφήλιο.
Κατά τα χρόνια της "Πολιτιστικής Επανάστασης" 文化大革命 (1967 - 1977), η "κόκκινη φρουρά" βεβήλωνε το ναό και παρενοχλούσε συστηματικά τους λίγους εναπομείναντες μοναχούς. Η κινέζικη κυβέρνηση θέλοντας να ελέγχει τους μοναχούς και το βουδισμό Τσαν, τοποθέτησε δικούς της ανθρώπους μέσα στο ναό να διοικούν αστυνομικά τμήματα. Έτσι, οι μοναχοί έπρεπε να προσέχουν τι λένε.
Το 1979 αποφασίστηκε το εκ νέου άνοιγμα του ναού και το 1983, ανακηρύχθηκε από την κινεζική σύνοδο, ως ένα από τα τελευταία απομεινάρια του εθνικού πλούτου. Η πλήρης ανοικοδόμηση του αρχαίου μοναστηριού ξεκίνησε το 1983, εφόσον ο ναός ανακηρύχθηκε από το Κινέζικο κογκρέσο σαν ένας από τους τελευταίους εθνικούς θησαυρούς. Έτσι, οι ελπίδες και τα όνειρα των γηραιών δασκάλων έγιναν πραγματικότητα.
Το μοναστήρι τότε λειτουργούσε με μόνο 7 ιερείς και 11 μοναχούς. Χάρη σε αυτούς, σήμερα το όνομα "Σαολίν" το βρίσκει κανείς παντού ως σύμβολο αρχαίας και παραδοσιακής γνώσης.
Χρήστος Παναγόπουλος
http://blog.σαολιν.grΟ Χ.Παναγόπουλος είναι δάσκαλος Σαολίν Κουνγκ Φου και Τάι Τσι Τσουάν στη
«Πηγή του Νεαρού Δάσους Κορίνθου»
