Θεωρητικώς ειπείν... από τον Γρηγόρη Μηλιαρέση

εικόνα άρθρου
Στο τελευταίο μέρος αυτής της μικρής σειράς περί ξεκινήματος στις πολεμικές τέχνες, θα μείνω λίγο παραπάνω σε δύο… ευπαθείς ομάδες αρχαρίων: τις γυναίκες και τα παιδιά. Και κρίνω ότι θα πρέπει να αναφερθώ ξεχωριστά επειδή, όσο και αν οι κανόνες πολιτικής ορθότητας υπαγορεύουν το αντίθετο, η πραγματικότητα είναι ότι ο κόσμος
εικόνα άρθρου
Το υπαινίχθηκα στα προηγούμενα κείμενα αυτής της μικρής «σειράς» για αρχαρίους-πρωτοεισερχόμενους στον κόσμο των πολεμικών τεχνών: το σημαντικότερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει κανείς όταν κάνει τα πρώτα του βήματα στο χώρο είναι το θέμα της ασφάλειας.
εικόνα άρθρου
Έγραφα στο προηγούμενο κείμενο σχετικά με ορισμένες βασικές σκέψεις που οφείλει να έχει κανείς στο νου του όταν ξεκινάει τη διαδρομή του σε μια πολεμική τέχνη. Προσπάθησα να κάνω το κείμενο όσο πιο γενικό γινόταν ώστε να έχει εφαρμογή σε όσο το δυνατόν περισσότερες σχολές πολεμικών τεχνών.
εικόνα άρθρου
Το έχω δει προσωπικά και το έχω συζητήσει με πολλούς δασκάλους πολεμικών τεχνών: το μεγαλύτερο εμπόδιο στο να ξεκινήσει κανείς πολεμικές τέχνες, είναι οι προκαταλήψεις του σχετικά με το τι θα αντιμετωπίσει σε μια σχολή, συνδυασμένες (και ενισχυμένες) από την άγνοια σχετικά με το τι συμβαίν
εικόνα άρθρου
Από όλες τις ιαπωνικές πολεμικές τέχνες, το ιάιντο είναι, ίσως, η πιο παρεξηγημένη –συχνά ακόμα και από τους ίδιους τους ασκούμενους σ’ αυτό. Και δεν είναι περίεργο: ακόμα και η ονομασία του δεν παραπέμπει σε τίποτα που να έχει σχέση με τις πολεμικές τέχνες, το όπλο που χρησιμοποιείται (δηλαδή το ξίφος) ή τις
εικόνα άρθρου
Τα προηγούμενα κείμενά μου περί «μαύρης ζώνης» και ειδικά ο προβληματισμός μου σχετικά με τη διάρκεια της μαθητείας στις πολεμικές τέχνες, προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις, σχεδόν όλες άξιες λόγου: η εκμάθηση μιας πολεμικής τέχνης δεν πρέπει να συγκρίνεται με την εκμάθηση
εικόνα άρθρου
Στο πρώτο μέρος του κειμένου αυτού αναφέρθηκα εν συντομία στην ιστορία του συστήματος «ντάνι», δηλαδή του συστήματος αξιολόγησης των γνώσεων και των ικανοτήτων στις πολεμικές τέχνες σε «κίου» («級») ή «τάξεις» και σε «νταν» («段») ή «βαθμίδες», ένα σύστημα που ξεκίνησε από την Ιαπωνία στα τέλη του 19ου αιώνα
εικόνα άρθρου
Την έχουν ακουστά ακόμα και άνθρωποι που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα περί πολεμικών τεχνών ως σύμβολο επίτευξης κάποιου αξιόλογου επιπέδου και ως κατάκτησης γνώσης. Αναφορές σε κάποιο πρόσωπο που τη διαθέτει συνοδεύονται από σεβασμό ή ακόμα και θαυμασμό και από την προσδοκία ότι ο κάτοχός της μπορεί να κάνει πράγματα που ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα και διαθέτει μια αντίληψη πολύ πέρα από αυτή των «απλών ανθρώπων».
εικόνα άρθρου
Ο πρώτος μου δάσκαλος πολεμικών τεχνών ήταν ιάπωνας∙ συνεπώς δεν ετίθετο καν θέμα πώς θα τον αποκαλούμε: στη γλώσσα του, οι δάσκαλοι προσφωνούνται «σενσέι» (για την ακρίβεια «σενσέε», αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια) οπότε ακολουθούσαμε κι εμείς την ίδια σύμβαση. Πολύ σύντομα, ωστόσο, παρατήρησα μια λεπτομέρεια που μου έκανε εντύπωση: κανείς δεν αποκαλούσε «σενσέι» τους παλιότερους μαθητές του
εικόνα άρθρου
Είναι μια από τις εμβληματικές εικόνες της Ιαπωνίας, τόσο διάσημη όσο και αυτή των γκέισα, του βουνού Φούτζι ή των ανθισμένων κερασιών: ένας ογκωδέστατος παλαιστής σούμο, με τα μαλλιά πιασμένα στον κότσο «τσονμάγκε» όπως τα έπιαναν οι σαμουράι και με μόνο ρούχο την πλατιά μεταξωτή ζώνη «μαουάσι» να ατενίζει αγέρωχα τον αντίπαλό του ή να είναι πιασμένος σε ένα θανάσιμο εναγκαλισμό μαζί του –η λέξη «θανάσιμος» δεν είναι σχήμα λόγου

φωτογραφία αρθρογράφου

Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης

Ο Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης, ασχολείται με τις ιαπωνικές πολεμικές τέχνες από το 1986 και έχει βαθμούς νταν στο τζούντο, το αϊκίντο και το ιάιντο, ενώ από το 2007 ασχολείται με την κλασική σχολή ναγκινάτα Τένσιν Μπούκο-ρίου Χέιχο με δάσκαλο αρχικά τον Έλλις Άμντουρ στην Αθήνα και στη συνέχεια τον Κεντ Σόρενσεν στο Τόκιο και από το 2016 με την κλασική σχολή ξιφομαχίας Όνο-χα Ίτο-ρίου με δάσκαλο τον σόκε της σχολής, Γιούτζι Γιαμπούκι, επίσης στο Τόκιο. Παράλληλα με την εξάσκησή του, έχει αρθρογραφήσει εκτενώς στο «Μονοπάτι για τις Πολεμικές Τέχνες», έχει υπάρξει διευθυντής της ελληνικής έκδοσης του Journal of Asian Martial Arts, συνεργάζεται με το ιαπωνικό περιοδικό "Hiden" και με το αγγλόφωνο σάιτ του, Budojapan.com, έχει μεταφράσει περισσότερα από 25 βιβλία γύρω από τις πολεμικές τέχνες και διατηρεί ένα σχετικό μπλογκ.

Αρθρογραφεί και είναι ο αρχισυντάκτης του πανελλήνιου οδηγού πολεμικών τεχνών τα τελευταία 12 χρόνια.

×
Πανελλήνιος οδηγός πολεμικών τεχνών

Κουπόνι Δωρεάν Μαθημάτων

Κερδίσατε 2 δωρεάν μαθήματα γνωριμίας στις συνεργαζόμενες σχολές του Πανελλήνιου Οδηγού Πολεμικών Τεχνών!

Κατεβάστε το κουπόνι