Διαβάστε

Κατά καιρούς έχω ακούσει πολλούς γονείς και φίλους να με ρωτούν γιατί να επιλέξουν για τους ίδιους ή το παιδί τους την ενασχόληση με κάποια πολεμική τέχνη. Υπάρχουν πολλοί λόγοι, κατέγραψα 11 και σας τους παραθέτω:

Το Τσι Κουνγκ είναι ένα αρχαίο κινέζικο σύστημα αυτο-ανάπτυξης με στόχο την προώθηση της υγείας και την ενίσχυση της ζωτικότητας για την επίτευξη της μακροζωίας. Παράλληλα καλλιεργεί την πνευματική συνειδητότητα και την αυτογνωσία.

Πρόκειται για ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο: ένας μαθητής, συνήθως (αλλά όχι πάντα) στην πρώτη πενταετία-δεκαετία της εξάσκησής του, έχει την ευκαιρία να μιλήσει με έναν από τους «μεγάλους» δασκάλους της τέχνης του, ίσως σε κάποιο σεμινάριο, και στην ερώτηση «Γιατί ασκούμαστε;», ο δάσκαλος απαντάει με κάποια παραλλαγή του μοτίβου

Μεσημέρι… Το άρμα του ήλιου βρίσκεται στο μέσον του ουρανού και στέλνει τις πύρινες ακτίνες του στην ιερή γη των Ηλείων. Στην περίμετρο της ιερής Άλτης1 ακούγονται συνομιλίες με ποικίλα Ελληνικά θέματα. Ποίηση, φιλοσοφία, Θέατρο…

Από τη μικρή μου πείρα στις πολεμικές τέχνες αντιλαμβάνομαι ότι ελάχιστοι είναι οι εκπαιδευτές που εφαρμόζουν τα προστάγματα της αθλητικής επιστήμης όπως αυτά διατυπώνονται στις μέρες μας. Οι περισσότεροι είναι προσκολλημένοι σε θεωρίες και μοτίβα τα οποία έχουν διαγραφεί.

Στο παρόν άρθρο του Οδηγού θα αποπειραθώ να αναλύσω τις βαθύτερες ψυχολογικές αιτίες, συνειδητές και ασυνείδητες, που μας στρέφουν στην επιλογή και ενασχόληση με τις πολεμικές τέχνες. Για ποιο λόγο; Για να κεντρίσω ίσως το ενδιαφέρον κάποιων ενασχολούμενων για μια εναλλακτική απάντηση στο ερώτημα του τίτλου του άρθρου

Ξεκίνησα όταν ήμουν 15 ετών με κέμπο και στα 18 μου όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο Τακουσόκου άρχισα να κάνω Σότοκαν καράτε το οποίο συνεχίζω και μέχρι σήμερα. Πώς ήταν η προπόνηση εκείνη την εποχή στο πανεπιστήμιο; Έχω ακούσει ότι ήταν πολύ… δυναμική! (Γέλια) Η προπόνηση εκείνα τα χρόνια δεν ήταν απλώς «δυναμική» –ήταν σχεδόν βάρβαρη! Η περισσότερη έμφαση δινόταν βέβαια στα κιχόν, στις βασικές τεχνικές.

Οι άνθρωποι φτιάχνουν τις εποχές ή οι εποχές τους ανθρώπους? Παμπάλαιο ερώτημα και αμφότερες οι απόψεις με φανατικούς υπερμάχους και αντιπάλους, όμως ίσως τελικά να μην έχει και μεγάλη σημασία: ο κόσμος των πολεμικών τεχνών

Στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 ήταν ο «υπερασπιστής» του αϊκίντο στον έξω κόσμο, αυτός που αντιμετώπιζε όλες τις προκλήσεις όταν κάποιος ερχόταν στο κεντρικό ντότζο της οικογένειας Ουεσίμπα στο Τόκιο με ύποπτες διαθέσεις (ο Ουεσίμπα Μοριχέι ήταν ήδη αρκετά μεγάλος και αποτραβηγμένος στο αγρόκτημά του στην Ιουάμα).

Με το FCS προσπαθώ να αποτείνω σεβασμό στους εκπαιδευτές που με δίδαξαν. Συνεπώς το σύστημα έχει στενή σχέση με πολλές παραδοσιακές τέχνες γιατί προσπαθώ να βάλω κάτι από τις τέχνες αυτές σε ό,τι κάνω –άλλες φορές περιλαμβάνω τα στοιχεία αυτά ακριβώς όπως τα έμαθα και όπως είναι και άλλοτε προσπαθώ,