Διαβάστε

Όλη αυτή η συζήτηση σχετικά με το στάδιο του προχωρημένου (βλ. Κάθε τέλος και δύσκολο, μέρος Ι) και με το στάδιο του αρχαρίου (βλ. Οι αρχές, αντίθετα... μέρος ΙΙ) με φέρνει πάντοτε στη λέξη που χρησιμοποιούν οι Ιάπωνες για να περιγράψουν τον αρχάριο – για την ακρίβεια, για μια από τις λέξεις που χρησιμοποιούν καθώς η ιαπωνική γλώσσα,

Η ερώτηση ενοχλεί όσους κάνουν χρόνια Αϊκίντο. Συνήθως η πρώτη απάντηση κρύβει εγωισμό και επιπολαιότητα. Μόνο όσοι προπονούνται κάτω από πνεύμα ειλικρίνειας μπορούν να αντιμετωπίσουν με ταπεινότητα την αλήθεια και να δώσουν επαρκής απαντήσεις.

Η αυθεντία του Καράτε-ντο απαιτεί αφοσίωση και επίπονη προσπάθεια. Η συνέχεια της εξάσκησης στο καράτε συνεπάγεται και επιδίωξη να δαμάσουμε τον εαυτό μας. Η πραγματική μελέτη του καράτε πρέπει να υπερβαίνει την απλή σωματική άσκηση - πρέπει να γίνει τρόπος ζωής.

Για την έννοια της «πρόθεσης του νου» στις πολεμικές τέχνες, έχω αναφερθεί επιγραμματικά σε κάποια από τα προηγούμενα άρθρα μου, για λογαριασμό του Πανελλήνιου Οδηγού Πολεμικών Τεχνών. Στο παρόν άρθρο θα επεκταθώ περαιτέρω πάνω σ’ αυτή την έννοια, γνωστή ως «γι» στις κινεζικές πολεμικές τέχνες και «κιζέμε» στις ιαπωνικές.

Στο προηγούμενό μου κείμενο (Κάθε τέλος και δύσκολο – μέρος Ι), αναφέρθηκα σε ένα πολύ δύσκολο στάδιο που αντιμετωπίζει κανείς μελετώντας μια κλασική σχολή πολεμικών τεχνών: πώς καταφέρνει να ξεπεράσει τη (σχετική) απραγία της τελικής ευθείας πριν την ολοκλήρωση της τυπικής μελέτης της εν λόγω σχολής.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, ο Τζίγκορο Κάνο επισκέφθηκε την Αθήνα σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Την πρώτη φορά το 1934, με την ευκαιρία μιας συνάντησης της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Η δεύτερη επίσκεψή του στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε το 1938, κατά το ταξίδι του στην Ευρώπη για να παραστεί στις τελετές για τον θάνατο του Κουμπερτέν.

Διαλογισμός είναι μια κατάσταση βαθειάς συγκέντρωσης. Μέσα από την τακτική πρακτική σε αυτό, ο ασκούμενος μαθαίνει να χαλαρώνει και να αναπτύσσει την συνειδητότητα σε σχέση με τον εαυτό του.

Όταν ο χρόνος αλλάζει, όλοι συνήθως γεμίζουμε προσδοκίες, βάζουμε στόχους και σκεφτόμαστε πως θα τους φέρουμε εις πέρας. Το να μην κάνουμε σχέδια και να μην προσπαθούμε για κάτι που να μας γεμίζει ψυχικά και σωματικά, καταλήγει σε κατάθλιψη, απομόνωση και ψυχολογικό αδιέξοδο.

Βρισκόμαστε στο τέλος του έτους και κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μας κατακλύζουν με συμβουλές ψυχολογίας εν όψη τον ερχομό του νέου χρόνου. Τι πρέπει να αποβάλλουμε; πως πρέπει να θέτουμε ένα στόχο; ποια είναι τα σημεία κλειδιά στην υλοποίηση ενός στόχου; και άλλα παρόμοια.

Πολλές φορές στη διάρκεια της αθλητικής μου πορείας, αλλά και κατά τη διάρκεια της μαθητείας μου στις πολεμικές τέχνες, ένιωθα τρομερή ανασφάλεια όταν ήμουν υποχρεωμένη να σταματώ τις προπονήσεις και την εξάσκηση στις αργίες των εορτών και των καλοκαιρινών διακοπών.