Επειδή συνδέουμε πάντοτε τις γιαπωνέζικες πολεμικές -μαχητικές τέχνες με το Budo, πρέπει να κάνουμε σαφές ότι το καράτε δεν είναι γιαπωνέζικο.....εισήχθη απ την Κίνα και αναπτύχθηκε στην Οκινάβα από ντόπιους δασκάλους, ως Shorinji kempo αρχικά και στη συνέχεια ως okinawa-te με τον γενικότερο όρο και εξειδικευμένα πλέον με τις διάφορες οικογενειακές μεθόδους "ryu".
Oι Οκιναβέζοι λοιπόν, δεν είχαν καμιά παιδεία ως προς το Budo...είχαν εντελώς διαφορετική κουλτούρα από τους Ιάπωνες και δεν προσέγγιζαν το καράτε ως πολεμική τέχνη, αλλά ως τέχνη αυτοάμυνας και παιδαγωγικοδιαπλαστικής μεθόδου.
Ωστόσο, απ τη στιγμή που το καράτε πέρασε στην μητροπολιτική Ιαπωνία αρχής γενομένης με τον Μάστερ Gishin Fynakoshi, επιχειρήθηκε η ένταξη του στις τέχνες του Budo, σε μια εποχή βέβαια ετεροχρονισμένη, αφού η κάστα των σαμουράι που "υποτίθεται" ότι εξέφραζε τις αρχές του Budo και των κανόνων του Bushido, είχε εκλείψει πολλές δεκαετίες πριν.....
Ο ίδιος ο μάστερ Funakoshi, θέλοντας να βρει τρόπους να δώσει στην τέχνη του περισσότερη κοινωνική αποδοχή, επέλεξε ακολουθώντας το παράδειγμα του μάστερ Jigoro Kano, ο οποίος εμπνεύστηκε και δημιούργησε το Judo, δίνοντας του παράλληλα τον χαρακτήρα του ανταγωνιστικού αθλήματος κατά τα δυτικά πρότυπα, να υιοθετήσει τον όρο "do" δρόμος, αντί του όρου "Jutsu" τεχνική, διαχωρίζοντας τη θέση του από την αυστηρή μιλιταριστική Ιαπωνική αντίληψη.
Κατά την προσωπική μου άποψη, αυτό που εισήχθη στο δυτικό κόσμο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ήταν το γιαπωνέζικο καράτε, αυτό δηλαδή που αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε μετά τον θάνατο του μάστερ Funakoshi και το οποίο επαναεπιχείρησε να εντάξει το καράτε στις έννοιες Budo - Bushido, έκανε τον κύκλο του και μπήκε πλέον σ έναν καινούργιο κύκλο διερεύνησης και προσδιορισμού τις ταυτότητας του.
Θεωρώ ότι είναι ευτυχές για το καράτε που γίνετε αυτό, γιατί δεν μένει στάσιμο, είναι ζωντανό και κρατάει την επαφή του με την παγκόσμια εξελισσόμενη κοινότητα.
Θεωρώ επίσης ότι οι σχολές - σύλλογοι του καράτε, δεν πρέπει να μετασχηματίζονται σε πολυκαταστήματα παροχής υπηρεσιών μαχητικών- τεχνών και γυμναστικών προγραμμάτων...
Είναι απολύτως αποδεκτό να συνδυάζεις μία ίσως και δύο τέχνες, προκειμένου να εμπλουτίσεις το γνωστικό αλλά και πρακτικό επίπεδο τεχνικής επάρκειας των μελών σου, αλλά να μην μπαίνεις σε κερδοσκοπική λογική πολυκαταστήματος!
Σταύρος Σταυριανίδης
