Προ ολίγων ημερών έφυγε από την ζωή σε ηλικία 80 ετών ο αγαπημένος μας δάσκαλος του τζούντο Μασαγιούκι Χάρα.
Γεννήθηκε το 1942 στην πόλη Νιιγκάτα της Ιαπωνίας. Ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογενείας σαμουράι και η οικογένειά του εξακολουθεί να διατηρεί στην γενέτειρα πόλη το κάστρο με τα οικογενειακά κειμήλια των προγόνων.
Σε πολύ μικρή ηλικία μετακόμισε στο Τόκιο όπου παράλληλα με τα σχολικά μαθήματα ξεκίνησε και την ενασχόλησή του με το τζούντο.Έτσι, 10 μόλις ετών, άρχισε να προπονείται στο ντότζο της μητροπολιτικής αστυνομίας του Τόκιο το οποίο εκείνη την εποχή ήταν ανοικτό για μαθητές όλων των σχολείων. Πολύ σύντομα αναδείχτηκε το ταλέντο του. Σε ηλικία 15 ετών προήχθη στο 1ο νταν, 16 ετών στο 2ο νταν και 18 ετών, με το πέρας των σχολικών του χρόνων, έλαβε το 3ο νταν.
Ξεκίνησε τις σπουδές του στο τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων στο πανεπιστήμιο Βασέντα του Τόκιο στο οποίο συνέχισε και τις προπονήσεις στο τζούντο. Εκεί πρόσεξε τις ιδιαίτερες ικανότητές του ο πρόσφατα αποβιώσας δάσκαλος Γιοσίμι Οζάουα (ο οποίος προήχθη το 2006 στο 10ο νταν). Με την σύσταση του δασκάλου του ο Χάρα ξεκίνησε τις προπονήσεις στο Κόντοκαν υπό την καθοδήγηση των καλλίτερων δασκάλων της εποχής εκείνης. Ο Κιούζο Μιφούνε, ο Τοσίρο Ντάιγκο, ο Ιτσίρο Άμπε, όλοι τους 10ο νταν, υπήρξαν δάσκαλοί του. Μετά από σκληρές προπονήσεις και αγώνες ο Χάρα επελέγη σαν μέλος μιάς πολύ μικρής ομάδας αθλητών που είχαν σαν καθήκον την μελέτη και εμβάθυνση στις αρχές και τεχνικές του τζούντο. Η ομάδα, από όλους τους αθλητές του Κόντοκαν, αποτελείτο από μόλις 5 αθλητές. Ο Χάρα ήταν 20 ετών και κάτοχος του 4ου νταν.
Το 1964 υπήρξε η πιο σημαδιακή χρονολογία για τον Χάρα. Η Ιαπωνία ήταν έτοιμη να υποδεχθεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες και στο πλαίσιο αυτό η Ιαπωνική Ολυμπιακή Επιτροπή Τζούντο διεξήγαγε εθνικό πρωτάθλημα για την επιλογή των αθλητών που θα συμμετείχαν στις 4 κατηγορίες βάρους του αθλήματος.
Στον τελικό της ελαφράς κατηγορίας έφθασαν ο Χάρα και ο Τακεχίντε Νακατάνι ο οποίος τελικά κέρδισε τον αγώνα και λίγο αργότερα και το χρυσό μετάλλιο. Η ήττα αυτή και η απώλεια του χρυσού μεταλλίου θα βάραιναν τον Χάρα στην υπόλοιπη ζωή του.
Εκείνη την χρονιά, ο Χάρα υπήρξε ο νεότερος αθλητής κάτοχος του 5ου νταν στον κόσμο.
Λίγο αργότερα, η Ιαπωνική Ολυμπιακή Επιτροπή τον επέλεξε να εκπροσωπήσει την χώρα του στους Ολυμπιακους Αγώνες στο Μεξικό, στους οποίους δυστυχώς ακυρώθηκε η συμμετοχή του αθλήματος στερώντας του έτσι μία δεύτερη ευκαιρία.
Τότε απεφάσισε να φύγει από την πατρίδα του και να εγκατασταθεί στην Ευρώπη. Αποδεχόμενος την πρόσκληση του Κολλεγίου Πολεμικών Τεχνών των Βρυξελλών εγκαταστάθηκε στο Βέλγιο ως επίσημος επιτετραμένος του Κόντοκαν για την διάδοση του τζούντο στην Ευρώπη.
Εκτός από τα σεμινάρια και τις επιδείξεις που διοργάνωσε, έλαβε μέρος και σε πολλούς αγώνες όπου αντιμετώπισε, κατόπιν προσκλήσεως, τους καλλίτερους αθλητές πολλών Ευρωπαϊκών συλλόγων. Κατά την τριετή συμμετοχή του σε αυτούς τους αγώνες δεν έχασε ούτε έναν αγώνα. Μας εκμυστηρεύτηκε όμως κάποτε ότι ήταν μία περίοδος ιδιαίτερα αγχωτική γιατί, όπως έλεγε, ήταν θέμα κύρους να μην χάσει κανένα αγώνα.
Εν συνεχεία βρέθηκε να διδάσκει τζούντο στην Βηρυτό, όπου τον συνάντησε ο Μιχάλης Πετρόπουλος και τον έπεισε να έλθει στην Ελλάδα. Έτσι, το 1970 όταν επισκέφθηκε και την χώρα μας είχαμε την εύνοια της τύχης να τον γνωρίσουμε καλά και να μας διδάξει. Παρέμεινε στην Ελλάδα για 6 μήνες και στο διάστημα αυτό επισκέφθηκε τον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο με τον αείμνηστο Χρήστο Παπαηλιόπουλο, αλλά επίσης γνώρισε την γενικότερη κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Αθήνα όσον αφορά στο τζούντο. Αποτέλεσμα της διδασκαλίας του ήταν η απονομή σε Πετρόπουλο και Παπαδημητρίου του 1ου νταν από το Κόντοκαν. Δημιουργήσαμε μία εξαιρετική σχέση μεταξύ μας η οποία κράτησε όλα αυτά τα χρόνια μέχρι τον θάνατό του.
Φεύγοντας από την Ελλάδα ο Χάρα, εγκαταστάθηκε πάλι στις Βρυξέλλες. Εργάστηκε στην Ιαπωνική εταιρία Κομάτσου και εγκατέλειψε την ενασχόλησή του με το τζούντο.
Υπήρξε ένας πολύ καλλιεργημένος άνθρωπος με πολλά ενδιαφέροντα. Ήταν συλλέκτης ρωμαϊκών αρχαιοτήτων και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την εξαιρετικά δύσκολη ιαπωνική τέχνη ζωγραφικής Ουκίγιο-ε. Ήταν παντρεμένος από το 1970 μέχρι το τέλος της ζωής του με την σύζυγό του Μίριαμ με την οποία απέκτησε έναν υιό, τον Τζίντζι.
Θα τον θυμόμαστε πάντοτε για την ευγένειά του, το χαμόγελό του και τον πρόσχαρο χαρακτήρα του.
Ευάγγελος Παπαδημητρίου
Μιχάλης Πετρόπουλος
Λεωνίδας Σωτηρόπουλος
Φωτογραφία
Ο Μασαγιούκι Χάρα (αριστερά) με τον Μιχάλη Πετρόπουλο στην Βηρυτό
