Θεωρητικώς ειπείν... από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση

εικόνα άρθρου
«Παραπονιέται πολύς κόσμος γι αυτά που γράφεις στον Πανελλήνιο Οδηγό Πολεμικών Τεχνών» μου έλεγε τις προάλλες φίλος και εκπαιδευτής αϊκίντο αναφερόμενος στις συγκρίσεις μου περί Ελλάδας και Ιαπωνίας και ειδικά σε ό,τι σχετίζεται με το βαθμολογικό επίπεδο των εκπαιδευτών εδώ. Κατά το φίλο μου, οι αντιρρήσεις των επικριτών μου εστιάζουν
εικόνα άρθρου
Τον τελευταίο καιρό, έχει κάνει το γύρο των ενασχολούμενων με τις κορίου στο Facebook, η περίπτωση ενός Βρετανού ο οποίος υποτίθεται ότι κάνει μια έρευνα σχετικά με τις «πραγματικές πολεμικές τέχνες της Ιαπωνίας». Ο άνθρωπος αυτός έχει μια αρκετά μακρόχρονη σχέση με τη χώρα και ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το νιντζούτσου (εκτός των γνωστών
εικόνα άρθρου
Η Πρωτοχρονιά είναι μεγάλη υπόθεση στην Ιαπωνία –είναι μεγάλη υπόθεση σε πολλά μέρη του κόσμου (και στην Ελλάδα) όμως στην Ιαπωνία είναι πολύ μεγάλη: η νύχτα της παραμονής της είναι η μόνη νύχτα του χρόνου που τα τρένα δε σταματούν να λειτουργούν ώστε να εξυπηρετήσουν τις χιλιάδες κόσμου
εικόνα άρθρου
Ο φίλος μου ο Πίτερ (κείμενά του έχουμε δημοσιεύσει και στον πανελλήνιο οδηγό πολεμικών τεχνών εδώ ) ανέβασε στο μπλογκ του ένα πολύ ωραίο άρθρο σχετικά με το «νιν» (忍) την επιμονή και υπομονή που συνοδεύει (ή που, εν πάση περιπτώσει πρέπει να συνοδεύει) την εξάσκηση στις πολεμικές τέχνες
εικόνα άρθρου
Παρόλα τα στερεότυπα τα οποία δημιούργησε, η ταινία του 1984 «The Karate Kid» υπήρξε αρκετά ακριβής σε ορισμένα σημεία –πάντα λαμβάνοντας υπόψη την καλλιτεχνική άδεια που επιτρέπει την υπερβολή. Ένα από τα σημεία αυτά ήταν η ατμόσφαιρα που επικρατούσε στη σχολή των «κακών», την «Cobra Kai»
εικόνα άρθρου
Πρόσφατα έτυχε να γίνω μάρτυρας μιας απροσδόκητης, τουλάχιστον για τα δεδομένα των περισσότερων ανθρώπων, συζήτησης στο Facebook: σε ένα κλειστό –πλην όχι ιδιαίτερα αυστηρά κλειστό- γκρουπ με θέμα τις κλασσικές πολεμικές τέχνες της Ιαπωνίας, αυτές που συνήθως αποκαλούμε «κορίου»
εικόνα άρθρου
Όπως ίσως γνωρίζουν κάποιοι, τα τελευταία δύο χρόνια διατηρώ μια στήλη περί Ιαπωνίας γενικότερα στο σάιτ του Ελληνοϊαπωνικού Κέντρου, το Greecejpan.com Η στήλη έχει τίτλο «Γράμματα από έναν αιωρούμενο κόσμο» και άπτεται διαφόρων θεμάτων που σχετίζονται με τον παλιό και τον σύγχρονο ιαπωνικό πολιτισμό
εικόνα άρθρου
Πολλές και διάφορες αντιδράσεις εισέπραξα μετά τη δημοσίευση τον περασμένο μήνα του κειμένου «Το τατάμι είναι πάντα πιο πράσινο στο Τόκιο» στο οποίο υποστήριζα ότι οι έλληνες ασκούμενοι στο αϊκίντο (και πιθανότατα και σε άλλες πολεμικές τέχνες) δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους ασκούμενους στην Ιαπωνία∙ ίσως όχι απροσδόκητα,
εικόνα άρθρου
Είναι ένα από τα καλά των ανατροπών: μπορούν να λειτουργήσουν σαν εναύσματα για σκέψεις και δη κάπως διαφορετικές. Αν τον τελευταίο μήνα βρισκόμουν στην Ελλάδα, θα είχαν συμβεί δύο πράγματα: πρώτον, θα είχα συμμετάσχει στο φεστιβάλ αϊκίντο που έγινε στο Ολυμπιακό Κέντρο Άνω Λιοσίων στις 8 Ιουνίου και δεύτερον
εικόνα άρθρου
Κατά μια έννοια είναι συνέχεια του θέματος στο οποίο αναφέρθηκα στο προηγούμενο κείμενό μου εδώ στον Πανελλήνιο Οδηγό Πολεμικών Τεχνών με τίτλο «Υπερφυσικές εμπειρίες»∙ η διαφορά είναι ότι φωτίζει μια άλλη διάσταση της πεποίθησης πολλών ότι οι πολεμικές τέχνες έχουν κάποιες οριακά

φωτογραφία αρθρογράφου

Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης

Ο Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης, ασχολείται με τις ιαπωνικές πολεμικές τέχνες από το 1986 και έχει βαθμούς νταν στο τζούντο, το αϊκίντο και το ιάιντο, ενώ από το 2007 ασχολείται με την κλασική σχολή ναγκινάτα Τένσιν Μπούκο-ρίου Χέιχο με δάσκαλο αρχικά τον Έλλις Άμντουρ στην Αθήνα και στη συνέχεια τον Κεντ Σόρενσεν στο Τόκιο και από το 2016 με την κλασική σχολή ξιφομαχίας Όνο-χα Ίτο-ρίου με δάσκαλο τον σόκε της σχολής, Γιούτζι Γιαμπούκι, επίσης στο Τόκιο. Παράλληλα με την εξάσκησή του, έχει αρθρογραφήσει εκτενώς στο «Μονοπάτι για τις Πολεμικές Τέχνες», έχει υπάρξει διευθυντής της ελληνικής έκδοσης του Journal of Asian Martial Arts, συνεργάζεται με το ιαπωνικό περιοδικό "Hiden" και με το αγγλόφωνο σάιτ του, Budojapan.com, έχει μεταφράσει περισσότερα από 25 βιβλία γύρω από τις πολεμικές τέχνες και διατηρεί ένα σχετικό μπλογκ.

Αρθρογραφεί και είναι ο αρχισυντάκτης του πανελλήνιου οδηγού πολεμικών τεχνών τα τελευταία 12 χρόνια.