Άρθρα

Επιβάλλεται για τις ανάγκες της ιστορίας μας να αναφερθούμε έστω και περιληπτικά στις δυο τάσεις του Οκιναβέζικου Καράτε, το Shuri-te και το Naha-te καθώς και στους προγόνους τους, το Βόρειο και το Νότιο Σαολίν Κουνγκ Φου. Πριν ξαναπιάσουμε το νήμα της ιστορίας του Shuri-te, που είναι ο πρόγονος του σημερινού Shotokan karate.

Οι ασκούμενοι στις πολεμικές τέχνες κάθε είδους και παραλλαγής γνωρίζουν γενικά ότι κανείς πρέπει να αναζητά τη σωστή ισορροπία μεταξύ της «δύναμης» και της «ηπιότητας», του «μαλακού» και του «σκληρού» ή, στα ιαπωνικά του Γκο και του Τζου που υπάρχουν στην

Τον Σεπτέμβρη του 1993 πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου στην Κίνα. Πήγαινα για μεταπτυχιακές σπουδές στη γυμναστική ακαδημία του Πεκίνου (σημερινό Beijing Sports University BSU) και αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε να ζήσω δύο χρόνια σε ένα τόπο όχι μόνο πολύ μακρινό, αλλά και εντελώς διαφορετικό από τον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα

Το Καράτε της Οκινάβα, περιέχει αρκετά στοιχεία της κινέζικης μαχητικής τέχνης. Η πλειοψηφία αυτών προέρχεται από το ρεύμα της Σχολής του Νότου, αλλά αν μελετήσουμε από κοντά τις τεχνικές, είναι δυνατό να βεβαιώσουμε, ότι δύο από τα τρία ρεύματα του Καράτε, το Shuri-Te και το Tomari-te, περιέχουν οπωσδήποτε ορισμένα στοιχεία της Σχολής του Βορρά.

Ο δάσκαλός μου Shinam Ilija JORGA, συχνά, αναρωτιέται στα μαθήματά του «πού έσπασε η αλυσίδα» στην εξελικτική πορεία του καράτε-ντο. Δηλαδή σε ποια ιστορική στιγμή το Καράτε απέβαλε τις κινεζικές του επιρροές και άρχισε να παίρνει την σημερινή του μορφή.

Αν κανείς επισκεφθεί το Σίμπουκαν, το «χόνμπου ντότζο» της σχολής ξιφομαχίας Τένσιν Σόντεν Κατόρι Σίντο Ρίου στη Ναρίτα της Ιαπωνίας και μπει στο δωμάτιο πίσω από την καμίζα όπου οι ασκούμενοι αφήνουν τα πράγματά τους κατά τη διάρκεια της προπόνησης θα δει ένα περίεργο θέαμα: στον τοίχο, δίπλα σε μια εικόνα του ιδρυτή της παράδοσης, του Ιιζάσα Τσοϊσάι Ιεανάο

Η εξάσκηση τεχνικών μάχης ξεκινά πολύ νωρίς για τον πολεμιστή. Πρώτα από όλα ξεκινά με την ενδελεχή μελέτη των πραγματειών περί στρατιωτικής στρατηγικής και κατασκοπείας, γνωστές συλλογικά ως μπουγκέι σιτσίσο. Αυτές οι πραγματείες, επτά στον αριθμό, περιέχουν

Η εμπιστοσύνη είναι υπέροχο πράγμα και η πραγματική εμπιστοσύνη είναι κάτι που κερδίζεται με τον καιρό. Στις πολεμικές τέχνες, η εμπιστοσύνη είναι κάτι απολύτως αναγκαίο καθώς αυτό που κάνουμε στο ντότζο δεν μπορεί να συμβεί χωρίς αυτήν: ασκούμαστε σε επικίνδυνες τεχνικές

Ήταν από τα πιο συγκινητικά θεάματα που μπορεί να δει κανείς: οι παλαιστές του σούμο, οι άνθρωποι που θεωρούνται (και που κάθε δυο μήνες αποδεικνύουν στα πρωταθλήματα ότι πράγματι είναι) οι πιο σκληροί αθλητές της Ιαπωνίας, η ενσάρκωση για τους Iάπωνες του πνεύματος των πολεμικών τεχνών

Κάποιες επιπλέον πληροφορίες που κατάφερα να συλλέξω από το διαδίκτυο για τον Hiroshi Orito Sensei για τον οποίον μίλησα στο πρώτο μέρος του άρθρου μου είναι οι εξής: «Ο κ. Hiroshi Orito (4ο DAN) ίδρυσε το 1959 το «New York Karate Club» το 1962