Χειρότερος από τον ημιμαθή, είναι ο αλαζόνας
Όπως σε όλους τους χώρους, έτσι και στις "πολεμικές τέχνες" υπάρχουν ημιμαθής και αλαζόνες...
Ο ημιμαθής δεν είναι απαραίτητα στοιχείο υποβάθμισης, εφ όσον αναγνωρίζει την ανεπάρκεια του και ερευνά να αποκτήσει τεχνογνωσία, μέσα από τη μελέτη, τις επιλεγμένες επαφές και τη συνεχή εξάσκηση.
Ο αλαζόνας αντίθετα, πιστεύει ότι γνωρίζει τα πάντα. Πιστεύει ότι είναι ευφυέστερος των άλλων, ότι έχει καλύτερη και αρτιότερη εκπαίδευση, ότι προφανώς ανήκει σε μια μεγάλη παγκόσμια ή ημεδαπή οργάνωση, τις οποίας η φήμη και μόνο του δίνει πλεονέκτημα.
Ο κομπασμός όμως για οποιαδήποτε επίτευξη, είναι ακριβώς ο χαρακτήρας του ημιμαθή και του αλαζόνα.
Το χειρότερο δε, είναι ο συνδυασμός ημιμαθή και αλαζόνα.
Δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί και αυτής της συνομοταξίας στο χώρο των πολεμικών τεχνών.
Αυτού του είδους οι χαρακτήρες, δεν αποδέχονται γενικώς τη διαφορετικότητα, δεν ερευνούν ούτε και μελετούν ευρύτερα, μένουν δογματικά κολλημένοι στην παράδοση που τους ανέθρεψε, κλείνοντας μάτια και αυτιά σε κάθε τι που γεννά ερωτηματικά.
Ρωτώντας πας στην πόλη
Τα ερωτηματικά είναι πάρα πολλά, ερωτηματικά που έχουν να κάνουν με το γιατί έτσι κι όχι αλλιώς, και κυρίως με την επιλογή του δασκάλου που θα μας διδάξει και θα μας μυήσει στα ανώτερα κλιμάκια μιας τέχνης.
Γιατί λοιπόν να εξασκεί κανείς σκληρό και όχι μαλακό στιλ, γιατί το χτύπημα να είναι επικρουστικό και όχι διεισδυτικό - διαπεραστικό, γιατί να επιδιώκεις να τελειώσεις μια μάχη όρθιος και όχι στο έδαφος, γιατί να διεισδύεις στον αντίπαλο αντί να απομακρύνεσαι από αυτόν, πως μπορείς να αναπτύξεις την εσωτερική ενέργεια "κι" και με ποιόν τρόπο?
Έχει να κάνει με τη βιομηχανική της κίνησης;...αναπτύσσετε το “κι” μέσω της βιομηχανικής και των αναπνευστικών ασκήσεων ή είναι κάτι πέραν αυτών; Με ποιον δάσκαλο θα εμβαθύνεις σε όλα αυτά; Πως θα καταλάβεις ότι έκανες τη σωστή επιλογή;
Επιβάλλετε να αποδεχθεί και να ακολουθήσει κανείς τον κώδικα ιεράρχησης και συμπεριφοράς του Μπούντο-Μπουσίντο για να εντρυφήσει σε βάθος ή μπορεί να το πετύχει και με βάση τη "δυτική σκέψη";
Ανατολική ή δυτική σκέψη;
Ποια έχει το πλεονέκτημα στη μελέτη και σπουδή των πολεμικών τεχνών;
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο δυτικός εξιτάρετε από το "πειθαρχημένο" γεμάτο μυστήριο πνεύμα της ανατολής, ο δε άπω ανατολίτης υποκλίνεται στη δυναμική, την αποφασιστικότητα και την αμεσότητα του δυτικού πνεύματος.
Το γεφύρωμα αυτών των δύο διαφορετικών κόσμων είναι στην ουσία η γενετική μετάλλαξη που επέρχεται σταδιακά στον κόσμο των πολεμικών τεχνών.
Πριν από 40 χρόνια, παρευρισκόμενος στο Τόκιο σε μία ομήγυρη δυτικών μαθητών, στο Shindomusoryu Jojutsu Dojo του Shimizu Takaji Sensei , άκουσα από το στόμα του δασκάλου τη φράση "το Μπούντο στην Ιαπωνία έχει πεθάνει, αν υπάρχει μια περίπτωση να αναβιώσει, αυτό μπορεί να γίνει μόνο από δυτικούς"
Δεν ξέρω τι ακριβώς είχε το νου του αυτός ο μεγάλος δάσκαλος, αυτό που θεωρώ ως σίγουρο, είναι ότι δεν οραματίστηκε την αναβίωση της μεσαιωνικής Ιαπωνίας στη δύση.
Πιθανολογώ ότι μιλούσε για την "πτώση" των αρχών και αξιών του Μπούντο σε μια Ιαπωνία που είχε ήδη μεταλλαχθεί, ζώντας πλέον έναν δυτικοποιημένο τρόπο ζωής, θέτοντας ουσιαστικά σε αμφισβήτηση παραδόσεις αιώνων και άρα ανίκανη να επανακτήσει την παλιά της "δόξα"
Γιατί όμως θεωρούσε ότι η αναβίωση του Μπούντο θα είναι στο μέλλον δυτική υπόθεση;
Πιθανολογώ και πάλι, ότι η καθημερινή επαφή του με τους προσωπικούς δυτικούς μαθητές του, του ενέπνευσαν αυτή τη θεώρηση.
Τη θεώρηση δηλαδή ότι η αναβίωση του Μπούντο από τους δυτικούς, θα γεννήσει στην ουσία ένα καινούργιο Μπούντο, το οποίο θα πρεσβεύει άλλες αξίες και θα εδράζεται σε διαφορετικές βάσεις από αυτές τις μεσαιωνικής Ιαπωνίας.
Η αμφισβήτηση μητέρα πάσης μεταρρύθμισης
Οι δυτικοί έβαλαν σε αμφισβήτηση πολλά πράγματα και σε διαφορετικά επίπεδα.
Αμφισβήτησαν για παράδειγμα την τυφλή ακολουθία στη διδασκαλία του «Σενσέι» την «άνευ όρων υποταγή» σε μια ταξική ιεράρχηση μιλιταριστικού προτύπου, όπως είναι το Μπούντο.
Αμφισβήτησαν τη σκοπιμότητα του τελετουργικού μέρους , μιας και δεν είχαν την παιδεία ενός Σιντοϊστή ή Βουδιστή, αλλά σε πολλές περιπτώσεις την αποδέχθηκαν σαν μια μέθοδο διανοητικής, ψυχικής και σωματικής προετοιμασίας, που βοηθάει στην εμβάθυνση των πολεμικών τεχνών.
Αμφισβήτησαν ακόμα και τις ιστορίες για υπεράνθρωπα επιτεύγματα ονομαστών πολεμιστών – μαχητών, που κοσμούσαν το πάνθεον των θρύλων και εξιστορήσεων του παρελθόντος.
Σε μια εποχή όπου τα πάντα γίνονται σε παγκόσμια κοινή θέα και η πληροφορίες τρέχουν με ασύλληπτη ταχύτητα και όπου κατά κανόνα δεν καταγράφονται τέτοιου είδους «μυθικά» υπεράνθρωπα επιτεύγματα, το μόνο που μπορεί να αξιώνει το σεβασμό και να έχει κοινωνικές προεκτάσεις, είναι η ειλικρίνεια, η προσήλωση, η σταθερότητα, ο σκοπός και τελικά ο τρόπος με τον οποίον επιχειρεί κάποιος να πραγματευτεί την τέχνη του, συμβάλλοντας έτσι στην καλύτερη ποιότητα ζωής, μιας και αυτή είναι η πεμπτουσία της συμβολής των τεχνών στο ανθρώπινο γίγνεσθαι.
Αυτά πιστεύω ότι θα πρέπει να είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου Μπούντο, εμπλουτισμένο με τις ανθρώπινες αρετές, που κατά τον Αριστοτέλη και άλλους πατέρες του δυτικού πολιτισμού, είναι οι ακόλουθες:
Κουράγιο, Αξιοπρέπεια, Δικαιοσύνη, Αλήθεια, Φιλικότητα, Καλοί τρόποι, Αυτοπειθαρχία, Τιμιότητα, Αξιοπιστία, Συν-εργατικότητα, Συνέπεια, Ακεραιότητα, Επιμονή, Δέσμευση, Χιούμορ.
Σταύρος Σταυριανίδης
Ο Σταύρος Σταυριανίδης είναι δάσκαλος Καράτε
