Συνέντευξη με τον Κώστα Παππά

Το καράτε είναι μία ευγενής τέχνη που διδάσκει τον άνθρωπο να είναι δίκαιος

Θα θέλαμε να μας μιλήσεις για το ξεκίνημα σου στις πολεμικές τέχνες και για τις διακρίσεις σου στο καράτε.

Ξεκίνησα καράτε σε ηλικία εννέα ετών με δάσκαλο τον Κέυβαν Γκάζι, επηρεασμένος (όπως τα πιο πολλά παιδιά εκείνη την εποχή) από τις ταινίες πολεμικών τεχνών που κυκλοφορούσαν. Όσον αφορά τις διακρίσεις, είμαι πρωταθλητής Ελλάδος σε όλες τις κατηγορίες παίδων, εφήβων, νέων και ανδρών, βαλκανιονίκης στις ίδιες κατηγορίες ενώ σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο έχω κατακτήσει αρκετές φορές το αργυρό και το χάλκινο μετάλλιο σε διάφορες διοργανώσεις.

Τι στιλ προπόνησης ακολουθείς και διδάσκεις; Προτιμάς μια προπόνηση πιο σκληρή και πολύωρη ή μια πιο χαλαρή και μεθοδική;

Για μένα η προπόνηση είναι κάτι σαν ένα παζλ, το οποίο γίνεται πιο δύσκολο όταν ετοιμάζεσαι για αγώνες. Σαφώς ένας καρατέκα που θέλει να δημιουργήσει μια σωστή βάση που θα τον ωφελήσει στο μέλλον, καλό είναι να κάνει για μία περίοδο υπέρ-προπόνηση. Αργότερα και ανάλογα με τους στόχους που έχει θέσει, θα συνθέσει το «παζλ « της προπόνησής του, κάνοντας πιο εξειδικευμένες ασκήσεις, δουλεύοντας τις αδυναμίες του και μένοντας πάντα συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνει τη στιγμή που το κάνει.

Από το σεμινάριό σου που παρακολούθησα αλλά και από τα λόγια σου αντιλαμβάνομαι ότι εστιάζεις στην αγωνιστική πλευρά του καράτε. Δίνεις το ίδιο βάρος και στη παραδοσιακή πλευρά του;

Αυτή είναι μία πολύ καλή ερώτηση. Για μένα, το καράτε είναι ένα –τουλάχιστον το καράτε που έμαθα από τον δάσκαλο μου. Είναι μία παραδοσιακή πολεμική τέχνη που περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα: κάτα, κούμιτε και βασικές τεχνικές που με τη σειρά τους γεννούν άλλες τεχνικές. Το αγωνιστικό καράτε δεν είναι παρά ένα μέρος του όλου που ονομάζουμε «καράτε» και η χρησιμότητα του είναι κυρίως στα παιδιά (επειδή η εμπειρία των αγώνων τους δίνει την ευκαιρία να δοκιμάσουν τον εαυτό τους, τα όρια τους και τις σωματικές τους ικανότητες) αλλά και στους ενήλικες, επειδή είναι ένα πολύ μεγάλο κίνητρο για πιο σκληρή δουλειά και για διαρκή βελτίωση. Είναι γεγονός ότι κάποια στιγμή οι αγώνες και οι διακρίσεις θα σταματήσουν, όμως ο καρατέκα που έχει κάνει αυτόν το κύκλο (και ειδικά αυτός που έχει αρχίσει από μικρή ηλικία), θα συνεχίσει να εξασκείται και να εξελίσσεται γιατί έχει τη πίστη ότι το καράτε έχει ακόμα πολλά να του προσφέρει. Αυτό κατά την ταπεινή μου άποψη είναι το καράτε: Ένας δρόμος για να τελειοποιηθείς.

Προσωπικά τι σου έχει προσφέρει το καράτε;

Κατ’ αρχάς, θεωρώ ότι με έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο –είναι πραγματικά μια ευγενής τέχνη που διδάσκει τον άνθρωπο να είναι δίκαιος. Το «κοντρόλ» που λέμε στο καράτε, ο έλεγχος δηλαδή στα χτυπήματα, αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτή την ευγένεια: Ένας εκπαιδευμένος καρατέκα έχει βεβαίως τη δυνατότητα να τελειώσει μια αναμέτρηση με ένα χτύπημα, από σεβασμό όμως σε αυτό που κάνει και στον αντίπαλό του επιλέγει τον έλεγχο, το κοντρόλ στο χτύπημα του. Από αυτό και μόνο μπορείς, νομίζω, να καλλιεργήσεις έναν πολύ καλό χαραχτήρα και σε συνδυασμό με τη πειθαρχία και τον σεβασμό που διδάσκεσαι στο ντότζο να γίνεις δίκαιος άνθρωπος, άνθρωπος με ηθικές αξίες. Επίσης, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί, χάρη στις διακρίσεις μου, το καράτε μου έδωσε και μια επαγγελματική αποκατάσταση: τώρα, τα πρωινά δουλεύω ως υπάλληλος στο υπουργείο εσωτερικών στην Αθήνα και τα απογεύματα-βράδια διδάσκω στη σχολή. Είναι ένα πραγματικά πολύ βαρύ πρόγραμμα από άποψη χρόνου.

Χρόνο για τον εαυτό σου αφιερώνεις; Ας πούμε για το διάβασμα ενός καλού βιβλίου;

Γενικά μου αρέσει το διάβασμα και παρά τη πίεση χρόνου προσπαθώ να διαβάζω καλά βιβλία.

Τι βιβλία σου αρέσουν;

Μου αρέσει πολύ ο Νίκος Καζαντζάκης! Και αυτό δεν το λέω γιατί τώρα βρισκόμαστε στη Κρήτη αλλά γιατί ειλικρινά με έχουν ωφελήσει τα βιβλία του. Ειδικά η «Ασκητική» και η «Αναφορά στο Γκρέκο». Κάποιοι τον θεωρούν ξεπερασμένο αλλά εγώ πιστεύω ότι ήταν ένα βαθιά σκεπτόμενο άτομο που κατάφερε να συλλάβει την ουσία της ζωής. Φυσικά ας μην παραλείψουμε να αναφέρουμε το βιβλίο που για τους καρατέκα είναι αυτονόητο: το «Ο Δρόμος της Ζωής μου», το βιβλίο του ιδρυτή του καράτε, Γκίσιν Φουνακόσι.

Θεωρείς ότι το καράτε στην Κρήτη είναι σε καλό δρόμο;

Θα ήθελα περισσότερο να μιλήσω για τις σχολές με τις οποίες συνεργάζομαι και με τις οποίες είμαστε μαζί στην ίδια ομοσπονδία, τη Shotokan Karate International, δηλαδή τη σχολή «Σατόρι» του Ζαχαρία Γιαπιτζάκη και του Γιώργου Δρακουλάκου στο Ηράκλειο και την «Ακαδημία Σότοκαν Καράτε» του Παναγιώτη Γατίδη στα Χανιά. Μιλώντας γι αυτές τις δύο σχολές μπορώ να πω ότι είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος με τη δουλειά που γίνεται! Ο αριθμός των μαθητών, οι διακρίσεις και η τάξη που υπάρχει στις σχολές μιλούν από μόνα τους· δεν χρειάζεται να συμπληρώσω εγώ κάτι παραπάνω. Σε αυτό που θα ήθελα να σταθώ για λίγο, είναι οι μικροί καρατέκα: Στη Αθήνα τα παιδιά που κάνουν καράτε δεν έχουν το ίδιο επίπεδο –είναι λίγο μαλθακά και σ’ αυτό νομίζω παίζει ρόλο και ο τρόπος που ζούμε όλοι μας στην Αθήνα καθώς η ζωή μας είναι λίγο φοβική και απόμακρη. Στην Κρήτη τα πράγματα είναι διαφορετικά: Εδώ τα παιδιά έχουν κρατήσει αυτή τη πειθαρχία του καράτε και το πνεύμα του, είναι πιο σκληραγωγημένα.

Ποιοί είναι οι στόχοι σου για το 2012;

Κορυφαίος στόχος είναι το παγκόσμιο πρωτάθλημα του σότοκαν καράτε που θα γίνει στην Αυστραλία τον Νοέμβριο του 2012 –θα πάω για το χρυσό μετάλλιο και πιστεύω ότι θα το κατακτήσω. Χορηγός στη πορεία μου αυτή είναι η εταιρία «Human Power», η οποία εισάγει το υγρό πόσιμο κολλαγόνο και την οποία θα ήθελα να ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη της.

Κώστα σε ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη και σου εύχομαι καλή επιτυχία σε ό,τι κι αν κάνεις.

Σας ευχαριστώ πολύ και συγχαρητήρια για την προσπάθεια που κάνετε για τη προώθηση των πολεμικών τεχνών.