Θεωρητικώς ειπείν... από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση

εικόνα άρθρου

Προς υπεράσπιση των κάτα

Θεωρητικώς ειπείν... από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση
Στα σχεδόν τριάντα χρόνια που ασχολούμαι με τις ιαπωνικές πολεμικές τέχνες πρέπει να είναι ίσως η πιο συνηθισμένη κριτική: τα κάτα είναι ανεπαρκής τρόπος εκπαίδευσης καθώς είναι αδύνατο να συμπυκνώσει κανείς τη χαοτική πραγματικότητα μιας συμπλοκής σε μερικές δεκάδες σενάρια∙ ακόμα και αν καταφέρει να το πετύχει,
εικόνα άρθρου

Περί «τελειοποίησης του εαυτού»

Θεωρητικώς ειπείν... από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση
Πρόκειται για ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο: ένας μαθητής, συνήθως (αλλά όχι πάντα) στην πρώτη πενταετία-δεκαετία της εξάσκησής του, έχει την ευκαιρία να μιλήσει με έναν από τους «μεγάλους» δασκάλους της τέχνης του, ίσως σε κάποιο σεμινάριο, και στην ερώτηση «Γιατί ασκούμαστε;», ο δάσκαλος απαντάει με κάποια παραλλαγή του μοτίβου
εικόνα άρθρου

Ξεκινώντας μια πολεμική τέχνη, μέρος τέταρτο: Συν γυναιξί και τέκνοις

Θεωρητικώς ειπείν... από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση
Στο τελευταίο μέρος αυτής της μικρής σειράς περί ξεκινήματος στις πολεμικές τέχνες, θα μείνω λίγο παραπάνω σε δύο… ευπαθείς ομάδες αρχαρίων: τις γυναίκες και τα παιδιά. Και κρίνω ότι θα πρέπει να αναφερθώ ξεχωριστά επειδή, όσο και αν οι κανόνες πολιτικής ορθότητας υπαγορεύουν το αντίθετο, η πραγματικότητα είναι ότι ο κόσμος
εικόνα άρθρου

Ξεκινώντας μια πολεμική τέχνη, μέρος τρίτο: Περί ασφάλειας

Θεωρητικώς ειπείν... από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση
Το υπαινίχθηκα στα προηγούμενα κείμενα αυτής της μικρής «σειράς» για αρχαρίους-πρωτοεισερχόμενους στον κόσμο των πολεμικών τεχνών: το σημαντικότερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει κανείς όταν κάνει τα πρώτα του βήματα στο χώρο είναι το θέμα της ασφάλειας.
εικόνα άρθρου

Ξεκινώντας μια πολεμική τέχνη, μέρος δεύτερο: Η πρώτη μέρα

Θεωρητικώς ειπείν... από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση
Έγραφα στο προηγούμενο κείμενο σχετικά με ορισμένες βασικές σκέψεις που οφείλει να έχει κανείς στο νου του όταν ξεκινάει τη διαδρομή του σε μια πολεμική τέχνη. Προσπάθησα να κάνω το κείμενο όσο πιο γενικό γινόταν ώστε να έχει εφαρμογή σε όσο το δυνατόν περισσότερες σχολές πολεμικών τεχνών.
εικόνα άρθρου

Ξεκινώντας μια πολεμική τέχνη, μέρος πρώτο: Το γενικό πλαίσιο

Θεωρητικώς ειπείν... από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση
Το έχω δει προσωπικά και το έχω συζητήσει με πολλούς δασκάλους πολεμικών τεχνών: το μεγαλύτερο εμπόδιο στο να ξεκινήσει κανείς πολεμικές τέχνες, είναι οι προκαταλήψεις του σχετικά με το τι θα αντιμετωπίσει σε μια σχολή, συνδυασμένες (και ενισχυμένες) από την άγνοια σχετικά με το τι συμβαίν
εικόνα άρθρου

Ιάιντο: η τέχνη του να είσαι παρών

Θεωρητικώς ειπείν... από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση
Από όλες τις ιαπωνικές πολεμικές τέχνες, το ιάιντο είναι, ίσως, η πιο παρεξηγημένη –συχνά ακόμα και από τους ίδιους τους ασκούμενους σ’ αυτό. Και δεν είναι περίεργο: ακόμα και η ονομασία του δεν παραπέμπει σε τίποτα που να έχει σχέση με τις πολεμικές τέχνες, το όπλο που χρησιμοποιείται (δηλαδή το ξίφος) ή τις
εικόνα άρθρου

Το πανταχού παρόν Ντο

Θεωρητικώς ειπείν... από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση
Τα προηγούμενα κείμενά μου περί «μαύρης ζώνης» και ειδικά ο προβληματισμός μου σχετικά με τη διάρκεια της μαθητείας στις πολεμικές τέχνες, προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις, σχεδόν όλες άξιες λόγου: η εκμάθηση μιας πολεμικής τέχνης δεν πρέπει να συγκρίνεται με την εκμάθηση
εικόνα άρθρου

Μαύρη ζώνη – μέρος δεύτερο

Θεωρητικώς ειπείν... από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση
Στο πρώτο μέρος του κειμένου αυτού αναφέρθηκα εν συντομία στην ιστορία του συστήματος «ντάνι», δηλαδή του συστήματος αξιολόγησης των γνώσεων και των ικανοτήτων στις πολεμικές τέχνες σε «κίου» («級») ή «τάξεις» και σε «νταν» («段») ή «βαθμίδες», ένα σύστημα που ξεκίνησε από την Ιαπωνία στα τέλη του 19ου αιώνα
εικόνα άρθρου

Μαύρη ζώνη

Θεωρητικώς ειπείν... από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση
Την έχουν ακουστά ακόμα και άνθρωποι που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα περί πολεμικών τεχνών ως σύμβολο επίτευξης κάποιου αξιόλογου επιπέδου και ως κατάκτησης γνώσης. Αναφορές σε κάποιο πρόσωπο που τη διαθέτει συνοδεύονται από σεβασμό ή ακόμα και θαυμασμό και από την προσδοκία ότι ο κάτοχός της μπορεί να κάνει πράγματα που ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα και διαθέτει μια αντίληψη πολύ πέρα από αυτή των «απλών ανθρώπων».
φωτογραφία αρθρογράφου

Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης

Ο Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης, ασχολείται με τις ιαπωνικές πολεμικές τέχνες από το 1986 και έχει βαθμούς νταν στο τζούντο, το αϊκίντο και το ιάιντο, ενώ από το 2007 ασχολείται με την κλασική σχολή ναγκινάτα Τένσιν Μπούκο-ρίου Χέιχο με δάσκαλο αρχικά τον Έλλις Άμντουρ στην Αθήνα και στη συνέχεια τον Κεντ Σόρενσεν στο Τόκιο και από το 2016 με την κλασική σχολή ξιφομαχίας Όνο-χα Ίτο-ρίου με δάσκαλο τον σόκε της σχολής, Γιούτζι Γιαμπούκι, επίσης στο Τόκιο. Παράλληλα με την εξάσκησή του, έχει αρθρογραφήσει εκτενώς στο «Μονοπάτι για τις Πολεμικές Τέχνες», έχει υπάρξει διευθυντής της ελληνικής έκδοσης του Journal of Asian Martial Arts, συνεργάζεται με το ιαπωνικό περιοδικό "Hiden" και με το αγγλόφωνο σάιτ του, Budojapan.com, έχει μεταφράσει περισσότερα από 25 βιβλία γύρω από τις πολεμικές τέχνες και διατηρεί ένα σχετικό μπλογκ.

Αρθρογραφεί και είναι ο αρχισυντάκτης του πανελλήνιου οδηγού πολεμικών τεχνών τα τελευταία 12 χρόνια.

Website
https://budobabble.blogspot.com/
×
Πανελλήνιος οδηγός πολεμικών τεχνών

Κουπόνι Δωρεάν Μαθημάτων

Κερδίσατε 2 δωρεάν μαθήματα γνωριμίας στις συνεργαζόμενες σχολές του Πανελλήνιου Οδηγού Πολεμικών Τεχνών!

Κατεβάστε το κουπόνι