Το παρόν άρθρο πιθανολογώ ότι θα δυσαρεστήσει αρκετό κόσμο που ενημερώνεται από την ιστοσελίδα μας, τον πανελλήνιο οδηγό πολεμικών τεχνών. Ο λόγος που ασχολούμαι με αυτό το θέμα είναι για να αναδείξω κάποια σημεία τα οποία χρειάζονται αλλαγές στο τρόπο εκμάθησης και καθοδήγησης και όχι στο εκάστοτε σύστημα καθαυτό. Εξάλλου οι πολεμικές τέχνες σαν αυτούσια συστήματα ανταποκρίνονται με ασφάλεια σε κάθε είδους επίθεση, ένοπλη ή άοπλη. Τα χαρακτηριστικά των πολεμικών τεχνών διαμορφώθηκαν στη διάρκεια των χρόνων σαν αποτέλεσμα πολλών παραγόντων όπως το έδαφος, τα εχθρικά όπλα που έπρεπε να αντιμετωπίσουν, τις κυριότερες εργασίες που έκαναν οι κάτοικοι στην εκάστοτε περιοχή, οι κανόνες συμπεριφοράς της εκάστοτε χώρας καθώς και η θρησκεία τους. Στη τελευταία αιτία που αναφέραμε βρίσκεται το πρώτο μειονέκτημα των πολεμικών τεχνών. Η επιρροή της θρησκείας στις πολεμικές τέχνες. Πολλοί άμοχθοι ¨δάσκαλοι¨ επικαλούνται μαγικές δυνάμεις για να εξηγήσουν τη τεχνική τους και διαλαλούν ότι απώτερος στόχος της τέχνης τους είναι αυτοθέωση. Υποστηρίζουν ότι για τη κατανόηση της πολεμικής τέχνης είναι απαραίτητη η ενδελεχή ενασχόληση με ασιατικές θρησκείες, βουδιστικούς διαλογισμούς, πνευματικές ενοράσεις, σε μια προσπάθεια ανάδειξης μιας εσωτερικής απόκρυφης δύναμης η οποία μπορεί να καταβάλει οποιοδήποτε εχθρό. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα το μαθητή ότι η πολεμική τέχνη είναι απόκρυφο-πνευματικό μονοπάτι εκτός από σωματικό. Νομίζω ότι αν γνωρίσετε ένα τέτοιο εκπαιδευτή θα πρέπει να έρθετε σε επαφή με τη μονάδα ψυχιατρικής νοσηλείας της περιοχής σας και να αναφέρετε ότι είδατε και ακούσατε με κάθε λεπτομέρεια.
Οι πολεμικές τέχνες εισχώρησαν στις ανατολικές θρησκείες σα διέξοδος για σωματική εξάσκηση και ευεξία. Αργότερα όταν κάποιοι μοναχοί ξεκίνησαν να διδάσκουν πολεμικές τέχνες είναι σίγουρο ότι διαστρέβλωσαν τις τέχνες προσθέτοντας ή αφαιρώντας στοιχεία. Αυτό επιβεβαιώνεται από ιστορικά στοιχεία της Ιαπωνίας όπου οι στρατιώτες του εκάστοτε φεουδάρχη απέφευγαν να ασχολούνται με οτιδήποτε θα μπορούσε να μειώσει το αξιόμαχο. Οι κανόνες απαγόρευαν ρητά τη θρησκεία και οποιαδήποτε ενασχόληση είχε σαν αποτέλεσμα την έμμεση ή άμεση αποδοχή του θανάτου από τον πολεμιστή. Η τέχνη του πολέμου δεν υπολογίζει σε καμιά απόκρυφη δύναμη ή μαγική συνταγή. Η γνώση, η πειθαρχία η τόλμη, η ειλικρίνεια, η σωστή ανάλυση αιτίας-αποτελέσματος είναι τα στοιχεία εκείνα που έκαναν κάποιους να διαπρέψουν στις μάχες και να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση τους, σαν τέχνη πλέον, στους μεταγενέστερους.
Η εσωτερική ενέργεια την οποία επικαλούνται σε όλες σχεδόν τις πολεμικές τέχνες στην πραγματικότητα είναι ο σκοπός για τον οποίο εφαρμόζονται και έχει να κάνει με τις ηθικές αξίες. Η διαφύλαξη των πραγματικών αξιών όπως είναι η οικογένεια, η φιλία, η εκάστοτε θρησκεία, επιβάλει τη χρήση πολεμικής τέχνης και δίνει στο μαχητή την ικανότητα να εφαρμόσει αποτελεσματικά ότι έμαθε μέχρι σήμερα. Δεν είναι μια απόκρυφη δύναμη αλλά μια δύναμη καθοδηγούμενη από ισχυρά πιστεύω για την επίτευξη ενός στόχου. Ξεπερνώ τις φοβίες, τους δισταγμούς, τις εσωτερικές αντιστάσεις και αναλαμβάνω δράση χωρίς να παρεκκλίνω από το στόχο.
Όλα αυτά για να πραγματοποιηθούν χρειάζεται θετική, ευέλικτη σκέψη και αυτοπειθαρχία. Αυτή είναι και η απάντηση μου στο φαινόμενο των μοναχών Σαολίν σε όσους προσπαθούν να με πείσουν για τις υπερφυσικές εσωτερικές τους δυνάμεις.
Το επόμενο μειονέκτημα έχει να κάνει με τον αντιπρόσωπο της κάθε πολεμικής τέχνης.
Ο εκπαιδευτής θα πρέπει να έχει τις επαρκείς γνώσεις γύρω από το αντικείμενο και ταυτόχρονα να είναι μερικώς γνώστης διαφόρων άλλων γνωστικών αντικειμένων όπως είναι η προπονητική, τραυματολογία, αθλητική ψυχολογία. Το επίπεδο πολλών εκπαιδευτών είναι χαμηλό με αποτέλεσμα τα κενά τους να καλύπτονται με διαλογισμούς, αυστηρότητα, τήρηση στρατιωτικού εθιμοτυπικού και ότι άλλο μπορούν να σκαρφιστούν για να περάσει η ώρα. Για να διατηρήσουν αυτοί οι δάσκαλοι το πελατολόγιο τους απαγορεύουν κατ’ αρχήν την οποιαδήποτε ενημέρωση των μαθητών τους από άλλες πηγές πληροφόρησης και εν συνεχεία τη μετάδοση γνώσεων από τους μαθητές προς τα έξω. Με αυτό τον τρόπο πιστεύουν ότι διασφαλίζουν την αμάθεια τους. Δυστυχώς γι’ αυτούς, η πρόσβαση στη γνώση είναι τόσο εύκολη που οι περισσότεροι δάσκαλοι αποφασίζουν πλέον να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους και να εναρμονιστούν με τα νέα δεδομένα. Όσοι μένουν πίσω καταλήγουν γραφικοί και απλά αμαυρώνουν το πολεμικό σύστημα που νομίζουν ότι ξέρουν.
Μένοντας στο θέμα του εκπαιδευτή θα ήθελα να γράψω για το δάσκαλο πρότυπο. Ο εκπαιδευτής θα πρέπει να είναι ένα πρόσωπο άξιο μιμήσεως για τα θετικά χαρακτηριστικά του. Πέρα από το χώρο της σχολής θα πρέπει να είναι υπόδειγμα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του. Επάγγελμα, ευεξία, τρόπο ζωής. Ένας παχύσαρκος καπνιστής που πίνει σε ένα μπαρ δε μπορεί κανείς να με πείσει ότι είναι εκπαιδευτής πολεμικών τεχνών.
Ένα αρνητικό χαρακτηριστικό είναι ότι κάθε πολεμική τέχνη θεωρεί το σύστημα που ανέπτυξε το απόλυτα σωστό, το μοναδικό. Οτιδήποτε πέρα από το σύστημα είναι ελλιπές. Αυτό έχει και οικονομική προέκταση θεωρώντας ότι το σύστημα το οποίο διδάσκει οφείλει να είναι το ακριβότερο. Το χειρότερο της κατάστασης είναι ότι αυτό συναντάται κυρίως στις λεγόμενες εσωτερικές πολεμικές τέχνες όπου εκεί βρίσκεται και η μεγαλύτερη σύγχυση γύρω από τη θεματολογία και τη κύρια ύλη της τέχνης. Είναι μακριά νυχτωμένος όποιος θεωρεί το σύστημα του αλάνθαστο, αποτελεσματικότερο και ακριβότερο. Ελπίζω η οικονομική κρίση να τον βοηθήσει να σκεφτεί ώριμα.
Ένα ακόμα λάθος των πολεμικών τεχνών (ιδιαιτέρως των κλασικών) είναι η μη προσαρμογή τους σε σημερινά σενάρια εφαρμογής. Ένας από τους λόγους που κάποιος ξεκινά μια πολεμική τέχνη δεν είναι μόνο για να μάθει πως ξιφουλκούσαν οι σαμουράι τον 17ο αιώνα και πως απέφευγαν το κόψιμο της κατάνα με γυμνά χέρια αλλά να δει μια προσομοίωση εκείνης της κατάστασης σε μια αληθινή συμπλοκή του 21ου αιώνα. Το να μάθεις ότι σε ακτίνα ενάμιση μέτρου όποιος υπάρχει είναι εχθρό σου δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στα μέσα μεταφοράς εν ώρα αιχμής, παρόλο που το 17ο αιώνα αυτή η συμβουλή μπορούσε να σου σώσει τη ζωή. Η πολεμική τέχνη είναι ένας ζωντανός οργανισμός ο οποίος διαφοροποιείται ανάλογα με τις συνθήκες της εποχής και μόνο έτσι πρέπει να διδάσκεται. Επιπλέον στις μέρες μας θα πρέπει σε κάθε πολεμική τέχνη να γίνονται απαραίτητα μαθήματα για το νομικό μας σύστημα και τις συνέπειες από την άσκοπη χρήση της τέχνης. Η προσαρμογή της τέχνης στο σύγχρονο κόσμο είναι ο μόνος τρόπος για τη διάσωση της.
Σαν επίλογο θα ήθελα να πω ότι το άρθρο γράφτηκε με σκοπό να αυξήσει την προσέλευση των υποψηφίων μαθητών στις σχολές των ανθρώπων που δουλεύουν πραγματικά για τη διάδοση των πολεμικών τεχνών. Σκοπός του άρθρου δεν είναι να θίξει συστήματα αλλά αντιπροσώπους και τρόπους μετάδοσης. Τα μειονεκτήματα μας όταν αναγνωρίζονται μπορούν να λυθούν. Η τιμωρία για όλους όσους χρησιμοποιούν τη πολεμική τέχνη για να μεταδώσουν τα κόμπλεξ κατωτερότητας, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και να ικανοποιήσουν τη φιλοχρηματία τους είναι η επαγγελματική απομόνωση.
Αφιερωμένο σε όλους όσους μοχθούν να μεταδώσουν τη τέχνη τους και να μεταλλάξουν τα ¨κατώτερα¨ αισθήματα σε αρετές.
Nίκος Κορρές
