Το Σαολίν Γιν Τσι Κουνγκ (少林硬气功), κατά λέξη σημαίνει "Η σκληρή ενεργειακή άσκηση των Σαολίν" καθώς αναφέρεται στην καλλιέργεια της ζωτικής δύναμης ή "Τσι", για μαχητικούς σκοπούς.
To "Σκληρό Τσι Κουνγκ" για πολλούς ανέκαθεν φάνταζε, και ακόμα φαντάζει, εξωτικό και μυστηριώδες. Μάλιστα στο παρελθόν θεωρούνταν ακόμα και ως κάτι υπεράνθρωπο και μεταφυσικό γι αυτό και πολύ θρύλοι έχουν γεννηθεί γύρω από αυτό.
Μια αρχαία ιστορία μας διηγείται ότι στο τέλος της δυναστείας Τσινγκ, πως ένας μαθητής είχε εκπαιδευτεί στο "Διαμαντένιο Δάχτυλό". Όταν περπατούσε ή καθόταν, ασκούσε συνεχώς το δάχτυλό του πιέζοντας το και χτυπώντας το σε τοίχους, στο έδαφος, στα δέντρα και άλλα σκληρά αντικείμενα. Το έκανε παντού, σε ότι έβρισκε. Σε μια διαδρομή στο βουνό συνάντησε μια συμμορία ληστών που ήθελε να τον ληστέψει. Χωρίς να πει ούτε μια λέξη πήρε μια πέτρα, την χτύπησε με το δάχτυλό του και η πέτρα έσπασε σε μικρά κομμάτια. Οι ληστές όταν το είδαν τράπηκαν σε φυγή έντρομοι.
Για την ικανότητά του σε μια παρόμοια τεχνική , "Το Ζεν του Ενός Δαχτύλου" (一指禪功) έχει μείνει επίσης στην ιστορία και ο μοναχός Σι Χάι Τανγκ 释海灯 (1902 - 1988), όπου στην φωτογραφία φαίνονται ολοκάθαρα τα αποτελέσματα της εξάσκησής του στα δέντρα που βρίσκονται στον περίβολο του ναού Σαολίν. Ακόμα και σήμερα μπορεί κανείς να διακρίνει τις τρύπες στους φλοιούς από την χρόνια εξάσκησή του. Ο Σι Χάι Τανγκ ήταν ασκητής για 40 χρόνια στα βουνά και είναι ο μοναδικός που κατείχε την ικανότητα να κάνει κατακόρυφο στο ένα δάχτυλο. Η μαχητική εφαρμογή σε μια τέτοια πρακτική έχει να κάνει με την άσκηση πίεσης σε ειδικά σημεία πίεσης (βελονιστικά σημεία) που προκαλούν οξύ πόνο, μούδιασμα ή ακόμα και παράλυση του αντιπάλου.
Σήμερα σαν απόηχος όλων αυτών των ιστοριών, το "Σκληρό Τσι Κουνγκ" μένει να αποτελεί σήμα κατατεθέν στις σύγχρονες παρουσιάσεις Σαολίν Κουνγκ Φου· Ξύλα που σπάνε στα χέρια και στα πόδια, μεταλλικές ράβδοι θρυμματίζονται στο κεφάλι, λόγχες που λυγίζουν στο λαιμό και άλλα πολλά που εντυπωσιάζουν τους θεατές των παραστάσεων Σαολίν, μοιάζουν να κρύβουν κάποιο μυστικό, αλλά όμως τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Υπάρχει άραγε κάποια μέθοδος να ισχυροποιήσουμε το σώμα και να γίνει άτρωτο στο ξύλο, την λεπίδα ή ακόμα και το σίδερο; Μπορεί να εφαρμοστεί ρεαλιστικά σε συμπλοκές ή μπορεί να γίνει μόνο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες;
Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να δούμε τί πραγματικά στέκει, τί είναι υπερβολή και αν υπάρχει μέθοδος να προσεγγίσει κάποιος τέτοιου είδους ικανότητες.
Είναι αποδεδειγμένο ότι στο σώμα μας υπάρχουν κλειδωμένες δυνάμεις που έρχονται στο φως μόνο κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες και ιδιαίτερες περιστάσεις. Μια ακραία περίπτωση ανάγκης ή κινδύνου δημιουργούν εξαιρετικές βιοχημικές αντιδράσεις που εξοπλίζουν το σώμα με υπερφυσική δύναμη να αντέχει ακόμα και μέρες σκληρής καταπόνησης. Ενδορφίνες αναστέλλουν το αίσθημα του πόνου και ενεργειακά αποθέματα που υπάρχουν αποθηκευμένα σε περίπτωση ανάγκης μπαίνουν σε λειτουργία ενστικτωδώς, ανεξερεύνητες, μοναδικές δυνατότητες του εγκεφάλου και του οργανισμού. Άνθρωποι που σε κανονικές συνθήκες θα είχαν πεθάνει επιβιώνουν χάρη μιας ιδέας, ενός αγαπημένου προσώπου ή ενός ιδανικού που τους δίνει μαγική "θέληση" για ζωή...
Το Σαολίν Γιν Τσι Κουνγκ ανήκει στις μεθόδους υψηλού επίπεδου καλλιέργειας της "ζωτικής δύναμης". Οι Σαολίν ανέκαθεν επεδίωκαν την «υπέρβαση» και μέσα στα χρόνια μελέτης και της βαθιάς γνώσης του ανθρώπινου σώματος μεθόδευσαν το πώς κάποιος μπορεί να ξεκλειδώνει την κρυμμένη εσωτερική του δύναμη και να την εξωτερικεύει θεληματικά για να προστατεύσει το σώμα του αν υπάρξει ανάγκη. Έτσι, το Γιν Τσι Κουνγκ έγινε μια πολεμική δεξιότητα του Σαολίν Γου Κουνγκ (μαχητικού Κουνγκ Φου).
Το σκληρό Τσι Κουνγκ έχει δύο πτυχές. Η μία είναι αμυντικού χαρακτήρα για την προετοιμασία του σώματος να αντεπεξέλθει σε ακραία χτυπήματα και επιθέσεις. Ενώ η άλλη, επιθετικού χαρακτήρα, αποσκοπεί στην ενίσχυση των διαφόρων μερών του σώματος για την χρήση τους σαν "όπλο" (χέρια, δάχτυλα, πόδια, κεφάλι). Στην πρώτη περίπτωση η άσκηση εστιάζεται στην ενίσχυση των ευαίσθητων σημείων του σώματος όπως κεφάλι, λαιμός, γεννητικά όργανα, πλευρά κ.α. ενώ η δεύτερη αποσκοπεί να ισχυροποιήσει τα άκρα ώστε να λειτουργούν ως "όπλο". Η μέθοδος προετοιμασίας είναι και στις δυο περιπτώσεις σχετικά απλή. Μέσω ανεκτών χτυπημάτων που προκαλούνται εκούσια στα επίμαχα σημεία για μεγάλο χρονικό διάστημα από τον ίδιο τον ασκούμενο, τα αδύνατα σημεία γίνονται "δυνατά" και ικανά να αντέξουν όλο και πιο ισχυρά χτυπήματα. Το σημείο που ασκείται η δύναμη με τον καιρό "πετρώνει". Τα οστά ασβεστοποιούνται και αποκτούν την σκληρότητα βράχου.
Δυο άλλοι σημαντικοί παράγοντες είναι η συγκέντρωση του νου και η κατάλληλη αναπνοή. Αυτά βοηθούν τη ζωτική ενέργεια η αλλιώς Τσι να καθοδηγηθεί αποτελεσματικά στο μέρος του σώματος που πρέπει να ενισχυθεί και να προστατευτεί. Ο συνδυασμός των δυο αυτών μεθόδων έχει ως αποτέλεσμα το ευαίσθητο σημείο, όχι μόνο να αντέχει τα χτυπήματα (από ξύλο, σίδερο κλπ), αλλά επιπλέον δεν τραυματίζεται, ούτε και μένουν σημάδια ή μώλωπες.
Στην πρακτική πρόκειται για απλή και εύκολη μέθοδο, για παράδειγμα, ο τρόπος άσκησης στο "Διαμαντένιο Δάχτυλο" που προαναφέρθηκε δεν απαιτεί ειδικό εξοπλισμό και μπορεί να εκπαιδευτεί κανείς εύκολα οπουδήποτε και σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Το Γιν Τσι Κουνγκ δεν μπορεί να μαθευτεί μέσω βιβλίου ή από ένα βίντεο. Κανονικά θα πρέπει να επιβλέπεται από έναν έμπειρο δάσκαλο ώστε να διασφαλιστεί η ακεραιότητα του ασκούμενου.
Στα λεγόμενα "σκληρά" Τσι Κουνγκ συγκαταλέγονται τεχνικές όπως το "Σιδερένιο Πουκάμισο( 铁衫)", "Χρυσή Καμπάνα( 金鐘罩)", "Σιδερένιο Κεφάλι ( 铁头功)", "Διαμαντένιο Δάχτυλο( 一指金刚法)" κ.α. Στο σύνολό τους οι τεχνικές είναι γνωστές ως οι "72 δεξιότητες του ναού Σαολίν".
Είναι δύσκολο κάποιος να εκπαιδευθεί και στις 72 τέχνες. Συνήθως, οι άνθρωποι δεν έχουν υπομονή. Θα πρέπει κάποιος να πηγαίνει βήμα βήμα και η πρόοδος να είναι βαθμιαία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Ανάλογα με την αφοσίωση και την επιμονή, μερικές τεχνικές μπορεί να κατακτηθούν μετά από 3 μήνες άσκησης, ενώ άλλες μπορεί να χρειαστούν ένα χρονικό διάστημα τριών ετών. Το μυστικό για την επιτυχία είναι ένα… Σκληρή εξάσκηση!
Βέβαια, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, εύλογο είναι το ερώτημα τί θα μπορούσαν να κάνουν αυτές οι τεχνικές μπροστά σε αληθινά πυρά κάθε είδους. Εύκολα καταλαβαίνει κάποιος που δεν είναι αφελής ότι όλα αυτά είχαν εφαρμογή μόνο παλαιότερα όταν δεν υπήρχε το "μολύβι" και οι μάχες γινόταν σώμα με σώμα, με γυμνά χέρια ή με τα παραδοσιακά κινεζικά όπλα όπως λόγχες, σπαθιά, κοντάρια κλπ.
Σαφέστατα τέτοιες μέθοδοι δεν κάνουν κανέναν άτρωτο ή αθάνατο απλά αποσκοπούν να σκληραγωγήσουν το σώμα και κυριότερα να σφυρηλατήσουν την θέληση και την επιμονή του ασκούμενου. Να αντέχει την καταπόνηση και να μάθει να διαχειρίζεται σε ένα βαθμό, συνειδητά τον πόνο με το μυαλό του. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν εργάζεται σκληρά έξω στη φύση όπως έκαναν παλαιότερα. Έτσι έχει γίνει ευάλωτος λόγω του αποστειρωμένου δυτικού "καθιστικού" τρόπου ζωής και γι’ αυτό έχει ανάγκη από πρακτικές σκληρής εξάσκησης ώστε να διατηρείται "ζωντανός", ανθεκτικός και υγιής.
Στην Κίνα το εξωτερικό - σκληρό Τσι Κουνγκ αποτελεί καθημερινή εκπαίδευση στο μαχητικό Κουνγκ Φου. Αυτού του Κουνγκ Φου που χτυπά ακόμα στις καρδιές κάποιων μοναστηριών που κρατάνε ακόμα το πνεύμα της παραδοσιακής εξάσκησης.
Χρήστος Παναγόπουλος (Γιάν Σαν)
Δάσκαλος της σχολής Παραδοσιακού Σαολίν Κουνγκ Φου
"Πηγή του Νεαρού Δάσους" Κορίνθου
blog.σαολιν.gr,
www.σαολιν.gr
