Το Παγκράτιο ήταν, είναι και θα παραμείνει εθνική υπόθεση
κ. Σαββίδη επί σειρά ετών επιτελέσατε συνεργάτης της Ελληνικής Ομοσπονδίας Παγκρατίου Αθλήματος(ΕΟΠΑ) στις θέσεις του Αντιπροέδρου, του Προέδρου της Τεχνικής Επιτροπής και τέλος του Προέδρου της Επιτροπής Ιστορικής Έρευνας. Ήσασταν επίσης πρωτεργάτης της αναβίωσης και διάδοσης του σύγχρονου παγκρατίου. Γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με το παγκράτιο?
Καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω, διότι μου δίνετε την δυνατότητα να απαντήσω σε ενδιαφέροντα ερωτήματα για το «πνευματικό μου τέκνο». Επίτρεψέ μου όμως πρωτίστως, να διορθώσω μερικά προκύπτοντα ζητήματα τα οποία τίθενται με το ερώτημά σας. Πρώτον, να διορθώσω την λέξη «αναβίωση» διότι κατά την προσωπική μου γνώμη, δεν υπήρξε ποτέ κάποια «αποβίωση» ώστε να θεωρούμαι αναβιωτής. Εκτιμώ, ότι η ορθότερη λέξη είναι «ανανέωση», καθώς αυτό το οποίον έπραξα ήταν να ανανεώσω το αρχαίο Ελληνικό αγώνισμα του παγκρατίου, στην σύγχρονη αθλητική πραγματικότητα. Δεύτερον. Είναι γεγονός ότι είχα την αρχική ιδέα για την δημιουργία της ομοσπονδίας, της οποία απετέλεσα επί σειρά ετών και Διοικητικό μέλος, αλλά στην ουσία το βάρος της δημιουργίας του φορέα, ανέλαβε ο Παναγιώτης Κουτρούμπας από την Λαμία, όπως επίσης την Ελλανοδικία ο Πολυνείκης Τριγάζης από Αθήνα ενώ προσωπικώς, ανέλαβα το βασικό, εκπαιδευτικό πρόγραμμα των τεσσάρων Τάξεων προόδου του συγχρόνου παγκρατίου, το οποίον εμπλουτίστηκε από την ορολογία και την ιστορική τεκμηρίωση του αγωνίσματος. Με το παγκράτιο επέλεξα να ασχοληθώ όταν σε μία συζήτηση με κάποιους Ιάπωνες συνταξιδιώτες μου, μου δήλωσαν, ότι «…εάν θέλεις να βρείς την καταγωγή των πολεμικών τεχνών, ερεύνησε στις ρίζες του ελληνικού πολιτισμού», αλλά και από τον Συμεών Ζαχόπουλο από το Ζυγός Καβάλας, ο οποίος ασχολήθηκε με το ορθοστάδην παγκράτιον και δή το Πυξ Λάξ (Κικ Μπόξινγκ)! Η περιέργεια κατ’ αρχήν και το ενδιαφέρον εν συνεχεία, με οδήγησε σε ότι σήμερα εφαρμόζεται, σχεδόν παγκοσμίως, ακόμη και από μία Ολυμπιακού επιπέδου διεθνή ομοσπονδία, την FILA.
Πρόσφατα επανεκδώσατε σε νέα βελτιωμένη έκδοση το βιβλίο «Παγκράτιο». Πείτε μας δύο λόγια για αυτή τη προσπάθεια
Ναι και είμαι πολύ χαρούμενος διότι το πέτυχα, μετά πολλών κόπων και βασάνων είναι η αλήθεια. Εκτιμώ ότι είναι μία σημαντική προσθήκη στην συνεχή και αδιάλειπτη προσφορά μου, όπως όφειλα εξ άλλου, στο ανανεωμένο παγκράτιον άθλημα, με βάσεις την ιστορική έρευνα η οποία άρχισε πριν από 2 περίπου δεκαετίες, με αποτέλεσμα τον εμπλουτισμό των δεδομένων τα οποία αποδεικνύουν, ότι το «..εν Ολυμπία κάλλιστον» παγκράτιον ουδέποτε απεβίωσε.
Σχετικά με το βιβλίο σας θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι το οποίο μπορεί να φανεί κάπως άκομψο: ισχυρίζεστε ότι όπως και πολλά άλλα πράγματα, η τέχνη αυτή υπήρξε η πρωταρχική τέχνη από την οποία προέκυψαν και όλες οι άλλες πολεμικές τέχνες. Θα ήθελα αν μπορείτε να μου πείτε πως είναι δυνατόν να αποδειχθεί αυτό σήμερα.
Νομίζω ότι όποιος αναγνώσει το βιβλίο μου, θα εντοπίσει τις απαντήσεις σε παρόμοιες ερωτήσεις, τις οποίες, σημειώνω, θεωρώ πάρα πολύ χρήσιμες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός, ότι για την καταγωγή των ανατολικών μαχητικών τεχνών μίλησαν πρώτοι εξ όλων οι Ιάπωνες και λοιποί ανατολικοί, όπως αναφέρεται και στο βιβλίο μου, ενώ ήλθα μόλις και μετά βίας, τελευταίος! Η διαφορά μου με όλους τους προαναφερόμενους είναι, ότι έδωσα σάρκα και οστά σε μίαν υπόθεση η οποία ήταν ήδη γνωστή από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 – ’70 με ανθρώπους από την Σουηδία μέχρι και την Αμερική, απ’ όπου την «έφερε» ως ιδέα ο Συμεών Ζαχόπουλος. Είναι επίσης σημαντικό να σημειώσω, ότι ο εκάστοτε ενασχολούμενος με τις ανατολικές μαχητικές τέχνες, γνωρίζει αρκετά καλά και ενημερώνεται αμέσως, ότι η όλη ιστορία αρχίζει με την εξάπλωση της Βουδιστικής κοσμικής διδασκαλίας, από την Ινδία προς την Κίνα, από εκεί στην Ιαπωνία, την Κορέα, Ταϊβάν κ.λ.π., ανεξαρτήτως των όποιων δραστηριοτήτων προ-υπήρχαν στις χώρες αυτές. Ο εκάστοτε λοιπόν ενασχολούμενος, δέχεται α-πριόρι αυτήν την αλήθεια, ενώ, κατά περίεργο τρόπο, δυσκολεύεται να δεχθεί ότι κατά πολύ νωρίτερα η ανατολή εκπολιτίστηκε από τους Έλληνες Διόνυσο, Ηρακλή με τελευταίο τον Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος ως δεύτερος Διόνυσος, έφθασε μέχρι την Ινδία, ενώ εν συνεχεία οι επίγονοι διοίκησαν και εκπολίτισαν τα βάθη της Ινδίας και τα άκρα της Κίνας επί 700 χρόνια μετά τον Αλέξανδρο. Είναι συνεπώς σαφές, ότι οι όποιες αντιρρήσεις υφίστανται, υποκρύπτουν άλλα συμφέροντα και όχι την πραγματικότητα, την στιγμήν μάλιστα κατά την οποία αυτή την εξάπλωση δέχονται οι περισσότεροι των ανατολικών λαών.
Παρόλα αυτά η κινησιολογία του σώματος όταν χτυπάει με το χέρι η το πόδι, όταν αμύνεται ή όταν εκτελεί μία πτώση είναι κοινή σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτου τόπου και χρόνου, πως μπορούμε να αποκλείσουμε ότι η γνώση αυτή δεν προήλθε από την εμπειρία των διάφορων λαών στη μάχη για επιβίωση στα αρχαία χρόνια
Η κινησιολογία στην οποίαν αναφέρεστε , δεν είναι μόνον μία απλή τεχνική η οποία προ-υπήρχε και μαθαίνεται. Πίσω από αυτό το φαινομενικά κινησιολογικό πρότυπο, υπάρχει μία βαθειά γνώση ώστε η όποια εφαρμογή του να μην είναι μία απλή θεατρική παράσταση αλλά μία εκτελέσιμη διαδικασία η οποία περιλαμβάνει τεχνικές, τεχνάσματα και παλαίσματα εν προκειμένω, σε κατάλληλη σειρά, βαθμονόμηση και δομή ώστε αυτά να είναι αποτελεσματικά. Ο καθείς λοιπόν δύναται να δει ένα πάλαισμα, αλλά πόσοι είναι αυτοί οι οποίοι μέσω της παρατηρήσεως έχουν δυνατότητες εφαρμογής, εάν δεν το ασκήσουν - προπονήσουν καταλλήλως; Θεωρώ ότι την απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα δίνουν, και πάλι, οι ίδιοι οι ανατολικοί οι οποίοι αποδέχονται, ότι η πολεμική τους τέχνη έλκει την καταγωγή της από το αρχαίο Ελληνικό Παγκράτιον. Εξ άλλου, δεν είναι δυνατόν να ανακοινώνεται δημοσίως στην Κορέα, ότι υπάρχει πολεμική τέχνη της χώρας η οποία εναρμονίστηκε με το ολυμπιακό παγκράτιο και εμείς να τρέφομε ακόμη απορίες επί αυτού! Όμως θα σημειώσω εδώ, ότι υπάρχει, από κάποιους όψιμους υποστηρικτές του παγκρατίου, μια αλαζονική και βλακώδης άποψη, ότι αφού όλα προέρχονται από το παγκράτιον, ό,τι ασκούμε σήμερα είναι παγκράτιον. Αυτή η θέση πέραν του ότι είναι πολιτισμικός ανεπίτρεπτη είναι και άκρως ιδιοτελής αφού αυτοί οι οποίοι την επικαλούνται, διακρίνονται όχι μόνον, για την ένδυα επιχειρημάτων και την παντελή αμάθεια, αλλά είναι και επικίνδυνοι για αυτό καθ’ αυτό το παγκράτιον.
Τι είναι αυτό που κρατάει το παγκράτιο έξω από τους Ολυμπιακούς αγώνες?
Είναι πολύ καλή η ερώτηση σας. Θα μου επιτρέψετε να σας απαντήσω με κάποια ιστορικά δεδομένα, αφού όποιος αγνοεί την ιστορία του είναι καταδικασμένος να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος. Το αρχαίον παγκράτιον φαίνεται, ότι ήταν μέρος του αρχαίου πεντάθλου, πριν ενταχθεί μόνο του ως αγώνισμα στα αρχαία Ολύμπια. Δεν γνωρίζω εάν αυτό έγινε όντως ή για να αναδείξουν το αγώνισμα του παγκρατίου. Μας δίνει όμως την δυνατότητα να σκεφθούμε, ότι η ένταξη του παγκρατίου με μία σοβαρή συνεργασία, σε ένα επίσημο φορέα ο οποίος είναι αναγνωρισμένος από τη Δ.Ο.Ε., όποτε αυτή προέκυπτε, θα ήταν προς όφελος όχι μόνον του παγκρατίου αλλά και της ίδιας της πατρίδος μας, εξ αρχής, καθώς εκτιμώ, ότι το παγκράτιον ήταν, είναι και θα παραμείνει εθνική υπόθεση. Γιατί αυτό; Διότι για να αναγνωρισθεί και εν συνεχεία να ενταχθεί ένας φορέας εκπρόσωπος ενός συγχρόνου αθλήματος, στους αγώνες οι οποίοι εποπτεύονται από την Δ.Ο.Ε. και βεβαίως έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα της Σπορτ Ακκόρντ, διότι περί αυτής της οργανώσεως ώστε να λάβει Ολυμπιακή αναγνώριση εφόσον πρέπει να καλύπτει σωρεία προϋποθέσεων. Οι Κορεάτες, Ιάπωνες, Κινέζοι, Ταϋλανδοί, Ρώσοι, Αμερικανοί πέτυχαν τις προϋποθέσεις αυτές σε μία πορεία 20 περίπου ετών!!! Σημειώνω, ότι στους Ολυμπιακούς αγώνες των Αθηνών οι Κινέζοι επέδειξαν το Γου-Σου Κουνγκ-φου ενώ εμείς επιδείξαμε το… συρτάκι!!!
Καταλαβαίνω…
Είναι εκτιμώ προφανείς οι λόγοι για τους οποίους το παγκράτιον είναι εκτός της Διεθνούς Ολυμπιακής Κοινότητας και βεβαίως ποιοι φέρουν ευθύνη επί αυτού.
Αφήνοντας πίσω την πολιτική, θα ήθελα να μου πείτε τι κοινό έχει ένας παγκρατιαστής της αρχαίας Ελλάδας με έναν σημερινό αθλητή στο παγκράτιο αγώνισμα.
Θεωρώ βέβαιον, ότι απέχουμε δολίχους από τις αρχές των αρχαίων ελλήνων παγκρατιαστών. Όπως απέχουν μαραθωνίους οι διοικούντες από το αρχαίο ελληνικό πνεύμα… Όσον όμως αφορά το εφαρμόσιμο μέρος του παγκρατίου, δεν απέχουν πολλοί οι σύγχρονοι παγκρατιαστές, όσοι τέλος πάντων ασκούν το παγκράτιον, εκ των αρχαίων δρωμένων, με ελάχιστες εξαιρέσεις, στην πληρότητα εφαρμογής των εναγωνίων νόμων και διατάξεων, στην χρήση της ορολογίας των τεχνικών, τεχνασμάτων και παλαισμάτων, στην πιστή εφαρμογή των δεδομένων από την ιστορική τεκμηρίωση του αθλήματος και αν μη τι άλλο στο μελλοντικό στόχο…
Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον? Ίσως ένα τρίτο βιβλίο για το παγκράτιο?
Νομίζω ότι η ιστορική έρευνα δεν τελειώνει. Για να έλθουν όμως περισσότερα δεδομένα στην επιφάνεια πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλες προϋποθέσεις. Ένα άλλο όνειρό μου είναι, να θέσω σε εφαρμογή μια πρόταση ενός καλού μου αθλητού. Να παρέχω τις υπηρεσίες μου ως προπονητής παγκρατίου αφιλοκερδώς . Το παγκράτιον, έπρεπε και πρέπει να παραχωρηθεί ως αγαθό και μάλιστα δωρεάν με την σύμπραξη της ελληνικής πολιτείας, όπως εξ άλλου έπραξαν οι Κορεάτες για το Ταεκβοντό, οι Ιάπωνες για το Τζούντο, οι Κινέζοι για το Κουνγκ φου, οι Ρώσοι για το Σάμπο, οι Ταϋλανδοί για το Μου τάϊ κ.λ.π., κ.λ.π.
Εδώ τελειώσαμε θα θέλατε να συμπληρώσετε κάτι άλλο?
Μία ευχή. Να προχωρήσουμε προς όφελος του παγκρατίου και της πατρίδος μας αφήνοντας στην άκρη την ιδιοτέλειά μας.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη αυτή.
Η χαρά και η τιμή είναι δική μου.
Μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο του κ.Σαββιδη «Παγκράτιον» από τις εκδόσεις ΕΥΑΝΔΡΟΣ , Δωδώνης 36, Αθήνα, Κολωνός,210 3840676
