Πολύ συχνά ακούω ερωτήσεις του τύπου: γιατί ασχολείσαι με τις πολεμικές τέχνες, τι σημαίνουν για σένα. Υπάρχουν άπειρες σχεδόν απαντήσεις και ο κάθε ενασκούμενος μπορεί να έχει μια ξεχωριστή γνώμη ή και όχι.
Η ενασχόληση με τα χόμπι μας, προσφέρει μια μοναδική διέξοδο έκφρασης για το παιδί μέσα μας, το εσωτερικό μας παιδί, απολαμβάνοντας κάτι που του αρέσει, ένα παιχνίδι που το μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο, έναν κόσμο δημιουργίας, εξερεύνησης, ξενοιασιάς και χαράς, έναν ασφαλή χώρο δημιουργικής, προσωπικής έκφρασης που πολλές φορές στερήθηκε ως ανήλικος γιατί συνήθιζε να ικανοποιεί τις ανάγκες των άλλων καταπιέζοντας τις δικές του.
... Ο ανταγωνισμός και η προσπάθεια για νίκη αφαιρεί πολλές φορές την ελευθερία της προσωπικής έκφρασης αφού πρέπει να ακολουθηθούν συγκεκριμένοι κανόνες...
Αυτός είναι ένας βασικός λόγος για τον οποίο είμαι αντίθετη με την σχεδόν υποχρεωτική συμμετοχή σε αγώνες, φαινόμενο που παρουσιάζεται τελευταία σε κάποιες σχολές πολεμικών τεχνών. Ο ανταγωνισμός και η προσπάθεια για νίκη αφαιρεί πολλές φορές την ελευθερία της προσωπικής έκφρασης αφού πρέπει να ακολουθηθούν συγκεκριμένοι κανόνες, κανόνες που αποσκοπούν πάντα σε ένα αποτέλεσμα, τη νίκη.
Η έννοια του ‘εσωτερικού παιδιού’ βασίζεται στις εργασίες του Ελβετού ψυχαναλυτή Καρλ Γιουνγκ πάνω στο «θεϊκό παιδί». Το παιδί στο οποίο αναφέρθηκε για πρώτη φορά ο Ελβετός ψυχαναλυτής είναι το εσωτερικό παιδί του καθενός, το μικρό παιδί που του έχουν απαγορεύσει να εκφράζει τα αληθινά του συναισθήματα, που πρέπει να είναι καθώς πρέπει, που πρέπει πάντα να είναι καλό παιδί για να το αγαπούν.
Η προσωπικότητά μας διακρίνεται σε ανήλικα και ενήλικα τμήματα, σε ασυνείδητο και συνειδητό επίπεδο. Στο εσωτερικό παιδί (ΕΚΕΙΝΟ-κατά τον Φρόιντ) αντιστοιχεί ο συναισθηματικός μας κόσμος και οι εκδηλώσεις του. Ο εσωτερικός ενήλικας (ΕΓΩ) αντιπροσωπεύει τη λογική, τη σκέψη μας και την ανάληψη ευθυνών. Υπάρχει και ένα τρίτο φάσμα, ο «εσωτερικός κριτής» (ΥΠΕΡΕΓΩ) που προσθέτει την ηθική διάσταση της συνείδησή μας, είναι ο γονιός μέσα μας. Αυτά τα τρία επίπεδα συγκροτούν την ενήλικη προσωπικότητά μας, και όσο πιο αρμονικά συνυπάρχουν και αλληλοσυμπληρώνονται, δημιουργούν μια συγκροτημένη ενήλικη ταυτότητα.
Στα πρώτα έξι έτη της ζωής διαμορφώνεται η δομή του εγκεφάλου. Τα βιώματά μας χαράσσονται βαθιά και σχηματοποιείται έτσι η αυτοεκτίμηση, η εμπιστοσύνη στους άλλους, αν είμαστε άξιοι αγάπης κλπ.
Στο τέλος, οι δυο πιο βασικές μας ανάγκες είναι απλές:Έπονται η απόλαυση, η ευζωία δηλαδή και η καταξίωση.
Σύμφωνα με τη διακεκριμένη ψυχαναλύτρια Άλις Μίλλερ «δε μπορούμε να σβήσουμε τις ζημιές που έγιναν μέσα μας κατά την παιδική μας ηλικία, αφού δε μπορούμε να αλλάξουμε ούτε στο παραμικρό το παρελθόν μας. Μπορούμε όμως να αλλάξουμε και ν’ αναδιοργανώσουμε τον εαυτό μας και έτσι να ξανακερδίσουμε τη χαμένη μας ενότητα».
...Καταφεύγει σε αμυντικές στρατηγικές που εκδηλώνονται με πράξεις και συμπεριφορές γιατί δε μπορεί να ικανοποιήσει τις συναισθηματικές ανάγκες του εσωτερικού του παιδιού...
Με τη ‘σύνδεση’ αξιολογούμε την αξία μας, επιβεβαιωνόμαστε, γι’ αυτό και την έχουμε πολύ ανάγκη. Όταν κάποιος δεν έχει επαρκή επαφή με τα συναισθήματά του χάνει την επαφή με τις πραγματικές του ανάγκες. Καταφεύγει σε αμυντικές στρατηγικές που εκδηλώνονται με πράξεις και συμπεριφορές γιατί δε μπορεί να ικανοποιήσει τις συναισθηματικές ανάγκες του εσωτερικού του παιδιού.
Πρέπει όμως να ξέρουμε ότι το παιδί και ο ενήλικας μέσα μας δεν χρειάζεται πλέον να είναι εξαρτημένος από τον γονιό του. Έχουμε μεγαλώσει και μπορούμε να τα καταφέρουμε μια χαρά χωρίς τους γονείς μας. Είμαστε ελεύθεροι να φροντίσουμε τον εαυτό μας, απλά πολλές φορές δεν το ξέρουμε.
Μέσα από την ενασχόληση με τις πολεμικές τέχνες το εσωτερικό παιδί δεν καταπιέζει το δυναμικό του, μπορεί να εκφράζει αυτό που νιώθει, κάνει πόλεμο, μάχεται για τη ζωή του, νικάει τους αντιπάλους του, μετράει τις δυνάμεις του, επιβιώνει, συνεργάζεται, μαθαίνει πότε πρέπει να αντιπαρατεθεί και πότε να αποσυρθεί, γίνεται ήρωας, νικάει, θέτει όρια, κανόνες, αναπτύσσει τη συνεργασία και την ουσιαστική επαφή με άλλα μέλη με κοινά ενδιαφέροντα, είναι αυθεντικό. Καλύτερα κανείς να είναι αυθεντικός, παρά καλό παιδί.
Στο περιβάλλον μιας σχολής πρέπει να νιώθει κανείς ασφαλής και χαρούμενος είτε είναι ενήλικας είτε ανήλικος. Πρέπει να ερωτάται, να μπορεί να διαφωνεί και να έχει αντιπαραθέσεις με πολιτισμένο τρόπο, πρέπει να νιώθει σημαντικός και ξεχωριστός αλλά και μέλος του συνόλου. Όταν οι προσωπικές του ανάγκες εκπληρώνονται, τότε είναι έτοιμος να φροντίσει και για το καλό του συνόλου.
Νιώθετε χαρά, ευφορία, όρεξη για σκανταλιές και πειράγματα αλλά και πρωτόγνωρη συγκέντρωση και απορρόφηση όταν πηγαίνετε για εξάσκηση ή στη διάρκεια αυτής; Επιστρέφετε στο σπίτι νιώθοντας πληρότητα; Να είστε σίγουροι ότι έχετε ικανοποιήσει τις ανάγκες του εσωτερικού σας παιδιού και έχετε γίνει ο καλύτερος γονέας που θα μπορούσε να έχει.
Κατά την Άλις Μίλλερ, «Το εσωτερικό σας παιδί είναι εκεί, στην καρδιά της ύπαρξής σας. Χρειάζεται έναν καλό γονέα που να του δίνει την πρώτη θέση. Λαχταρά εσάς και την αγάπη σας, ο καθένας έχει ανάγκη να βιώσει την αγάπη για το παιδί που έχει μέσα του, διαφορετικά δε θα μάθει ποτέ στη ζωή του τι σημαίνει η λέξη αγαπώ».
Σοφία Ξυγαλά
Κερδίσατε 2 δωρεάν μαθήματα γνωριμίας στις συνεργαζόμενες σχολές του Πανελλήνιου Οδηγού Πολεμικών Τεχνών!
