Διαβάστε

Στο προηγούμενό μου κείμενο (Κάθε τέλος και δύσκολο – μέρος Ι), αναφέρθηκα σε ένα πολύ δύσκολο στάδιο που αντιμετωπίζει κανείς μελετώντας μια κλασική σχολή πολεμικών τεχνών: πώς καταφέρνει να ξεπεράσει τη (σχετική) απραγία της τελικής ευθείας πριν την ολοκλήρωση της τυπικής μελέτης της εν λόγω σχολής.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, ο Τζίγκορο Κάνο επισκέφθηκε την Αθήνα σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Την πρώτη φορά το 1934, με την ευκαιρία μιας συνάντησης της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Η δεύτερη επίσκεψή του στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε το 1938, κατά το ταξίδι του στην Ευρώπη για να παραστεί στις τελετές για τον θάνατο του Κουμπερτέν.

Διαλογισμός είναι μια κατάσταση βαθειάς συγκέντρωσης. Μέσα από την τακτική πρακτική σε αυτό, ο ασκούμενος μαθαίνει να χαλαρώνει και να αναπτύσσει την συνειδητότητα σε σχέση με τον εαυτό του.

Όταν ο χρόνος αλλάζει, όλοι συνήθως γεμίζουμε προσδοκίες, βάζουμε στόχους και σκεφτόμαστε πως θα τους φέρουμε εις πέρας. Το να μην κάνουμε σχέδια και να μην προσπαθούμε για κάτι που να μας γεμίζει ψυχικά και σωματικά, καταλήγει σε κατάθλιψη, απομόνωση και ψυχολογικό αδιέξοδο.

Βρισκόμαστε στο τέλος του έτους και κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μας κατακλύζουν με συμβουλές ψυχολογίας εν όψη τον ερχομό του νέου χρόνου. Τι πρέπει να αποβάλλουμε; πως πρέπει να θέτουμε ένα στόχο; ποια είναι τα σημεία κλειδιά στην υλοποίηση ενός στόχου; και άλλα παρόμοια.

Πολλές φορές στη διάρκεια της αθλητικής μου πορείας, αλλά και κατά τη διάρκεια της μαθητείας μου στις πολεμικές τέχνες, ένιωθα τρομερή ανασφάλεια όταν ήμουν υποχρεωμένη να σταματώ τις προπονήσεις και την εξάσκηση στις αργίες των εορτών και των καλοκαιρινών διακοπών.

Στην παιδική μας ηλικία ακούμε από τους μεγάλους, συμβουλές για το πώς να κερδίζουμε και πώς να αποφεύγουμε πάση θυσία την ήττα. Μεγαλώνουμε σε ένα περιβάλλον όπου ενδιαφέρει μόνο η νίκη και μάλιστα η πρώτη νίκη. Κανείς δεν μας διδάσκει-ούτε στο σχολείο-πως η αποτυχία και η ήττα είναι σύμβουλοι αγαθοί

Το σαββατοκύριακο που πέρασε συμμετείχα σε ένα υπέροχο σεμινάριο. Δεν είμαι πάντοτε φαν των σεμιναρίων όμως αυτό ήταν πραγματικά εξαιρετικό: είχε δύο δασκάλους υψηλού επιπέδου οπότε η μόνη απαίτηση που υπήρχε από εμένα ήταν να είμαι ένας πρόθυμος μαθητής, έτοιμος να μάθει.

Ομολογώ ότι πριν από πολλά (πολλά!) χρόνια μου ήταν σχεδόν αδιανόητο ότι κάποια στιγμή θα έφτανα στη θέση που βρίσκομαι ώστε να έχω προβληματισμούς όπως αυτοί που θα διαβάσετε· εξίσου αδιανόητο μου φαινόταν βεβαίως ότι θα ήμουν σε απόσταση αναπνοής από τα 50 μου χρόνια όμως εδώ είμαστε άρα

Σίγουρα όλοι έχουμε παρακολουθήσει επιδείξεις πολεμικών τεχνών με γνωστότερους τους Saolin, Tigers και άλλους. Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι το πόσο προικισμένα είναι αυτά τα παιδιά και πόσες ώρες προπόνησης έχουν στο ενεργητικό τους για να καταφέρουν ότι κάνουν.