Διαβάστε

Βρισκόμαστε στις αρχές του 1900 στην πόλη Τιάν Τζιν, μερικές δεκαετίες μετά τους πολέμους του οπίου1 και λίγα χρόνια μετά την αποτυχημένη εξέγερση των Μπόξερς ενάντια στις ξένες δυνάμεις - Βρετανούς, Γάλλους, Αμερικάνους, Ρώσους και Ιάπωνες.

Στο προηγούμενο άρθρο μου στον πανελλήνιο οδηγό πολεμικών τεχνών έγραφα για τον δάσκαλο Matsumura το κεντρικό πρόσωπο της ανάπτυξης των πολεμικών τεχνών στα μέσα του 1800. Ήταν αυτός που καθιέρωσε για τις ανάγκες της δουλειάς του το σκληρό γραμμικό καράτε.

Όπως ίσως γνωρίζουν κάποιοι, τα τελευταία δύο χρόνια διατηρώ μια στήλη περί Ιαπωνίας γενικότερα στο σάιτ του Ελληνοϊαπωνικού Κέντρου, το Greecejpan.com Η στήλη έχει τίτλο «Γράμματα από έναν αιωρούμενο κόσμο» και άπτεται διαφόρων θεμάτων που σχετίζονται με τον παλιό και τον σύγχρονο ιαπωνικό πολιτισμό

Το κομμάτι της ηθικής είναι αναπόσπαστο μέρος στη ζωή του ανθρώπου και στις όποιες ενασχολήσεις του. Η ηθική, αρχίζει να απασχολεί τον άνθρωπο, καθώς οδεύει προς την ενηλικίωση και καλείται, βαθμιαία, να έρθει αντιμέτωπος με διλήμματα που ως τότε δεν είχε συναντήσει και δεν τον είχαν ποτέ απασχολήσει.

Πολλές και διάφορες αντιδράσεις εισέπραξα μετά τη δημοσίευση τον περασμένο μήνα του κειμένου «Το τατάμι είναι πάντα πιο πράσινο στο Τόκιο» στο οποίο υποστήριζα ότι οι έλληνες ασκούμενοι στο αϊκίντο (και πιθανότατα και σε άλλες πολεμικές τέχνες) δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους ασκούμενους στην Ιαπωνία∙ ίσως όχι απροσδόκητα,

Άρχισα να ασκούμαι όταν ήμουν τεσσάρων ετών γιατί ο πατέρας μου, ο Λάο Φατ Μανγκ ήταν δάσκαλος του Νυχιού του Αετού.

Κύριο μέρος Μετά την ολοκλήρωση της προθέρμανσης ακολουθεί η κύρια φάση της προπόνησης που μπορεί να επικεντρώνεται στην ανάπτυξη φυσικών ιδιοτήτων:

Είναι ένα από τα καλά των ανατροπών: μπορούν να λειτουργήσουν σαν εναύσματα για σκέψεις και δη κάπως διαφορετικές. Αν τον τελευταίο μήνα βρισκόμουν στην Ελλάδα, θα είχαν συμβεί δύο πράγματα: πρώτον, θα είχα συμμετάσχει στο φεστιβάλ αϊκίντο που έγινε στο Ολυμπιακό Κέντρο Άνω Λιοσίων στις 8 Ιουνίου και δεύτερον

Σε μια χώρα με περισσότερες από 300 διαφορετικές πολεμικές τέχνες και μαχητικά αθλήματα και με μια σχεδόν αδιάκοπη παράδοση μιας χιλιετίας και παραπάνω στην καταγραφή, τη συστηματοποίηση και την εξέλιξη των μεθόδων συμπλοκής για στρατιώτες και πολίτες είναι περίεργο ότι η πιο ορατή πολεμική τέχνη είναι μια που αφενός