Ασυναίσθητα, όλοι μας έχουμε αφουγκραστεί την αντίληψη που θεωρεί πως η πολεμική τέχνη μας βοηθάει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και προάγει την ηθική και τη σωστή συμπεριφορά.
Είναι σημαντικό να εξετάσουμε αυτή την πεποίθηση από μία βαθύτερη ανάλυση ως προς την ορθότητά της. Κατά πόσο μία πολεμική τέχνη μας βοηθάει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και πόσο μπορεί η εξάσκηση σε αυτές να βοηθήσει στη διάπλαση και ηθικοποίηση του χαρακτήρα μας;
Αδιαμφισβήτητα, η πραγματική πολεμική τέχνη επιθυμεί να διαπλάσει και ηθικά τον άνθρωπο ο οποίος ασχολείται με αυτή. Αυτό απορρέει από το γεγονός πως και οι ίδιες είναι αθλήματα με στέρεο πνευματικό υπόβαθρο και επιθυμούν να διαπλάσουν τον ασκούμενο σε αυτές σε όλα τα επίπεδα.
Όμως, αυτή είναι η μία όψη. Σε όσους έχουν υπάρξει σε χώρους πολεμικών τεχνών, είτε ως αθλητές είτε ως ασκούμενοι, θα έχουν σίγουρα γίνει μάρτυρες αυτού του φαινομένου: ανθρώπων που φουσκώνουν από αλαζονεία επειδή αισθάνονται ‘’δυνατοί’’ και ασκούν βία και εξουσία σε άλλους, προσπαθώντας να προκαλέσουν φόβο. Έχουμε δει δασκάλους οι οποίοι καταχρώνται της εξουσίας τους προκειμένου να ασκούν ψυχολογική και σωματική βία σε επίδοξους ασκούμενους. Θα έχουμε δει ασκούμενους να χτυπούν ψυχολογικά άλλα άτομα λέγοντας ‘’εδώ δεν ήρθες για να κάνεις μπαλέτο, εδώ ήρθες και θα τρως ξύλο’’.
Από αυτό λοιπόν, μπορούμε να συμπεράνουμε πως δεν είναι μόνο η άσκηση στην πολεμική εκείνη που βοηθάει έναν άνθρωπο να αποκτήσει ηθικές αρχές. Σίγουρα μπορεί να βοηθήσει έναν άνθρωπο να εναρμονιστεί με έναν προγραμματισμό και με την αναγκαιότητα του σεβασμού κάποιων κανόνων. Αλλά αυτό προϋποθέτει ανοιχτό πνεύμα, ψήγματα παιδείας και ευγένειας που πρωτίστως ένας άνθρωπος φέρει από το σπίτι στο οποίο μεγαλώνει. Ένας άνθρωπος φουσκωμένος από αλαζονεία μέσα από την εξάσκηση στην πολεμική τέχνη, όχι μόνο δε θα γίνει καλύτερος, αλλά θα αφήσει τον κακό εαυτό του να τον κυριεύσει εντελώς.
Η αλήθεια είναι πως η ηθική δεν υπάρχει αποκλειστικά ή μόνο σε κάποιους χώρους ή επαγγέλματα. Οι άνθρωποι είτε είναι δάσκαλοι πολεμικών τεχνών, είτε μανάβηδες και μπακάληδες, μπορούν να είναι το ίδιο ηθικοί ή ανήθικοι. Είναι θέμα ανθρώπου και όχι του χώρου στον οποίο εργάζεσαι.
Ας έχουμε εκείνη την ανατροφή η οποία θα έχει σπείρει μέσα μας την επιθυμία να θέλουμε να προοδεύσουμε ακόμα περισσότερο, τη διάθεση να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι καταπολεμώντας τις αδυναμίες μας.
Mαρία Σκαμπάρδώνη
