Διαβάστε

Στο πρώτο μέρος του κειμένου αυτού αναφέρθηκα εν συντομία στην ιστορία του συστήματος «ντάνι», δηλαδή του συστήματος αξιολόγησης των γνώσεων και των ικανοτήτων στις πολεμικές τέχνες σε «κίου» («級») ή «τάξεις» και σε «νταν» («段») ή «βαθμίδες», ένα σύστημα που ξεκίνησε από την Ιαπωνία στα τέλη του 19ου αιώνα

Στη συνέχεια του άρθρου μας θα αναφέρουμε μερικές ακόμα υπέρ- τροφές καθώς και μια προσπάθεια να ξεδιαλύνουμε το γρίφο μέλι- κανέλα. Τελειώνοντας θα μιλήσουμε για τη συμβολή των υπέρ- τροφών στη πολεμική τέχνη.

Την έχουν ακουστά ακόμα και άνθρωποι που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα περί πολεμικών τεχνών ως σύμβολο επίτευξης κάποιου αξιόλογου επιπέδου και ως κατάκτησης γνώσης. Αναφορές σε κάποιο πρόσωπο που τη διαθέτει συνοδεύονται από σεβασμό ή ακόμα και θαυμασμό και από την προσδοκία ότι ο κάτοχός της μπορεί να κάνει πράγματα που ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα και διαθέτει μια αντίληψη πολύ πέρα από αυτή των «απλών ανθρώπων».

Οι πολεμικές τέχνες, τόσο ως τεχνική όσο και ως τακτική, διαμορφώθηκαν μέσα από ποικίλους, άμεσα συνδεδεμένους και ετεροκαθοριζόμενους παράγοντες, δύο εκ των οποίων είναι ιδιαιτέρως καθοριστικοί. Ο πρώτος, αφορά στις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, οι οποίες επικρατούν σε κάθε ιστορική περίοδο και κάθε τόπο.

Ο ιδρυτής του Fudokan – Shotokan Karate Ilija Jorga (Ήλια Γιόργκα) Sensei γεννήθηκε το 1940 στο Βελιγράδι. Μελέτησε το Shotokan Karate κάτω από τις αυστηρές οδηγίες των δασκάλων Murakami, Kaze και Nishiyiama.

Ο πρώτος μου δάσκαλος πολεμικών τεχνών ήταν ιάπωνας∙ συνεπώς δεν ετίθετο καν θέμα πώς θα τον αποκαλούμε: στη γλώσσα του, οι δάσκαλοι προσφωνούνται «σενσέι» (για την ακρίβεια «σενσέε», αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια) οπότε ακολουθούσαμε κι εμείς την ίδια σύμβαση. Πολύ σύντομα, ωστόσο, παρατήρησα μια λεπτομέρεια που μου έκανε εντύπωση: κανείς δεν αποκαλούσε «σενσέι» τους παλιότερους μαθητές του

το παρόν άρθρο θα αναφέρουμε τι εννοούμε φυσικό συμπλήρωμα διατροφής, υπέρ-τροφές (super foods), ποια είναι , αν χρειάζονται στο σύγχρονο άνθρωπο και τέλος πως μπορούν να βοηθήσουν την απόδοση στη πολεμική τέχνη. Το άρθρο λόγω του όγκου των δεδομένων θα χωριστεί σε δυο ενότητες.Τ

Είναι μια από τις εμβληματικές εικόνες της Ιαπωνίας, τόσο διάσημη όσο και αυτή των γκέισα, του βουνού Φούτζι ή των ανθισμένων κερασιών: ένας ογκωδέστατος παλαιστής σούμο, με τα μαλλιά πιασμένα στον κότσο «τσονμάγκε» όπως τα έπιαναν οι σαμουράι και με μόνο ρούχο την πλατιά μεταξωτή ζώνη «μαουάσι» να ατενίζει αγέρωχα τον αντίπαλό του ή να είναι πιασμένος σε ένα θανάσιμο εναγκαλισμό μαζί του –η λέξη «θανάσιμος» δεν είναι σχήμα λόγου

Το παρακάτω άρθρο έχει ως στόχο τη γλωσσική και νοηματική αποσαφήνιση των πιο σημαντικών, αλλά και ταυτόχρονα των πιο συχνά χρησιμοποιούμενων όρων των Κινέζικων πολεμικών τεχνών. Πιο συγκεκριμένα, αναλύονται οι όροι Γουσού και Κουνγκ Φου, οι οποίοι αναφέρονται στον ορισμό των κινέζικων πολεμικών τεχνών, καθώς και οι όροι Ταο Λου, Σαν Σόου και Τσουαν Κουνγκ, οι οποίοι αφορούν το εκπαιδευτικό αντικείμενο των τελευταίων.

Από πολύ νεαρή ηλικία είχα διάφορα πράγματα τα οποία αγαπούσα. Κάποια από αυτά ήταν τα βιβλία, τα περιοδικά, οι πολεμικές τέχνες, οι εναλλακτικές θεραπείες και μια κοινωνική-πολιτική-φιλοσοφική προσέγγιση η οποία τα συνέδεε όλα αυτά σε κάτι ενιαίο∙ στο δικό μου νου δηλαδή όλα αυτά τα πράγματα δεν ήταν ξεχωριστά αλλά συνδέονταν μέσω της φιλοσοφικής και πολιτικής μου τοποθέτησης.