"Σημασία δεν έχει τόσο, το να ξέρεις, τι πρέπει να κάνεις, αλλά περισσότερο το να κάνεις, αυτό που ξέρεις"
Πως βρεθήκατε αναμεμειγμένος με το νιντζούτσου; Μπορείτε να μας δώσετε ένα σύντομο βιογραφικό σας; Με το νιντζούτσου ήρθα σε επαφή το 1981 στην Γερμανία, όπου είχα πάει λόγω σπουδών, παίρνοντας μέρος εντελώς τυχαία σε κάποιο σεμινάριο με τον Μοσέ Καστίλ, ο οποίος έκτοτε έγινε και ο δάσκαλός μου. Η συνάντηση αυτή ήταν καταλυτικής σημασίας για την περεταίρω συνέχειά μου στο δρόμο των πολεμικών τεχνών. Από την στιγμή εκείνη κατάλαβα, ότι η τέχνη αυτή είναι αυτό που τελικά ψάχνω και δόθηκα ολοκληρωτικά σε αυτήν. Η εκπαίδευσή μου στις πολεμικές τέχνες είχε ξεκινήσει κάπου 10 χρόνια πριν το γεγονός αυτό με το καράτε, από όπου προήλθαν και οι βάσεις μου. Στα πλαίσια της τότε νεανικής μου ανησυχίας μαθήτευσα στη συνέχεια και σε άλλες τέχνες, όπως π.χ. το κουνγκ-φου. Αναφέρω συνειδητά τις δυο αυτές τέχνες, γιατί με πήρε πολύ χρόνο να αντιληφθώ τις κινησιολογικές διαφορές μιας «ιαπωνικής» και μιας «κινέζικης» τέχνης. Σε κάθε περίπτωση από το 1981 και μετά προσπαθώ να εμπεδώσω, αυτό που σήμερα λέμε «νιντζούτσου», όσο καλύτερα μπορώ.
Σε τι διαφέρει το νιντζούτσου από τις άλλες ιαπωνικές πολεμικές τέχνες, ποια είναι τα κυρίως χαρακτηριστικά του; Αν ξεκινήσουμε με τα χαρακτηριστικά «νιντζούτσου», θα είναι ευκολότερο να δούμε και τις διαφορές του, αν αυτές υπάρχουν, από τις άλλες ιαπωνικές πολεμικές τέχνες. Τα κύρια χαρακτηριστικά του, κατά την άποψή μου πάντα, είναι τρία: Πρώτο, η πολύ στενή σχέση του με την «ανθρώπινη θέληση για επιβίωση», δεύτερο, το γεγονός, ότι απευθύνεται ανεξαιρέτως σε όλους εκείνους που, χωρίς απαιτούμενες προϋποθέσεις και πιεστικούς στόχους, ενδιαφέρονται να ανακαλύψουν τις κρυφές ικανότητές τους και να επανεξετάσουν τον συνήθη τρόπο σκέψης τους και τρίτο η αναπόφευκτη επιρροή του στην εκτός «ντότζο», καθημερινή ζωή του ασκούμενου. Αυτό σημαίνει, ότι δεν αγωνίζομαι για μια κατάταξη, για μια θέση, για ένα μετάλλιο. Αγωνίζομαι μόνο, για να παραμείνω ζωντανός. Αυτό σημαίνει, ότι έχω καταλάβει, τι σημαίνει «ζωή» και «θάνατος», τι σημαίνει «ανθρώπινο όν» και «μηχανή» και σε τελευταία ανάλυση τι σημαίνει «πόλεμος» και «ειρήνη». Και ακριβώς με την τελευταία αυτή λέξη, δηλαδή «ειρήνη», τεκμηριώνεται και η διαφορά, επαναλαμβάνω, αν αυτή υπάρχει, από τις άλλες, ιαπωνικές και μη, πολεμικές τέχνες, οι οποίες σκοπό έχουν την ανάδειξη ενός νικητή σε μια αναμέτρηση σε συνθήκες «ειρήνης».
Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας αμφισβητείται η ιστορική βάση του νιντζούτσου. Αν λάβουμε δε υπόψη τη διαστρέβλωση που επιφέρουν οι ταινίες του Χόλυγουντ και η υπερβολική εμπορευματοποίηση της τέχνης από κάποιους εκπαιδευτές τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ομιχλώδη. Τι έχετε να μας πείτε γι αυτό το θέμα; Θα μου επιτρέψετε να φέρω αντίρρηση στο γεγονός, ότι αμφισβητείται η ιστορική βάση του νιντζούτσου. Αυτή δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, είναι καταγραμμένη γύρω στον 11ο αιώνα. Αυτό που μπορεί να αμφισβητηθεί, είναι, αν αυτό που εμείς σήμερα λέμε νιντζούτσου, είναι πράγματι εκείνο! Σε ότι αφορά στην εμπορευματοποίηση της τέχνης, αυτή θα γίνεται πάντα, είτε το θέλουμε είτε όχι. Αυτή είναι η ζωή. Είναι λοιπόν θέμα του καθενός από μας, να προσπαθήσει να βρει την αλήθεια. Και αυτό δεν είναι φυσικά και τόσο εύκολο.
Αυτές τις ημέρες κυκλοφορεί στην Ελλάδα και το νέο σας βιβλίο «GYOKKO RYU-KOSSHI JUTSU - Η σχολή της διαμαντοστολισμένης τίγρης», θέλετε να μας πείτε 2 λόγια περί τίνος πρόκειται; Πολύ ευχαρίστως. Η σχολή της «Gyokko Ryȗ Kosshijutsu» είναι η παλαιότερη των εννέα πολεμικών σχολών του Μπούτζινκαν και κατά τον σενσέι Χατσούμι αποτελεί τον πυρήνα της πολεμικής εκπαίδευσης του ταϊτζούτσου, της άοπλης μάχης σώμα με σώμα, αλλά και την βάση των μετέπειτα σχολών. Το γενεαλογικό δένδρο των σόκε της σχολής αυτής τεκμηριώνεται περίπου ως το 1150, όπου τοποθετείται και η συγγραφή των παπύρων της Γκιόκκο Ρίου. Αποτελείται βασικά από οκτώ κεφάλαια: τρία από αυτά αναφέρονται στις μαχητικές στάσεις, στις αποφυγές από επίθεση με σπαθί και στις φόρμες των πέντε στοιχείων, δυο κεφάλαια στις οκτώ βασικές τεχνικές της άοπλης μάχης και τρία κεφάλαια αναφέρονται στα ισάριθμα επίπεδα τεχνικών της σχολής.
Τι σημαίνει μπούντο για εσάς; Αυτό ακριβώς που σημαίνει: ο δρόμος του πολεμιστή! Βέβαια σήμερα ο «πόλεμος» δεν έχει την ίδια σημασία με αυτήν της Ιαπωνίας του 15ου αιώνα! Τότε δεν υπήρχε ο όρος «μπούντο» αλλά «μπουγιούτσου», που αναφερόταν απλά και μόνο στην πολεμική δεξιοτεχνία και ικανότητα, δηλαδή με έμφαση στο αποτέλεσμα. Ο όρος «μπούντο» εμφανίστηκε αργότερα, όταν τέλειωσαν οι σκοτωμοί, και η έμφαση μετατέθηκε στην δραστηριότητα ασκούμενου, που αποσκοπεί πια στον εσωτερικό κόσμο του. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η διαφορά των όρων «πολεμική τέχνη» και «πολεμικό σπορ». Στο σπορ μας ενδιαφέρει η έκβαση, δηλαδή καθαρά το αποτέλεσμα, ενώ στην τέχνη μας ενδιαφέρει η διαδικασία και η πράξη, ενώ το αποτέλεσμα έχει δευτερεύουσα σημασία και παραμένει ανοιχτό. Για να μη μακρηγορώ, ο δρόμος του πολεμιστή σήμερα έχει να κάνει περισσότερο με την προσωπική ολοκλήρωση, ατομική καταξίωση και τον αυτοέλεγχο.
Ποιος είναι ο σκοπός της εξάσκησης στο νιντζούτσου σήμερα; Με βάση τα λεγόμενα των προηγούμενων ερωτήσεων ο ασκούμενος στο νιντζούτσου σήμερα θα πρέπει να καταλάβει δυο πράγματα: Πρώτον: το νιντζούτσου είναι μια πολεμική τέχνη πολύ σκληρή και βάναυση, που σε φέρνει πολύ κοντά στο θάνατο, μια τέχνη με τεράστιο υπόβαθρο σωματικής άσκησης και φιλοσοφίας, που δημιουργήθηκε από την αναγκαιότητα για επιβίωση και ως εκ τούτου δεν γνωρίζει κανόνες και η οποία εξελίχθηκε σε ένα άκρως αποτελεσματικό μέσο διεξαγωγής μάχης. Ο ασκούμενος πρέπει να καταλάβει καλά, τι σημαίνει «ζωή» και «θάνατος». Δεύτερον: Ο πολεμιστής κερδίζει πρώτα την μάχη ενάντια στον μεγαλύτερο αντίπαλό του, τον Εαυτό του. Γνωρίζει τις αδυναμίες και τα πάθη του και τα ελέγχει. Μαθαίνει να βλέπει πίσω από την επιφάνεια των πραγμάτων και διακρίνει τα προβλήματα, πριν ακόμα αυτά γίνουν ορατά. Μαθαίνει να βλέπει τον κόσμο με άλλα μάτια, να αξιολογεί και τελικά να αγαπά το ανεκτίμητο αυτό δώρο που του χάρισε η φύση, την ζωή. Γίνεται δηλαδή καλύτερος Άνθρωπος. Αν ο ασκούμενος καταφέρει να συνδυάσει αυτά τα δύο, τότε κερδίζει και αποκτά την «μαύρη ζώνη» στη ζωή.
Έρχεστε συχνά στην Ελλάδα. Τι γνώμη έχετε για το επίπεδο των ασκούμενων και τι συμβουλή θα είχατε να τους δώσετε για να βελτιωθούν στην εξάσκησή τους; Το επίπεδο είναι καλό. Όσοι έχουν καταλάβει, ποιοι είναι και που θέλουν να πάνε, βρίσκονται σε πολύ καλό δρόμο. Η συμβουλή για βελτίωση που θέλω να δώσω, είναι να μην χάνουν τον δρόμο τους και να παραμένουν πιστοί στην βάση, που τους επέδειξε ο δάσκαλός τους. Η βασική εκπαίδευση είναι το παν.
Κάπου εδώ τελειώσαμε. Υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλατε να πείτε; Σκληρή δουλειά, κουράγιο, υπομονή και θάρρος, γιατί σημασία δεν έχει τόσο, το να ξέρεις, τι πρέπει να κάνεις, αλλά περισσότερο το να κάνεις, αυτό που ξέρεις.
Σας ευχαριστώ πολύ για αυτή την συνέντευξη Ένα μεγάλο ευχαριστώ και από πλευράς μου.
*Πληροφορίες για τη διάθεση του βιβλίου «GYOKKO RYU-KOSSHI JUTSU - Η σχολή της διαμαντοστολισμένης τίγρης» : 6937 388758 και 210 8646042
