Διαβάστε

Οι πολεμικές τέχνες, τόσο ως τεχνική όσο και ως τακτική, διαμορφώθηκαν μέσα από ποικίλους, άμεσα συνδεδεμένους και ετεροκαθοριζόμενους παράγοντες, δύο εκ των οποίων είναι ιδιαιτέρως καθοριστικοί. Ο πρώτος, αφορά στις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, οι οποίες επικρατούν σε κάθε ιστορική περίοδο και κάθε τόπο.

Ο ιδρυτής του Fudokan – Shotokan Karate Ilija Jorga (Ήλια Γιόργκα) Sensei γεννήθηκε το 1940 στο Βελιγράδι. Μελέτησε το Shotokan Karate κάτω από τις αυστηρές οδηγίες των δασκάλων Murakami, Kaze και Nishiyiama.

Ο πρώτος μου δάσκαλος πολεμικών τεχνών ήταν ιάπωνας∙ συνεπώς δεν ετίθετο καν θέμα πώς θα τον αποκαλούμε: στη γλώσσα του, οι δάσκαλοι προσφωνούνται «σενσέι» (για την ακρίβεια «σενσέε», αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια) οπότε ακολουθούσαμε κι εμείς την ίδια σύμβαση. Πολύ σύντομα, ωστόσο, παρατήρησα μια λεπτομέρεια που μου έκανε εντύπωση: κανείς δεν αποκαλούσε «σενσέι» τους παλιότερους μαθητές του

το παρόν άρθρο θα αναφέρουμε τι εννοούμε φυσικό συμπλήρωμα διατροφής, υπέρ-τροφές (super foods), ποια είναι , αν χρειάζονται στο σύγχρονο άνθρωπο και τέλος πως μπορούν να βοηθήσουν την απόδοση στη πολεμική τέχνη. Το άρθρο λόγω του όγκου των δεδομένων θα χωριστεί σε δυο ενότητες.Τ

Είναι μια από τις εμβληματικές εικόνες της Ιαπωνίας, τόσο διάσημη όσο και αυτή των γκέισα, του βουνού Φούτζι ή των ανθισμένων κερασιών: ένας ογκωδέστατος παλαιστής σούμο, με τα μαλλιά πιασμένα στον κότσο «τσονμάγκε» όπως τα έπιαναν οι σαμουράι και με μόνο ρούχο την πλατιά μεταξωτή ζώνη «μαουάσι» να ατενίζει αγέρωχα τον αντίπαλό του ή να είναι πιασμένος σε ένα θανάσιμο εναγκαλισμό μαζί του –η λέξη «θανάσιμος» δεν είναι σχήμα λόγου

Το παρακάτω άρθρο έχει ως στόχο τη γλωσσική και νοηματική αποσαφήνιση των πιο σημαντικών, αλλά και ταυτόχρονα των πιο συχνά χρησιμοποιούμενων όρων των Κινέζικων πολεμικών τεχνών. Πιο συγκεκριμένα, αναλύονται οι όροι Γουσού και Κουνγκ Φου, οι οποίοι αναφέρονται στον ορισμό των κινέζικων πολεμικών τεχνών, καθώς και οι όροι Ταο Λου, Σαν Σόου και Τσουαν Κουνγκ, οι οποίοι αφορούν το εκπαιδευτικό αντικείμενο των τελευταίων.

Από πολύ νεαρή ηλικία είχα διάφορα πράγματα τα οποία αγαπούσα. Κάποια από αυτά ήταν τα βιβλία, τα περιοδικά, οι πολεμικές τέχνες, οι εναλλακτικές θεραπείες και μια κοινωνική-πολιτική-φιλοσοφική προσέγγιση η οποία τα συνέδεε όλα αυτά σε κάτι ενιαίο∙ στο δικό μου νου δηλαδή όλα αυτά τα πράγματα δεν ήταν ξεχωριστά αλλά συνδέονταν μέσω της φιλοσοφικής και πολιτικής μου τοποθέτησης.

Στο προηγούμενό μου κείμενο προσπάθησα να κάνω μια περιληπτική εισαγωγή στο KOBUDO. Σχεδίαζα σ’ αυτό το κείμενο να αναφερθώ στα κυριότερα όπλα – εργαλεία του KOBUDO πιο αναλυτικά. Ξεκινώντας να γράφω όπως διαπίστωσα ότι ο όγκος των πηγών που αναφέρονταν μόνο στο “BO” ήταν μεγάλος και ως εκ τούτου μου επέβαλαν να αφιερώσω ένα ολόκληρο κείμενο μόνο σ’ αυτό το όπλο.

Πρόσφατα, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω ένα σεμινάριο αϊκίντο με δάσκαλο τον Ουεσίμπα Μοριτέρου –για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με την ιστορία της συγκεκριμένης τέχνης, ο Ουεσίμπα Μοριτέρου είναι ο εγγονός και δεύτερος διάδοχος του ιδρυτή της, του Ουεσίμπα Μοριχέι (1883-1969) και ανέλαβε τη «διοίκησή» της από τον πρώτο διάδοχο και πατέρα του, Ουεσίμπα Κισομάρου (1921-1999) όταν εκείνος πέθανε. Αν η παραπάνω ιστορία ακούγεται λιγάκι σαν τις διαδοχές των βασιλικών οίκων, πράγματι, η αναλογία θα ήταν αρκετά σωστή καθώς το αϊκίντο, όπως και πολλές ακόμα παραδοσιακές τέχνες της Ιαπωνίας (και άλλων χωρών της Ασίας), ακολουθεί το σύστημα «ιεμότο» (家元) δηλαδή της οικογενειακής διαδοχής. Και παρότι η Ιαπωνία θα μπορούσε από πολλές απόψεις να θεωρηθεί μια απολύτως δυτικοποιημένη χώρα, το συγκεκριμένο σύστημα οικογενειοκρατίας δε δείχνει να έχει υποχωρήσει ιδιαίτερα τους τελευταίους δέκα αιώνες.

Την εποχή που άρχισα να ασχολούμαι, το καράτε δεν ήταν τόσο δημοφιλές και διδασκόταν σε περιορισμένα μέρη, τα περισσότερα από τα οποία ήταν στις λέσχες των πανεπιστημίων –οι περισσότεροι ασκούμενοι λοιπόν, άρχιζαν να ασχολούνται στο πανεπιστήμιο. Προσωπικά είχα κάποια σχέση γιατί ο μεγαλύτερος αδελφός μου, ο Μασαάκι έκανε Σότοκαν στο πανεπιστήμιο πριν από μένα. Στο δικό μου πανεπιστήμιο, το Τσούο,