Διαβάστε

Για πολύ καιρό με προβλημάτιζε μια λεπτομέρεια που είχα παρατηρήσει στις διάφορες απεικονίσεις μπούσι, σαμουράι, ντάιμιο και στρατηγών: αν η σέιζα ήταν όντως το επίσημο κάθισμα των ανθρώπων της υψηλότερης κάστας της Ιαπωνίας όπως λέει η ονομασία της

Διαβάζω συχνά άρθρα που διατείνονται πως οι πολεμικές τέχνες βοηθούν ένα παιδί να αναπτύξει αυτοπεποίθηση και να μάθει να αμύνεται. Ως σύμβουλός ψυχικής υγείας και εκπαιδεύτρια πολεμικών τεχνών, θέλω να καταθέσω πως αυτά τα χαρακτηριστικά δεν συμβαίνουν απαραίτητα σε όλα τα παιδιά

Το ται τσι με οδήγησε το να προσέχω τον εαυτό μου καλύτερα, εσωτερικά και εξωτερικά και το ζαζεν μου έδωσε καθαρότητα και με έμαθε να προσέχω αυτό που συμβαίνει.

Οι κινεζικές πολεμικές τέχνες παραδοσιακά συνδέονται στενά με τα ζώα, έχοντας μεγάλο αριθμό στυλ τα οποία μιμούνται τα χαρακτηριστικά και τις κινήσεις τους. Παρόλο που αυτό το συναντάμε σε πολλές ασιατικές πολεμικές τέχνες, πουθενά δεν είναι τόσο έντονο όσο στις κινέζικες.

Το να επιλέξουμε το σωστό ζευγάρι Σάι είναι ευκολότερο από την επιλογή ενός ζεύγους γαντιών αρκεί να έχουμε υπόψιν δυο σημαντικά σημεία:

Πρόκειται για δυο ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα τα οποία ταλαιπωρούν το σύνολο των σχολών πολεμικών τεχνών. Είναι γεγονός ότι μερικές φορές στην προσπάθεια να είμαστε συνεπείς στο μάθημα παραλείπουμε το ντους. Αν συμβεί η ίδια παράλειψη από τρία ή τέσσερα άτομα το αποτέλεσμα είναι η κακοσμία όλης της σχολής.

Συζητήσεις, μεταξύ αθλιάτρων και ειδικών ψυχικής υγείας, αποφαίνονται πως το πρόβλημα της φαρμακοδιέγερσης ( ντόπινγκ) στις μικρές ηλικίες είναι ανησυχητικά υψηλό και το χειρότερο, οι γονείς οι οποίοι εμπλέκονται, θεωρούν, στο σύνολό τους, πως μια προσωρινή χρήση αναβολικών ουσιών θα βοηθήσει το παιδί

Έγραφα στο προηγούμενο κείμενό μου περί των μοδών που κατά περιόδους οδηγούν στις πόρτες των σχολών πολεμικών τεχνών ανθρώπους που ως εκείνη τη στιγμή δεν είχαν το παραμικρό ενδιαφέρον για το αντικείμενο· όπως έχουμε δει όσοι ασχολούμαστε με τις πολεμικές τέχνες, οι άνθρωποι αυτοί σπάνια έχουν διάρκεια καθώς

Μπορούμε να φανταστούμε ένα ντότζο όπου μέσα στον χώρο υπάρχει μια σκάλα που τα σκαλοπάτια της, από μία τρύπα στο ταβάνι, υψώνονται και φτάνουν τα σύννεφα, και μετά όσο μπορεί να δει το μάτι, χάνονται κάπου εκεί στα ουράνια που πλέον κατοικούν οι αιθέριες οντότητες μεγάλων δασκάλων

Είδα για πρώτη φορά, (αν και η φήμη του προϋπήρχε) τον sensei Ilija Jorga το 1987. Είχε προσκληθεί για να διδάξει σ’ ένα σεμινάριο στην Αθήνα μαζί με τον αδερφό του Βλαδιμήρ και τον Nishiyiama sensei.