Διαβάστε

Με αφορμή τη φετινή Κινέζικη Χρονιά της Τίγρης, το άρθρο αυτό είναι ένα αφιέρωμα στο μαχητικό στυλ της τίγρης.

Ο κανόνας ότι για να αντιληφθεί κανείς την πραγματική αξία ενός πολιτισμικού φαινομένου πρέπει να το δει μέσα στο πλαίσιο του πολιτισμού που το παρήγαγε όχι μόνο δεν είναι πρωτότυπος, είναι αυτονόητος.

Όλοι καταλαβαίνουμε ότι το να πάρουμε τα παιδιά από τον καναπέ ή τον υπολογιστή (παιχνίδια) και να τα ενθαρρύνουμε να είναι πιο ενεργά, ειδικά μετά την στάσιμη εποχή της πανδημίας, είναι μια πραγματική ανάγκη.

«Η ζωή, έτσι όπως είναι το φορτίο της, είναι για μας δύσκολη, σημαίνει πάρα πολύ πόνο, απογοητεύσεις, άλυτα προβλήματα». H φράση αυτή γράφτηκε από τον μεγάλο ψυχαναλυτή Ζίγκμουντ Φρόιντ

Αυτή είναι η βασική οδηγία των δασκάλων μας όταν κάνουμε πρακτική στις πολεμικές τέχνες. Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς μπορεί κάποιος πραγματικά να κρατήσει αυτήν την εσωτερική στάση ζώντας σε έναν κόσμο που είναι βαθιά διαταραγμένος;

Ο ναός Σαολίν, αναγνωρισμένος και προστατευμένος πια επίσημα ως τόπος παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την Εκπαιδευτική Επιστημονική και Πολιτιστική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών (UNESCO) αποτελεί πλέον, ένα εξέχων ιστορικό μέρος ανα τον κόσμο.

Πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια της περιόδου "Εμπόλεμων Κρατών" (Zhan Guo), η διδασκαλία της "Ατραπού", ή "Τάο" (Dao) ήταν στο απόγειό της.

“Τα πάντα ρεί”. Όλα αλλάζουν. Συνεχώς. Μια διαχρονική αλήθεια. Δεν το έλεγαν μόνο οι πρόγονοί μας, αλλά είναι γεγονός, ότι συναντάμε αυτήν την συνεχή αλλαγή να αναφέρεται σε πολλές πολιτισμικές παραδόσεις.

Τα παλιά χρόνια η άσκηση του Κουνγκ Φου γινόταν σε μορφή σκιαμαχίας με ένα νοητό αντίπαλο και κινήσεις που προσομοίαζαν τεχνικές μάχης με ένα φανταστικό αντίπαλο.

Ένα στοιχείο της διδασκαλίας του "Ζεν" (Τσαν στα Κινέζικά) είναι η χρήση διαφόρων "τεχνών" ως οχήματος για την επίτευξη του Διαφωτισμού