Το Αϊκίντο αποτελεί μία από τις δημοφιλέστερες πολεμικές τέχνες της Ιαπωνίας, η οποία διδάσκει την αυτοάμυνα, χωρίς όμως να επιθυμεί να βλάψει τον αντίπαλο. Ιδρυτής της τέχνης θεωρείται ο σπουδαίος Μοριχέϊ Ουεσίμπα (1883-1969) μία από τις μεγαλύτερες μορφές των Ιαπωνικών πολεμικών τεχνών, ο οποίος μελέτησε για πολλά χρόνια διάφορες πολεμικές τέχνες της Ιαπωνίας και μέσα σε αυτές εισήγαγε μερικές δικές του τεχνικές που αφορούσαν την ακινητοποίηση και τον αφοπλισμό του αντιπάλου. Έτσι, το τελικό αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία της πολεμικής τέχνης του Αϊκίντο, στις αρχές του 20ου αιώνα. Δανείζεται πάρα πολλά στοιχεία από το Ζίου Ζίτσου και αυτό διότι ο ιδρυτής της πριν φτάσει στη δημιουργία της πέρασε μέρος της ζωής του μελετώντας διάφορες πολεμικές τέχνες, προσθέτοντας μέσα σε αυτές και δικά του στοιχεία, καταλήγοντας σε ένα δικό του σύστημα μάχης.
Το Αϊκίντο χαρακτηρίζεται από κυκλικές κινήσεις, οι οποίες στοχεύουν στο να ακινητοποιήσουν και όχι να βλάψουν τον αντίπαλο. Βασίζεται περισσότερο στην αυτοσυγκέντρωση και την προσοχή στον αντίπαλο, παρά στη μυϊκή δύναμη. Δεν είναι τυχαίο πως χαρακτηρίζεται ως η ‘’πολεμική τέχνης της ειρήνης’’ και η τέχνη της μη αντίστασης. Το Αϊκίντο θυμίζει σε πολλές τεχνικές το Judo, συνδυάζει λαβές, ακινητοποιήσεις, χτυπήματα και εξάσκηση με διάφορα όπλα.
Το Αϊκίντο δεν επιθυμεί να προκαλέσει ποτέ κακό, διότι όπως έλεγε και ο ιδρυτής του:
«Το Αϊκίντο δεν βασίζεται σε όπλα ή στην ωμή δύναμη. Αντιθέτως, θέτουμε τους εαυτούς μας σε αρμονία με τη φύση, διατηρούμε την ηρεμία μέσα μας, και αποφεύγουμε την πρόκληση καταστροφής και το θάνατο.» Ο σεβασμός στον αντίπαλο και η αποφυγή πρόκλησης σοβαρής βλάβης ακόμα και σε αυτόν είναι απαραίτητος και συμβάλλει στην ανάπτυξη ανώτερων ηθικών αξιών για τον άνθρωπο και ασκούμενο.
Το Αϊκίντο είναι μία πολεμική τέχνη υψηλής αισθητικής και αξιοποίησης των βαθύτερων πνευματικών ικανοτήτων του ανθρώπου, διδάσκει την αρετή του σεβασμού και καλλιεργεί διάφορες νοητικές και σωματικές ικανότητες, όπως τον έλεγχο της ισορροπίας, τον έλεγχο του χρονισμού και της απόστασης. Παράλληλα, καλλιεργεί την ευαισθησία, το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο και το περιβάλλον, βοηθώντας στην καλλιέργεια της ηθικής αρετής του ανθρώπου.
Οι αρχάριοι ασκούμενοι του Αϊκίντο φοράνε μία λευκή στολή η οποία ονομάζεται αϊκιντόγκι και οι πιο προχωρημένοι ένα φαρδύ, μαύρο ή μπλε, παραδοσιακό παντελόνι, τη χάκαμα. Η εξάσκηση γίνεται σε στρώματα (τατάμι).
Το Αϊκίντο αποτελεί μία από τις ωραιότερες πολεμικές τέχνες και μπορεί να διαπλάσει έναν ελεύθερο και παράλληλα ενσυνείδητο άνθρωπο. Ίσως να γίνεται και περισσότερο απαραίτητη μέσα σε μία ιδιαίτερα σκληρή, απρόσιτη και ανταγωνιστική κοινωνία. Είναι μία πολεμική τέχνη ικανή να υπενθυμίσει στον άνθρωπο βασικές αρχές ανθρωπισμού και αλληλοσεβασμού.
Μαρία Σκαμπαρδώνη
