Η περιγραφή της γιορτής Οτσαγιαγκότεν είναι ένα μοναδικό ιστορικό ντοκουμέντο για τις πολεμικές τέχνες το οποίο αποκαλύφθηκε από τον ιστορικό Τοκασίκι Ικέν (Tokashiki Iken). Είναι το πρόγραμμα του τελευταίου εορτασμού του Κινέζου απεσταλμένου Ζάο Ζιν (Xhao Xin) στην Οκινάουα το 1867.
Η παράσταση είχε τρία μέρη. Το ένα αφορούσε πολεμικές τέχνες. Το πρόγραμμα των πολεμικών τεχνών είχε ως εξής:
1. Τίνμπε και Ρότσιν (ασπίδα από καβούκι χελώνας και δόρυ) από το Μαέντα Τσίκου (Maeda Chiku).
2. Μπο-Τζούτσου εναντίων Σάι-Τζούτσου από τους Μαέντα Τσίκου και Αραγκάκι Τσούτζι (Maeda Chiku, Aragaki Tsuji).
3. Σέισαν Κάτα από τον Αραγκάκι Τσούτζι (Aragaki Tsuji).
4. Μπο-Τζούτσου εναντίον Τούντι (Τούντι είναι το παλιό όνομα του Καράτε) από τους Μαέντα Τσίκου και Αραγκάκι Τσούτζι (Maeda Chiku, Aragaki Tsuji).
5. Τσισάκουκιουν (οκιναβέζικο όνομα για το μικρό ραβδί) από τον Αραγκάκι Τσούτζι (Aragaki Tsuji).
6. Τίνμπε εναντίον Μπο-Τζούτσου από τους Τομούρα Τσικουντόν και Αραγκάκι Τσούτζι (Tomura Chikudon, Aragaki Tsuji).
7. Τέσακου (Σάι Κάτα) από τον Μαέντα Τσίκου (Maeda Chiku).
8. Κυουσό-Τζούτσου (ζωτικά σημεία πίεσης) από τους Μαέντα Τσίκου και Αραγκάκι Τσούτζι (Maeda Chiku, Aragaki Tsuji).
9. Σαμπό (Μπο Κάτα) από τον Ικεμιγιαγκουσούκου Σουσάι (Ikemiyagusuku Shusai). Το «Σουσάι» είναι τίτλος που δινόταν σε αγόρια αριστοκρατικής καταγωγής, τα οποία αργότερα θα υπηρετούσαν το Βασιλιά.
10. Σουπερίμπεϊ Κάτα από τον Τομούρα Τσικουντόν (Tomura Chikudon).
Το ενδιαφέρον σημείο σε αυτό το πρόγραμμα είναι ότι τα Κάτα, Σεϊσάν και Σουπερίμπεϊ (Seisan, Superimpei), που συναντώνται και στο Γκότζου-Ρύου (Goju-Ryu), εξασκούνται δημοσίως προτού καν ο Δάσκαλος Χιγκασιόνα (Higashionna) μεταβεί στην Κίνα. Εύλογα αναρωτιέται κανείς, μήπως ο Δάσκαλος Χιγκασιόνα γνώριζε τα Κάτα αυτά πριν το ταξίδι του στην Κίνα;
Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι ότι οι συμμετέχοντες στις επιδείξεις προέρχονται από το χωριό Κούμε (Kume), εκεί όπου είχαν εγκατασταθεί οι λόγιοι απεσταλμένοι του Αυτοκράτορα Μινγκ (Ming) το 1368 και το οποίο φημίζεται ως κέντρο των πολεμικών τεχνών μέχρι και σήμερα.
• Έχουμε αποδείξεις ότι οι κινεζικές πολεμικές τέχνες ήταν ήδη στην Οκινάουα τουλάχιστον από το 1687.
• Έχουμε γραπτή αναφορά στον επιτυχημένο δάσκαλο πολεμικών τεχνών με το όνομα Κουσανκού (Kushanku), στην Οκινάουα, το 1762.
• Γνωρίζουμε ότι το Καράτε υπό την επωνυμία «Τούντι-Τζούτσου» (Toudi-Jutsu) παρουσιάστηκε δημοσίως το 1867.
• Γνωρίζουμε ότι τα Κάτα με τις ονομασίες «Σεϊσάν» και «Σουπερίμπεϊ» υπήρχαν πριν ο Δάσκαλος Χιγκασιόνα τα εισάγει στην Οκινάουα.
• Γνωρίζουμε ότι το οκιναβέζικο Κάτα χρονολογείται τουλάχιστον 327 χρόνια πριν με το Κάτα Γουανκάν (Wankan).
• Γνωρίζουμε ότι το καράτε δεν είναι τόσο «μυστικό» και απόκρυφο, όσο έχουμε οδηγηθεί να πιστεύουμε, από τη στιγμή που υπάρχουν αποδείξεις ότι Οκιναβέζοι Καρατέκα το παρουσίασαν σε επίσημη τελετή (ορισμένοι Ιάπωνες θα πρέπει επίσης να ήταν εκεί και να παρακολούθησαν).
• Γνωρίζουμε ότι η εξάσκηση των Κάτα είναι αυτό που διέσωσε το Καράτε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
• Γνωρίζουμε ότι τα όπλα έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην εκπαίδευση του Καράτε. Επτά από τις δέκα επιδείξεις ήταν με όπλα. Δύο ήταν με άοπλα Κάτα και μία αφορούσε ζωτικά σημεία πίεσης. Καμία επίδειξη δεν περιείχε ελεύθερη μάχη ή φιλικό αγώνα.
Κείμενο-Φωτογραφία: Κατερίνα Λουκοπούλου
Πηγή: The Karate Tapestry - Μέρος 3, There’s a Beginning Somewhere, 26 Μαΐου, 2015
