Για τον Γιάννη Κωστελίδη, ο μήνας που διανύουμε θα του μείνει βαθιά χαραγμένος στη μνήμη. Αφενός γιατί κατέκτησε το πρώτο του μετάλλιο σε διοργάνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης Τζούντο-EJU (Naples Cadet European Cup) και αφετέρου γιατί η συγκεκριμένη διάκριση συνοδευόταν και από τον εθνικό μας ύμνο, στο άκουσμα του οποίου παραδέχθηκε ότι ένιωσε «ανατριχίλα». Παράλληλα, λίγα 24ωρα αργότερα, στη Θεσσαλονίκη αυτή τη φορά, πανηγύρισε την κατάκτηση του τίτλου στα υπερβαρέα του Πανελλήνιου πρωταθλήματος νέων ανδρών και νέων γυναικών, ανοίγοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μια χρονιά, κατά τη διάρκεια της οποίας ο νεαρός αθλητής κοιτάζει ψηλά, έχοντας και το πλεονέκτημα της εξαιρετικής ψυχολογίας στην οποία βρίσκεται μετά τις πρόσφατες επιτυχίες.
Στις δηλώσεις που έκανε στο επίσημο site της ΕΟ Τζούντο, ο Κωστελίδης που τον επόμενο μήνα κλείνει τα 17, δεν έκρυψε ότι έχει υψηλούς στόχους, όμως λόγω και του νεαρού της ηλικίας του, θα ήθελε να τους υλοποιεί βήμα-βήμα.
Ο λόγος στον Ιωάννη Κωστελίδη:– Για το πρώτο του μετάλλιο σε διοργάνωση της EJU: «Η ψυχολογία μου έχει ανέβει μετά την επιτυχία στην Ιταλία και φάνηκε και στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα της Θεσσαλονίκης. Νιώθεις ότι η σκληρή προπόνηση δεν πάει χαμένη».
– Για τη διαχείριση τέτοιων επιτυχιών από έναν αθλητή της ηλικίας του: «Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι. Άλλωστε είναι μόνο μια αρχή. Δεν θέλω να μείνω μόνο σε αυτό το μετάλλιο. Υπάρχουν ισορροπίες που πρέπει να κρατήσω γιατί υπάρχουν τόσοι αγώνες που με περιμένουν και πρέπει να είμαι έτοιμος. Δεν το έχω πάρει πάνω μου. Σκύβω το κεφάλι και δουλεύω πιο σκληρά».
– Για την επιλογή του να κάνει πρωταθλητισμό, χάνοντας κάποια πράγματα από την προσωπική του ζωή: «Κάνεις τις επιλογές σου. Πρέπει να κάνεις θυσίες. Κυνηγάς τους στόχους σου, αφήνοντας πίσω σου κάποια πράγματα που κάνουν οι συνομήλικοί σου. Είναι απαραίτητο διαφορετικά σε αποσπά από τους στόχους που θέλεις να πετύχεις. Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι υποχρεωτικό».
– Για τα όνειρά του σχετικά με το τζούντο: «Δεν είναι μυστικό ότι όνειρο κάθε αθλητή είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Και όταν μάλιστα συνοδεύονται από ένα μετάλλιο, το όνειρο αυτό είναι ακόμα πιο συναρπαστικό».
– Για τις θυσίες που θα πρέπει να κάνει μέχρι το 2028, οπότε και θα έχει την απαιτούμενη εμπειρία για να διεκδικήσει πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες: «Θα δείξει η πορεία. Δεν ξέρω τι μπορεί να αλλάξει στο μέλλον. Δεν θέλω να το σκέφτομαι αυτή τη στιγμή. Συνεχίζουμε έτσι και όπου πάει. Μακάρι να είμαι δυνατός και έτοιμος εκείνη τη στιγμή για να κάνω ένα όνειρο πραγματικότητα».
– Για τους αγωνιστικούς του στόχους μέσα στο 2023: «Αγώνες και μετάλλια. Θέλω να βρίσκομαι στα μετάλλια του Ευρωπαϊκού Ολυμπιακού Φεστιβάλ Νεότητας αλλά και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Όμως προχωράω βήμα-βήμα».
– Για το πως ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το τζούντο: «Σε ηλικία τεσσάρων ξεκίνησα για πλάκα, όταν με πήγαν οι γονείς μου σε ένα σωματείο. Να ασχολούμαι με κάτι και να μην κάθομαι σπίτι. Στην πορεία είδαν ότι μπορώ να πετύχω κάτι παραπάνω και άρχισα να το παίρνω πιο σοβαρά. Άλλαξα σύλλογο, πήγα στον ΕΟΣ Αχαρνών και από τότε ανεβαίνω σιγά-σιγά».
– Για τον τρόπο που συνδυάζει σχολείο και τζούντο: «Η αλήθεια είναι πως δεν μου αρέσει το διάβασμα. Έχω πάρει ήδη το άνευ για εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, αλλά δεν ξέρω εάν θα το χρησιμοποιήσω. Η οικογένειά μου διαθέτει μια επιχείρηση (σ.σ. οικοδομικά υλικά), με την οποία λογικά θα ασχοληθώ κι εγώ στο μέλλον».
– Για το πως ένιωσε την ώρα που παιάνιζε ο εθνικός μας ύμνος στη Νάπολη, με αφορμή του δικό του χρυσό μετάλλιο: «Ήμουν ενθουσιασμένος που σήκωσα ψηλά την ελληνική σημαία σε έναν τόσο μεγάλο αγώνα. Συγκινημένος. Ανατριχίλα. Σκεφτόμουν εκείνη τη στιγμή ότι το μετάλλιο αυτό αποτελεί ανταμοιβή για τους κόπους μου».
Από επιστολή της ΕΟΤ
