Ο σκοπός του BUDO

Οι περισσότεροι από εμάς θα έχουν αναρωτηθεί πάνω σ' αυτό το θέμα, είτε μέσα από κάποια συζήτηση είτε μόνο με την σκέψη τους. Οποιοσδήποτε παίρνει μέρος σε μία προπόνηση πολεμικής τέχνης, θα έρθει, αργά ή γρήγορα, σε επαφή με το ερώτημα "γιατί εξασκώ αυτή την τέχνη;" Ο μαθητής που τώρα μόλις εισέρχεται στο λαβύρινθο της τέχνης, θα αναρωτηθεί πολύ περισσότερες φορές από ότι ένας πεπειραμένος στον τομέα αυτό, αλλά ακόμα και ο πεπειραμένος θα "αναμηρυκάζει" συχνά το ίδιο ερώτημα.

Στα πρώτα χρόνια της εξάπλωσης των πολεμικών τεχνών, οι μαθητές αλλά και ο κόσμος γενικά, δεν αναρωτιόταν για πράγματα τέτοιου είδους. Δεν τους ήταν απαραίτητο, μιας και ήταν καθαρά θέμα ζωής ή θανάτου. Ήταν "ο νόμος του πολέμου". Μάθαιναν συγκεκριμένες, προεπιλεγμένες τεχνικές, και στέλνονταν με αυτά τα εφόδια στη μάχη με σκοπό να υπηρετήσουν τον αφέντη τους. Δεν ήταν όμως μόνο οι τεχνικές αποφασιστικές. Ήταν και η πνευματική κατάσταση του πολεμιστή που έπαιζε συν τις άλλοις έναν σημαντικό ρόλο.

Ο πνευματικός τομέας είχε πάντα έναν πρωταρχικό ρόλο στις πολεμικές τέχνες. Ήταν επόμενο να συμπεριλαμβάνονταν πνευματικές τεχνικές, αφού οι πρωτοστάτες των πολεμικών τεχνών ήταν Βουδιστές και / ή Ινδουιστές.

Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η ερώτηση: "...ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΑΜΕ Η ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΜΕ;...". Αυτή έγινε η ουσιώδης ερώτηση των πολεμικών τεχνών.

Προκειμένου να δώσουμε μια συγκεκριμένη απάντηση, θα πρέπει να ασχοληθούμε και με άλλου είδους διδασκαλίες, έτσι ώστε να μπορέσουμε να τη δώσουμε ολοκληρωμένη.

Για παράδειγμα λέγετε ότι: "Το μυστικό των πολεμικών τεχνών είναι ταυτισμένο με το μυστικό του Zen"

Το μυστικό δηλαδή του να καθοδηγούμε τη σκέψη σε ένα ουσιαστικό ΔΡΟΜΟ. Αλλά πως γίνεται αυτό; Σε μια από τις παραγράφους του Kyushin-Ryu λέγονται τα ακόλουθα: "Η αληθινή τεχνική του σώματος πρέπει να είναι η ουσία του πνεύματος. Η ουσία είναι η σκέψη πάνω στο ΔΡΟΜΟ. Το πνεύμα να είναι συγκεντρωμένο στο ΔΡΟΜΟ, παρά στο σώμα και τη στάση του αντιπάλου. Σαν να μην υπάρχει αντίπαλος. Η σκέψη δεν έχει μορφή, αλλά μπορεί να πάρει σχήμα κάποιες φορές - αυτό είναι όπως το Zazen."

Η προπόνηση των πολεμικών τεχνών δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι γίνεται καθαρά για την μυϊκή ανάπτυξη, παρόλο που σήμερα οι περισσότεροι ασχολούνται με διαγωνισμούς πάλης ή με την στυγνή εκμάθηση της τεχνικής. Στα παλιά τα χρόνια ήταν διαφορετικά μιας και ήταν θέμα επιβίωσης η οποία εξαρτιόταν από την καθαρή διαίσθηση. Έτσι η φυσική, τεχνική και πνευματική δύναμη ήταν στενά συνδεδεμένες, παρ' όλο που η πνευματική δύναμη (δυνατότητα της αυτοσυγκέντρωσης) κατείχε πρωτεύων ρόλο.

Η σωματική ένταση, η τεχνική εφαρμογή και η πνευματική διαίσθηση πρέπει να ενταθούν μαζί και να γίνουν ένα. Πράξη και συναίσθηση πρέπει να δημιουργούν μια ολοκληρωμένη ενότητα. Τότε και μόνο βρισκόμαστε στο ΚU ή στο ΚΕΝΟ. Αυτός είναι και ο πραγματικός ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ BUDO.

Πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε τη ζωή και το θάνατο. Ακόμα και αν το σώμα πεθάνει το πνεύμα να μείνει ατάραχο. Στο αντίκρισμα της ζωής και του θανάτου το πνεύμα πρέπει να παραμείνει γαλήνιο. Έτσι, έχοντας τον έλεγχο της σωματικής και πνευματικής ενότητας, σημαίνει ότι έχουμε και τον έλεγχο της ζωής και του θανάτου.

Ο μεγάλος samurai και master του ξίφους Miyamoto Musashi, παράτησε την πολεμική του ζωή, προσπαθώντας να βρει μία απάντηση στην ουσιώδη ερώτηση: "Πώς μπορεί κάποιος να πεθάνει;"

Οι πολεμικές τέχνες δεν είναι ούτε άθλημα ούτε παιχνίδι ούτε ένας απλός τρόπος να περάσει κάποιος τον καιρό του. Υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα, το ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ άρα και του θανάτου, αφού και τα δυο είναι στενά συνδεδεμένα. Αυτό είναι το BUDO.

Ο αληθινός ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ BUDO δεν είναι ούτε διαγωνισμός ούτε φιλονικία - είναι πέρα από τη ζωή και το θάνατο, πέρα από τη νίκη ή την ήτα.

Έτσι λοιπόν στην πρώτη επαφή μας με την τέχνη, εξασκούμαστε ξανά και ξανά στις τεχνικές (waza), και στις φόρμες (kata) με σκοπό να βάλουμε τα θεμέλια. Με το χρόνο γινόμαστε γνώστες αυτών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου όμως συνεχώς σκεφτόμαστε και έτσι, μέσω αυτών των σκέψεων, είμαστε πάντα σε επαφή με την συνείδηση ή συναίσθηση μας. Όταν χρησιμοποιούμε με αυτό τον τρόπο το μυαλό μας, η συμπεριφορά μας και οι πράξεις μας θα είναι αργές και διστακτικές. Ερωτήσεις θα γεννηθούν, το μυαλό θα κουραστεί και η συνείδηση θα γίνει σαν τρεμάμενη φλόγα στον άνεμο.

Ένα συγκρίσιμο παράδειγμα είναι αυτό της εκμάθησης ενός μουσικού οργάνου. Μετά την πάροδο κάποιου χρονικού διαστήματος θα είμαστε εις θέση να παίξουμε χωρίς πολύ σκέψη και πνευματική προσπάθεια, και όχι από την πρώτη στιγμή της επαφής με το όργανο. Αυτό γιατί μετά την πάροδο του χρόνου δεν θα "κολλάμε" στην "συναίσθηση του εγώ μας" και έτσι θα παίζουμε με φυσικότητα. Με αυτή την "μη συναίσθηση" θα μπορέσουμε πολύ εύκολα να καταφέρουμε κάτι καινούργιο. Το ίδιο συμβαίνει με την καθημερινή ζωή αλλά και την προπόνηση. Παρ' όλ' αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε την αρχή, γιατί αλλιώς το πνεύμα μας θα εξαντληθεί και έτσι θα χάσουμε την αυτοσυγκέντρωσή μας. Και αυτό οφείλετε στην εγωιστική νοοτροπία και έλλειψη προσπάθειας. Με αυτόν τον τρόπο διατρέχουμε τον κίνδυνο να ξεφύγουμε από τον δρόμο μας.

Μια από τις σημαντικότερες όψεις του BUDO είναι να βρούμε την άμεση ενότητα με την αυθεντική αλήθεια του σύμπαντος. Είναι σημαντικό, για τον προσωπικό τρόπο σκέψης του κάθ' ενός, να υπερβεί την "συναίσθηση του ΕΓΩ" και όχι μόνο με το νου. Πρέπει να "σκεπτόμαστε" με ολόκληρο το "είναι μας", σωματικά και πνευματικά.

Γενικά θεωρούμε τη ζωή μας και την ζωή του σύμπαντος, σαν δύο ξεχωριστές ενότητες. Αλλά στην πραγματικότητα η ζωή μας δεν περιορίζεται στην φυσική ζωή, όπως την ξέρουμε, αλλά είναι μια συνεχής εναλλαγή με τη ζωή του σύμπαντος. Το να καταλάβουμε την αμοιβαία εξάρτηση ή σχέση μεταξύ των, σημαίνει ότι καταλαβαίνουμε το ΚU. Εξασκώντας το KU παράλληλα σημαίνει ότι ψάχνουμε για τη μεγάλη αλήθεια, την καθολική αγάπη.

Αυτή η κενότητα, το KU, εκπέμπει άπειρη ενέργεια, την οποία είμαστε δυνατοί να δεχτούμε μόνο όταν Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΑΡΜΟΝΙΑ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη διδασκαλία των πολεμικών τεχνών.

Η μεγαλύτερη διδασκαλία του NINPO.

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ!

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΝΑΚΗΣ BUJINKAN SHIHAN