Διαβάστε

Θα μπορούσα να σας πω ίσως λίγα λόγια για τον Τάνι σενσέι, τον Μαμπούνι σενσέι δεν τον πρόλαβα, γνώρισα τον γιο του. Όταν γνώρισα τον Τσοτζίρο Τάνι ήμουν 15-16 χρονών και πήγαινα στο λύκειο. Εγώ ήμουν από την Ακίτα, στα βόρεια και πήγα στο Κανσάι για να τον δω –δύο χρόνια μετά

Η πολεμική κραυγή, αποτελεί ένα ισχυρό όπλο των πολεμικών τεχνών, που δυστυχώς τείνει να εκλείψει στις μέρες μας, καθώς η πρακτική και εξάσκηση των πολεμικών τεχνών έχει αλλάξει πολύ. H πολεμική και μαχητική της χρήση, ανάγεται στα βάθη των αιώνων.

Ο Καρλ Φράιντεϊ είναι καθηγητής ιαπωνικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια. Έκανε το πρώτο του μεταπτυχιακό (μάστερ) στις Γλώσσες και Πολιτισμούς της Ανατολικής Ασίας στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας και συνέχισε με ένα δεύτερο μάστερ και ένα διδακτορικό στο Στάνφορντ∙ παράλληλα έχει παρακολουθήσει μαθήματα και έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά

Ο δάσκαλος Τσεν Τζι Τζενγκ αποτελεί μια από τις εμβληματικές προσωπικότητες στο χώρο του παραδοσιακού γουσού στη σύγχρονη ιστορία των κινέζικων πολεμικών τεχνών. Άφησε τη σφραγίδα του όχι μόνο ως αήττητος μαχητής και δάσκαλος του Γινγκ Τζάο Τσουάν (Νύχι του Αετού)

Με δύο λόγια τα kata του Shuri te διαφοροποιήθηκαν από τα παλαιότερα για να είναι συνεπή στις ανάγκες των σωματοφυλάκων του Shuri. Αν η τεχνική παίρνει πολύ ώρα για να εφαρμοστεί δεν θα δουλέψει εναντίον πολλαπλών επιτιθέμενων.

Ο φίλος μου ο Πίτερ (κείμενά του έχουμε δημοσιεύσει και στον πανελλήνιο οδηγό πολεμικών τεχνών εδώ ) ανέβασε στο μπλογκ του ένα πολύ ωραίο άρθρο σχετικά με το «νιν» (忍) την επιμονή και υπομονή που συνοδεύει (ή που, εν πάση περιπτώσει πρέπει να συνοδεύει) την εξάσκηση στις πολεμικές τέχνες

Όπως σε όλους τους χώρους, έτσι και στις "πολεμικές τέχνες" υπάρχουν ημιμαθής και αλαζόνες... Ο ημιμαθής δεν είναι απαραίτητα στοιχείο υποβάθμισης, εφ όσον αναγνωρίζει την ανεπάρκεια του και ερευνά να αποκτήσει τεχνογνωσία,

Είναι Κυριακή απόγευμα και μόλις επέστρεψα από ένα ακόμα σεμινάριο Aikido. Αναλογίζομαι ότι έχω πάρει μέρος σε εκατοντάδες σεμινάρια. Πολύωρα, πολυήμερα, κουραστικά και το αντίθετο. Κάθε φορά γυρίζοντας σπίτι μου γράφω ότι θυμάμαι από το σεμινάριο.

Όταν κάποιος ακούει τη φράση πολεμικές τέχνες, συνήθως φαντάζεται ανθρώπους που χτυπιούνται, δέρνονται μεταξύ τους και ματώνουν, σπανίως συνδέει τη φράση με μια φιλοσοφία που δέχεται τη βία μόνο ως αναγκαίο κακό. Η αντίφαση βεβαίως είναι λογική, γιατί πώς μπορεί να συνδέεται ο πόλεμος, ο κατεξοχήν τρόπος αφαίρεσης της ζωής,

Ξεκίνησα πριν από 30 χρόνια, όταν ήμουν 8 χρονών επειδή έβλεπα ταινίες πολεμικών τεχνών –τις ταινίες του Μπρους Λι κ.λπ.- και όπως όλα τα παιδιά έπαιζα ποδόσφαιρο στο δρόμο και πού και πού τσακωνόμουν.