Όταν ξεκινάει κανείς μια πολεμική τέχνη, είναι αναπόφευκτο ο ενθουσιασμός να συνοδεύεται και από κάποια ανησυχία. Φυσικά αυτή συνδέεται με το νέο, άγνωστο περιβάλλον στο οποίο μπαίνει και αφορά κυρίως τα πρώτα μαθήματα. Αναρωτιέται λοιπόν: "Θα κάνω λάθη;" Με την τελευταία λέξη αναφέρεται αποκλειστικά στα τεχνικά λάθη. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το πραγματικό λάθος του αρχάριου.
Το ότι θα γίνουν (και θα γίνονται) λάθη στις ασκήσεις είναι σίγουρο και απολύτως φυσιολογικό, καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος στη διαδικασία της μάθησης. Επίσης ο αρχάριος δεν πρέπει να αγχώνεται για πράγματα όπως το αν θα μπορέσει να εκτελέσει όλες τις ασκήσεις, να αντέξει όλη τη διάρκεια της προπόνησης, να ακολουθήσει το ρυθμό των άλλων στο τρέξιμο, να συγχρονιστεί στις ομαδικές ασκήσεις, να μην καθυστερήσει το συνασκούμενό του στις ασκήσεις ζευγαριών κτλ. Ο δάσκαλος θα του δώσει όλο το σωστό χρόνο που χρειάζεται για να προσαρμοστεί κι οι υπόλοιποι μαθητές είναι εκεί για να τον βοηθήσουν. Ωστόσο υπάρχουν κάποια λάθη τα οποία οφείλει να προσέχει, ιδιαίτερα στις παραδοσιακές σχολές: ακόμα κι αν γνωρίζει ότι ότι πρέπει να σέβεται το χώρο, το δάσκαλο και τους συμμαθητές του, πολλές φορές κάνει αυτονόητες παραλείψεις, π.χ.:
- Πατάει το χώρο εξάσκησης με τα παπούτσια του δρόμου
- Μπαίνει στη σχολή χωρίς να χαιρετίσει (εφόσον φυσικά έχει μάθει το χαιρετισμό)
- Χαιρετάει κρατώντας κάτι ή φορώντας ακουστικά, κουκούλα κτλ.
- Έρχεται αφότου έχει αρχίσει το μάθημα
- Δε φοράει πάντα τη στολή του
- Μασάει τσίχλα ή τρώει στο χώρο εξάσκησης
- Βγαίνει από το μάθημα για νερό, τουαλέτα κτλ. χωρίς να ζητήσει άδεια από το δάσκαλο
- Περνάει ανάμεσα στο δάσκαλο και τους μαθητές την ώρα που ο δάσκαλος κάνει μάθημα
- Έχει ανοιχτό κινητό
Αλλά και λάθη που ενέχουν κίνδυνο τραυματισμού ή θέματος υγείας π.χ.:
- Φοράει σκουλαρίκια, δαχτυλίδια κτλ.
- Έρχεται στην προπόνηση με γεμάτο ή τελείως άδειο στομάχι
- Δεν προσέχει όταν έχει κάποιο τραυματισμό
- Εξαφανίζεται κατά διαστήματα κι επανεμφανίζεται στη σχολή όποτε θέλει
- Δοκιμάζει να χειριστεί άγνωστά του όπλα της σχολής
Θα πρέπει επομένως να είναι υπεύθυνος, να διαβάζει με σοβαρότητα τους κανονισμούς της σχολής του (μερικές είναι πιο χαλαρές σε ορισμένα θέματα) και κυρίως να προσέχει τις οδηγίες του δασκάλου / εκπαιδευτή.
Υπάρχουν τέλος λάθη που γίνονται σε ένα άλλο επίπεδο, το σχετικό με την ανησυχία του αρχάριου για την πρόοδό του. Συχνά υπολογίζει την εξέλιξή του, συγκρίνοντάς τη με των άλλων, π.χ. πότε θα πάρει κάποιο βαθμό ή πότε θα μάθει κάποιο κάτα, ανάλογα με το τί κάνουν οι συμμαθητές του. Αυτός ο τρόπος σκέψης εμποδίζει την προσωπική του πορεία. Στις πολεμικές τέχνες, όπως και στη ζωή, δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης με τους άλλους, αφού ο καθένας είναι μοναδικός. Ο ασκούμενος καλείται να βελτιωθεί μόνο σε σχέση με τον εαυτό του, σωματικά και ψυχικά.
Άλλο λάθος έχει να κάνει με προηγούμενη εμπειρία του αρχάριου σε πολεμική τέχνη παρόμοια με αυτή που ξεκινάει: θεωρεί ότι έχει γνώσεις, άρα πρέπει να προχωρήσει γρήγορα. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάει ότι κάθε τέχνη, παρ'όλες τις ομοιότητες που έχει με άλλες ίδιας καταγωγής, είναι ολότελα ξεχωριστή.
Εννοείται ότι και στις δυο παραπάνω περιπτώσεις το μεγαλύτερο λάθος (παρ'όλα αυτά συμβαίνει αρκετές φορές) είναι να κάνει υποδείξεις στο δάσκαλο (και μάλιστα μπροστά σε όλη την τάξη!)
Υπάρχουν φυσικά διάφορα άλλα λάθη, όμως αυτά παρατηρούνται συχνότερα. Ας μην αποκαρδιωθεί ωστόσο ο αρχάριος αναγνώστης: πολλές φορές και οι παλαιότεροι μαθητές κάνουν κάποια απ' αυτά ή άλλα λάθη (πάνω σ' αυτό θα μπορούσε να γραφτεί νέο άρθρο!) με αποτέλεσμα πιο αυστηρή επίπληξη, αφού υποτίθεται ότι ήδη τα ξέρουν.
Πάντως ακόμα κι όταν γίνεται κάποιο λάθος (άνθρωποι είμαστε), το θέμα είναι να μην παρεξηγείται κανείς, εφόσον η παρατήρηση που του έγινε είναι λογική και να προσπαθεί να μην το επαναλάβει. Μια σχολή πολεμικών τεχνών, ακόμα κι αν ανήκει σ' αυτές που δεν έχουν καθόλου εθιμοτυπία, έχει πάντα κάποιους στοιχειώδεις κανόνες για τη σωστή λειτουργία της, τους οποίους κάθε μαθητής, παλιός ή καινούργιος, πρέπει να σέβεται.
Ευγενία Αναστασοπούλου
