Η σχολή πολεμικών τεχνών των Σαολίν αποτελεί αναμφισβήτητα ένα ιδιαίτερα σημαντικό κομμάτι της πολιτιστικής της κληρονομιάς των παραδοσιακών Κινεζικών πολεμικών τεχνών οι οποίες ανθούν στην Κίνα. Το Σαολίν Kουνγκ Φου 少林功夫 (Shàolín Gōng Fu) ή Σαολίν Γου Kουνγκ 少林武功 (Shàolín Wǔ Gōng) "Πολεμική Τέχνη του Σαολίν Kουνγκ Φου" έχει περάσει με πολλές θυσίες από τους προπάτορες του μοναστηριού Σαολίν από γενιά σε γενιά.
Σήμερα, εξαιτίας της φιλοσοφικής του φύσης (ως καταγωγή του Ζεν) αλλά και της τεχνικής του λεπτότητας (η τέχνη του Κουνγκ Φου), το Σαολίν έχει καταφέρει να αποτελεί πλέον ένα σημαντικό όρο όχι μόνο των πολεμικών τεχνών αλλά της ανατολικής παραδοσιακής κουλτούρας καθώς έχει ανακηρυχτεί από την UNESCΟ μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Όταν έγινε η τελευταία καταστροφή του ναού Σαολίν το 1928, οι μοναχοί που κατάφεραν να ξεφύγουν από την οργή του πολέμαρχου Σι Γιόου Σαν που έκαψε το ναό και μαζί και την πολύτιμη βιβλιοθήκη της αρχαίας κληρονομιάς του, έφυγαν μακριά. Λίγοι έμειναν για να προστατέψουν τον ναό.
Ο Σι Γιούνγκ Σιάνγκ 释永祥 (Shi Yong Xiang 1913 - 1987) ήδη είχε πάρει αντίγραφα των κειμένων που είχε φτιάξει χειρόγραφα από τα πρωτότυπα της βιβλιοθήκης του ναού και ήταν ένας από αυτούς που διέφυγε για να διασφαλίσει την διάσωσή τους.
Μερικά από αυτά τα κείμενα δόθηκαν αργότερα στους αδελφούς μοναχούς, Σι Σου Σι 释素喜 (Shi Su Χi 1924 - 2006) και Σι Σου Γιουίν 释素云 (Shi Su Yun 1923 - 1999), οι οποίοι επίσης διέφυγαν και κρύφτηκαν. Με αυτό τον τρόπο μερικά κλασικά βιβλία για το Κουνγκ Φου και αρχαία κείμενα για την ιατρική - φαρμακευτική Σαολίν, είχαν ουσιωδώς επιβιώσει χάρη αυτών των μοναχών και των προσπαθειών τους.
Οι μοναχοί που έμειναν στο ναό υπέφεραν πολύ εκείνα τα χρόνια. Μετά τα τραγικά γεγονότα του 1928 και ιδιαίτερα κατά την πολιτιστική επανάσταση που κυνηγήθηκε κάθε είδους παράδοσης και θρησκείας στην Κίνα, η ζωή των μοναχών έγινε άθλια. Ωστόσο όταν μιλούσαν για την καταστροφή του ναού έλεγαν: "Το κτίριο του ναού είναι κτισμένο μόνο από τούβλα και ξύλο. Ο πραγματικός ναός Σαολίν ζει μέσα μας, στη καρδιά και το νου μας και αυτός δεν μπορεί να καταστραφεί".
Αυτοί οι μοναχοί κράτησαν την φιλοσοφία και τις παραδόσεις του μοναστηριού ισχυρές και άθικτες. Ο μεγάλος δάσκαλος Σι Σου Σι ήταν ο τελευταίος που πέθανε από τους μοναχούς Σαολίν της καταστροφής του 1928. Αν μπορούμε να πούμε ότι η αναβίωση και η άνθηση του ναού μετά την 10ετία του 80 που άρχισε να αποκτά πάλι μεγάλη φήμη είχε ένα πραγματικό πρόσωπο βγαλμένο από τα σπλάχνα και την ιστορία του ναού, θα ήταν ο ίδιος ο σεβασμιότατος δάσκαλος Σι Σου Σι.
Ο Σι Σου Σι ορίστηκε αναπληρωτής ηγούμενος του ναού Σαολίν, μετά από τον θάνατο του ηγούμενου Σι Σινγκ Τζενγκ 释行正 (Shi Xing Zheng 1914 - 1986). Γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου του 1924 και το κοσμικό του όνομα ήταν Τζενγκ Τζιν Τσόου 耿金柱 (Geng Jin Ζhou). Πήγε στο ναό το έτος 1936 στην ηλικία των 12 ετών.
Έζησε μια απλή ζωή όπως όλοι ιερείς Σαολίν, κάτω από την καθοδήγηση του δασκάλου του Σι Σινγκ Τσενγκ, μελετώντας κάθε μέρα το Γου Κουνγκ και την βουδιστική διδασκαλία. Όπως όλοι οι μοναχοί Σαολίν εργαζόταν για τη συντήρηση και την αναδημιουργία των αιθουσών του ναού Σαολίν. Στην ηλικία των 18 χρίστηκε μοναχός.
Στην αρχή της δεκαετίας του ’40 ταξίδεψε, επισκεπτόμενος κάθε βουδιστικό ναό στην Κίνα, σε μία προσπάθεια του να διαδώσει τις Σαολίν διδασκαλίες. Το έτος 1942 στάλθηκε στην πόλη Σιάν 西安 (Xian) της επαρχίας Σαν Σι 陕西 (Shan Xi) στο ναό Τα Σινγκ Σαν大兴善寺 (Da Xing Shan Si).
Επέστρεψε στο ναό Σαολίν στο τέλος της επανάστασης και ήταν ένας από τους βασικούς μοναχούς που αναβίωσαν την παράδοση των Σαολίν. Όταν ο Σι Σινγκ Τσενγκ "έφυγε", ανέλαβε το πατριαρχικό γραφείο. Δυστυχώς όμως λόγω των πολλών ταλαιπωριών που είχε υποστεί στη δύσκολη ζωή του στο ναό, ο δάσκαλος Σι Σου Σι κτυπήθηκε από τη νόσο του Πάρκινσον.
Όταν η ασθένεια επιδεινώθηκε έπρεπε να αφήσει την θέση του ηγούμενου όπως αναμενόταν. Ζούσε πλέον στο κυρίως κτήριο του ναού Σαολίν και πολύ σπάνια δεχόταν, ή δεν δεχόταν πια καθόλου επισκέπτες. Έκτοτε τον φρόντιζε η ανιψιά του, κόρη του αδελφού του, που από έξι ετών που έχασε τον πατέρα της βρισκόταν δίπλα του. Βέβαια προστατεύονταν και συνοδεύονταν από τους μοναχούς Σαολίν συνεχώς.
Ήταν ένας από τους πιο σεβαστούς μοναχούς Σαολίν, αποκαλούμενος και ως "Ο μοναχός με την καλή καρδιά" και ήταν δάσκαλος των περισσότερων γενεών Ντε 德 (De) και Σινγκ 行 (Xing) μοναχών του ναού Σαολίν.
Έφυγε από την ζωή, στις 8 Μαρτίου του 2006. Στην παγόδα που φιλοξενείται η σορός του σήμερα στο Τα Λιν, στον ιερό τόπο ταφής όλων των μεγάλων δασκάλων του ναού Σαολίν, μπορεί να διακρίνει κανείς σκαλισμένους υπολογιστές (διαδίκτυο), βιβλία, αεροπλάνα και παραστάσεις των Σαολίν που συμβολίζουν την πολύτιμη συνεισφορά του στην σημερινή διάδοση του Σαολίν σε όλη την υφήλιο.
"Η σημερινή πρακτική του Κουνγκ Φου δεν πρέπει να είναι απλώς χόμπι και απλά να θεωρείται ως μερικά λακτίσματα και χτυπήματα. Πρέπει να είναι η πορεία μας στη ζωή. Το Σαολίν Κουνγκ Φου είναι ένας δρόμος της φιλοσοφίας Τσαν (Ζεν), ένας τρόπος περισυλλογής για να ανακτηθεί το αληθινό "είναι μας" και να υπερνικηθεί το προσωπικό "εγώ".
- Σι Σου Σι 释素喜 (Shi Su Xi 1924 - 2006)
Χρήστος Παναγόπουλος
