Διαβάστε

Λέγοντας φυσική κατάσταση γενικά εννοούμε την ικανότητα του οργανισμού να δεσμεύει οξυγόνο, επίσης την όσο χαμηλότερη λειτουργία του καρδιακού ρυθμού όσο παράγει έργο. Άρα κάποιος που παράγει μεγάλο ποσό έργου με χαμηλούς παλμούς και καλή οξυγόνωση των ιστών λέμε ότι έχει καλή φυσική κατάσταση.

Εκτός από την αυθεντικότητα μέσω της αυτό-αποκάλυψης, στην οποία αναφέρθηκα στο πρώτο μέρος του άρθρου του Πανελλήνιου Οδηγού Πολεμικών Τεχνών, μια ύψιστη ψυχολογική δεξιότητα σε έναν εκπαιδευτή, λογίζεται η ικανότητα να επικοινωνεί αποτελεσματικά με τους μαθητές του.

Διάβαζα τις προάλλες στο Facebook, και συγκεκριμένα σε μια ομάδα με αντικείμενο το αϊκίντο, μια ακόμα συζήτηση γύρω από το θέμα των βαθμών (νταν και γενικότερα). Το αρχικό ερώτημα ήταν: «στο ντότζο σας, πόσο χρόνο χρειάζεται κατά μέσο όρο για να φτάσει κανείς στο πρώτο νταν;

ΔΕΠ-Υ σημαίνει Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα. Είναι ένας όρος που ακούμε όλο και πιο συχνά να χαρακτηρίζει παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας, καθώς και εφήβους.

Το ενδιαφέρον μου για την Ιαπωνία επικεντρώνεται στην περίοδο Έντο (1603-1868), την περίοδο που γέννησε έναν από τους πιο ενδιαφέροντες αστικούς πολιτισμούς στην ανθρώπινη ιστορία και μάλιστα χωρίς το πλεονέκτημα της επαφής και της επιρροής από τον έξω κόσμο.

Τα μόνιμα κάστρα του είδους που βλέπει κανείς στην Ιαπωνία κατά την περίοδο Σενγκόκου ήταν γενικά μια αντίδραση στην ανάγκη για διαρκή άμυνα μιας περιόδου κατά την οποία υπήρχαν συνεχώς πόλεμοι (ή απειλή πολέμων) και/ή σύμβολα πολιτικής δύναμης. Οι συνθήκες αυτές δεν υφίσταντο στην Ιαπωνία των περιόδων Χέιαν ή Καμακούρα.

Διαβάζω και ακούω κατά καιρούς πολλές απόψεις για τον δάσκαλο ασιατικών πολεμικών τεχνών. Κουβαλά μια κουλτούρα αιώνων και ο μύθος που τον τυλίγει είναι μεγάλος. Για εμάς τους Ευρωπαίους όμως, θαρρώ, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Έχουμε μια διαφορετική φιλοσοφική θεώρηση από αυτή της Άπω Ανατολής

Για τον δάσκαλο μου τον Ilija Jorga sensei δεν χρειάζονται πιστεύω ιδιαίτερες συστάσεις. Η ιστορία του Jorga sensei ως μαχητή, ως μεγάλου δασκάλου και ηγέτη μιας από τις πιο ρωμαλέες τάσεις του Shotokan karate παγκοσμίως (του γνωστού ως Fudokan karate) καθώς και η θεωρητική – επιστημονική του κατάρτιση, είναι γνωστή τον τελευταίο χρόνο και με την άδεια του

Όταν εισερχόμαστε στο ντότζο αφήνουμε τα παπούτσια μας με τις μύτες να κοιτάζουν προς την έξοδο. Αυτή η χειρονομία δείχνει ότι μαζί με τα παπούτσια μας αφήνουμε εκτός και το εγώ, τα προβλήματα και τους θριάμβους μας. Αφήνουμε εκτός το ποιοι είμαστε, και το ποιοι «νομίζουμε» ότι είμαστε. Κακές προθέσεις και αρνητικό πνεύμα όλα δείχνουν προς την έξοδο του ντότζο.

Φέτος(2015) κλείνω 20 χρόνια από τότε που έλαβα το 7ο νταν από το Αϊκικάι του Τόκιο, κατόπιν αιτήματος του δασκάλου μου, του Μίτσιο Χικιτσούτσι. Φυσικά χάρηκα πάρα πολύ, ωστόσο την ίδια στιγμή αυτό επιφέρει μια βαριά ευθύνη απέναντι στον εαυτό μου και απέναντι στον δάσκαλό μου που με εμπιστεύτηκε.