Συνεντεύξεις

Κατ΄αρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνετε να με παρουσιάσετε μέσα από τις στήλες του Πανελλήνιου Οδηγού Πολεμικών Τεχνών. Ανήκω στην γενιά η οποία ήλθε σε επαφή με το Μπούντο μέσα από τις ταινίες των αρχών της δεκαετίας του ’70, μία εποχή που οι επιλογές εξάσκησης ήσαν πολύ περιορισμένες.

Ένας φίλος μου που εξασκούνταν στο Καράτε είχε πολλά βιβλία σχετικά με τις πολεμικές τέχνες και ήταν εκεί που πρώτη φορά διάβασα για το Αϊκίντο. Με γοήτευσε κι έτσι ξεκίνησα προπόνηση. Ευτυχώς για μένα υπήρχε ένα πολύ καλό ντότζο Αϊκίντο στο πανεπιστήμιο.

Η πρώτη σχετίζεται με τους ίδιους παράγοντες που σκιαγράφησα στην προηγούμενη ερώτηση: οι αρχικές μονάδες «γκοέφου» («Πέντε Φρουρές») που υπερασπίζονταν τα ανάκτορα και αστυνόμευαν την πρωτεύουσα επανδρώνονταν από δύο πολύ διαφορετικούς χώρους.

Θα μπορούσα να σας πω ίσως λίγα λόγια για τον Τάνι σενσέι, τον Μαμπούνι σενσέι δεν τον πρόλαβα, γνώρισα τον γιο του. Όταν γνώρισα τον Τσοτζίρο Τάνι ήμουν 15-16 χρονών και πήγαινα στο λύκειο. Εγώ ήμουν από την Ακίτα, στα βόρεια και πήγα στο Κανσάι για να τον δω –δύο χρόνια μετά

Ο Καρλ Φράιντεϊ είναι καθηγητής ιαπωνικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια. Έκανε το πρώτο του μεταπτυχιακό (μάστερ) στις Γλώσσες και Πολιτισμούς της Ανατολικής Ασίας στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας και συνέχισε με ένα δεύτερο μάστερ και ένα διδακτορικό στο Στάνφορντ∙ παράλληλα έχει παρακολουθήσει μαθήματα και έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά

Ξεκίνησα πριν από 30 χρόνια, όταν ήμουν 8 χρονών επειδή έβλεπα ταινίες πολεμικών τεχνών –τις ταινίες του Μπρους Λι κ.λπ.- και όπως όλα τα παιδιά έπαιζα ποδόσφαιρο στο δρόμο και πού και πού τσακωνόμουν.

Κατ’ αρχάς κανείς δεν ξέρει τι είναι το νιντζούτσου –υπάρχουν απλώς κάποιες μελέτες που έχουν γίνει σε ιστορικά κείμενα τα οποία αναφέρονται σε συγκεκριμένες περιόδους της ιαπωνικής ιστορίας όμως από εκεί και πέρα καθένας έχει τον δικό του ορισμό για το τι είναι νιντζούτσου.

Άρχισα να ασκούμαι όταν ήμουν τεσσάρων ετών γιατί ο πατέρας μου, ο Λάο Φατ Μανγκ ήταν δάσκαλος του Νυχιού του Αετού.

Θα θέλαμε να σας καλωσορίσουμε στην Ελλάδα και να σας ευχαριστήσουμε για τη σπάνια ευκαιρία να δούμε ένα δάσκαλο κουνγκ φου του δικού σας διαμετρήματος… Εγώ σας ευχαριστώ –παρεμπιπτόντως εκτός από δάσκαλος κουνγκ φου είμαι και γιατρός παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής και στην πραγματικότητα είμαι καλύτερος στην ιατρική παρά σ’ αυτό εδώ

Άρχισα να ασκούμαι στο τζούντο το 1968 (σημ. ο Ντέιβ Λόουρι γεννήθηκε το 1955). Ήμουν πολύ μικρόσωμος και με απασχολούσε το θέμα της ασφάλειάς μου παρότι ζούσα σε μια περιοχή που δεν ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνη. Θα πρέπει να έχετε κατά νου ότι στη δεκαετία του 1960, στις ΗΠΑ ο κόσμος ήξερε πολύ λίγα πράγματα για τα ιαπωνικά μπούντο