Διαβάστε

Ο δάσκαλός μου Shinam Ilija JORGA, συχνά, αναρωτιέται στα μαθήματά του «πού έσπασε η αλυσίδα» στην εξελικτική πορεία του καράτε-ντο. Δηλαδή σε ποια ιστορική στιγμή το Καράτε απέβαλε τις κινεζικές του επιρροές και άρχισε να παίρνει την σημερινή του μορφή.

Αν κανείς επισκεφθεί το Σίμπουκαν, το «χόνμπου ντότζο» της σχολής ξιφομαχίας Τένσιν Σόντεν Κατόρι Σίντο Ρίου στη Ναρίτα της Ιαπωνίας και μπει στο δωμάτιο πίσω από την καμίζα όπου οι ασκούμενοι αφήνουν τα πράγματά τους κατά τη διάρκεια της προπόνησης θα δει ένα περίεργο θέαμα: στον τοίχο, δίπλα σε μια εικόνα του ιδρυτή της παράδοσης, του Ιιζάσα Τσοϊσάι Ιεανάο

Παρότι οι πολεμικές τέχνες της Κίνας, περιλαμβάνουν στο κουνγκ φου τους πολλές τεχνικές με διαφορετικής κατασκευής σπαθιά, το ιερό ξίφος τζιάν κατέχει μια εξέχουσα θέση, τόσο λόγω της περίτεχνης κατασκευής του, αλλά και της ιδιάζουσας τεχνικής κατάρτισης που πρέπει να κατέχει ο χρήστης του.

Πρότυπο είναι κάθε πρόσωπο, ιδέα ή στάση ζωής που λαμβάνεται σαν παράδειγμα προς μίμηση. Αυτό το μοντέλο (ιδεατό) αποτελεί μια εικόνα με ένα σύνολο ιδιοτήτων οι οποίες δημιουργούν ένα υπόδειγμα.

Έχω γράψει κατ’ επανάληψη –και έχω υποστεί διάφορες φραστικές επιθέσεις γι αυτό- ότι δεν πιστεύω ότι η έκφραση «φιλοσοφία των πολεμικών τεχνών» έχει νόημα∙ το πιο πρόσφατο κείμενο στο οποίο εξέφρασα τη συγκεκριμένη άποψη ήταν το προηγούμενο αυτής της σειράς εδώ στον Πανελλήνιο Οδηγό Πολεμικών Τεχνών

Οι ρίζες των νέιτζια τσουάν, των εσωτερικών κουνγκ φου ανάγονται στα ταοϊστικά μοναστήρια, στα όρη Γουτάνγκ της επαρχίας Χουμπέι και μεγάλο κομμάτι τους είναι στενά συνυφασμένο με τη θεραπευτική προσέγγιση. Ωστόσο, κάποιες από αυτές δέχτηκαν επιδράσεις από βουδιστικά μοναστήρια, κυρίως, του όρους Εμέι, της επαρχίας Σιτσουάν.

Άρχισα να ασκούμαι το 1974, ξεκίνησα με καράτε και μετά συνέχισα με κέντο και ιάιντο στα οποία ασκούμαι ακόμα.

Η εξάσκηση τεχνικών μάχης ξεκινά πολύ νωρίς για τον πολεμιστή. Πρώτα από όλα ξεκινά με την ενδελεχή μελέτη των πραγματειών περί στρατιωτικής στρατηγικής και κατασκοπείας, γνωστές συλλογικά ως μπουγκέι σιτσίσο. Αυτές οι πραγματείες, επτά στον αριθμό, περιέχουν

Η εμπιστοσύνη είναι υπέροχο πράγμα και η πραγματική εμπιστοσύνη είναι κάτι που κερδίζεται με τον καιρό. Στις πολεμικές τέχνες, η εμπιστοσύνη είναι κάτι απολύτως αναγκαίο καθώς αυτό που κάνουμε στο ντότζο δεν μπορεί να συμβεί χωρίς αυτήν: ασκούμαστε σε επικίνδυνες τεχνικές

Ήταν από τα πιο συγκινητικά θεάματα που μπορεί να δει κανείς: οι παλαιστές του σούμο, οι άνθρωποι που θεωρούνται (και που κάθε δυο μήνες αποδεικνύουν στα πρωταθλήματα ότι πράγματι είναι) οι πιο σκληροί αθλητές της Ιαπωνίας, η ενσάρκωση για τους Iάπωνες του πνεύματος των πολεμικών τεχνών