Άρθρα

Στο προηγούμενο άρθρο μου στον πανελλήνιο οδηγό πολεμικών τεχνών έγραφα για τον δάσκαλο Matsumura το κεντρικό πρόσωπο της ανάπτυξης των πολεμικών τεχνών στα μέσα του 1800. Ήταν αυτός που καθιέρωσε για τις ανάγκες της δουλειάς του το σκληρό γραμμικό καράτε.

Σε μια χώρα με περισσότερες από 300 διαφορετικές πολεμικές τέχνες και μαχητικά αθλήματα και με μια σχεδόν αδιάκοπη παράδοση μιας χιλιετίας και παραπάνω στην καταγραφή, τη συστηματοποίηση και την εξέλιξη των μεθόδων συμπλοκής για στρατιώτες και πολίτες είναι περίεργο ότι η πιο ορατή πολεμική τέχνη είναι μια που αφενός

Επιβάλλεται για τις ανάγκες της ιστορίας μας να αναφερθούμε έστω και περιληπτικά στις δυο τάσεις του Οκιναβέζικου Καράτε, το Shuri-te και το Naha-te καθώς και στους προγόνους τους, το Βόρειο και το Νότιο Σαολίν Κουνγκ Φου. Πριν ξαναπιάσουμε το νήμα της ιστορίας του Shuri-te, που είναι ο πρόγονος του σημερινού Shotokan karate.

Οι ασκούμενοι στις πολεμικές τέχνες κάθε είδους και παραλλαγής γνωρίζουν γενικά ότι κανείς πρέπει να αναζητά τη σωστή ισορροπία μεταξύ της «δύναμης» και της «ηπιότητας», του «μαλακού» και του «σκληρού» ή, στα ιαπωνικά του Γκο και του Τζου που υπάρχουν στην

Τον Σεπτέμβρη του 1993 πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου στην Κίνα. Πήγαινα για μεταπτυχιακές σπουδές στη γυμναστική ακαδημία του Πεκίνου (σημερινό Beijing Sports University BSU) και αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε να ζήσω δύο χρόνια σε ένα τόπο όχι μόνο πολύ μακρινό, αλλά και εντελώς διαφορετικό από τον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα

Το Καράτε της Οκινάβα, περιέχει αρκετά στοιχεία της κινέζικης μαχητικής τέχνης. Η πλειοψηφία αυτών προέρχεται από το ρεύμα της Σχολής του Νότου, αλλά αν μελετήσουμε από κοντά τις τεχνικές, είναι δυνατό να βεβαιώσουμε, ότι δύο από τα τρία ρεύματα του Καράτε, το Shuri-Te και το Tomari-te, περιέχουν οπωσδήποτε ορισμένα στοιχεία της Σχολής του Βορρά.

Ο δάσκαλός μου Shinam Ilija JORGA, συχνά, αναρωτιέται στα μαθήματά του «πού έσπασε η αλυσίδα» στην εξελικτική πορεία του καράτε-ντο. Δηλαδή σε ποια ιστορική στιγμή το Καράτε απέβαλε τις κινεζικές του επιρροές και άρχισε να παίρνει την σημερινή του μορφή.

Αν κανείς επισκεφθεί το Σίμπουκαν, το «χόνμπου ντότζο» της σχολής ξιφομαχίας Τένσιν Σόντεν Κατόρι Σίντο Ρίου στη Ναρίτα της Ιαπωνίας και μπει στο δωμάτιο πίσω από την καμίζα όπου οι ασκούμενοι αφήνουν τα πράγματά τους κατά τη διάρκεια της προπόνησης θα δει ένα περίεργο θέαμα: στον τοίχο, δίπλα σε μια εικόνα του ιδρυτή της παράδοσης, του Ιιζάσα Τσοϊσάι Ιεανάο

Η εξάσκηση τεχνικών μάχης ξεκινά πολύ νωρίς για τον πολεμιστή. Πρώτα από όλα ξεκινά με την ενδελεχή μελέτη των πραγματειών περί στρατιωτικής στρατηγικής και κατασκοπείας, γνωστές συλλογικά ως μπουγκέι σιτσίσο. Αυτές οι πραγματείες, επτά στον αριθμό, περιέχουν

Η εμπιστοσύνη είναι υπέροχο πράγμα και η πραγματική εμπιστοσύνη είναι κάτι που κερδίζεται με τον καιρό. Στις πολεμικές τέχνες, η εμπιστοσύνη είναι κάτι απολύτως αναγκαίο καθώς αυτό που κάνουμε στο ντότζο δεν μπορεί να συμβεί χωρίς αυτήν: ασκούμαστε σε επικίνδυνες τεχνικές